หลังจากที่กลับมาเล่นบาสได้ไม่นาน จากที่หยุดไปเกือบสามปี แต่ในช่วงที่หยุดไปก็ยังไปวิ่งออกกำลังกายบ้าง แต่ก็ไม่สนุกเหมือนเล่นบาส รวมถึงเพื่อนๆที่เคยเล่นด้วยกันก็ห่างหายไปทำงานทำการกันหมดแล้ว การจะรวมตัวกันอีกทีคงยากกว่าที่คิดมากนัก วันเวลาผ่านไปไม่มีหวนคืนจริงๆ

อารัมภบทไปเยอะแยะ กลับมาเรื่องชู้ตบาส วันนี้ออกไปซ้อมยิงคนเดียว พร้อมรองเท้าคู่ใหม่บวกกับลูกบาสลูกใหม่ ก็ต้องปรับตัวกันอีกนาน แต่วันนี้ชู้ตลงไปเยอะผิดปกติ เลยกลับมาทบทวนดูแล้วพบว่ามีเทคนิคที่ช่วยให้เรายิงได้ไกลขึ้น มีแรงส่งมากขึ้น เทคนิคนั้นก็คือ "การวางตำแหน่งขาทั้งสองข้างให้กว้างออกประมาณช่วงไหล่" จริงๆ ทริคนี้มันคงเป็นพื้นฐานมากๆ แหละ แต่เราลืมไปแล้ว บางทีเราก็ใช้วิธีการเลียนแบบจากนักบาสเอนบีเอแทนจนลืมพื้นฐานไปหมด แต่ถึงจะว่างั้น ทริคนี้เราก็นึกขึ้นได้จากการดูวิธีการชู้ตของเคลย์ ทอมป์สัน (Klay Thomson) การ์ดของวอร์ริเออ ถ้าใครดูเอ็นบีเอคงนึกเอะใจบ้างละว่าทำไมตาคนนี้มันชู้ตแม่นจัง เวลามือขึ้นนี่ ลงเอา ลงเอา !

เรานึกขึ้นได้ว่า เวลาทอมป์สันชู้ต ขาเขาจะกางออกนิดนึง ย่อนิดเดียว กระโดดส่งแรงขึ้นนิดนึง ส่งแรงไปที่แขนขวาที่ถือบอล ยกข้อศอกตั้งตรง แล้วสะบัดข้อมือโดยเมื่อชู้ตเสร็จ ข้อมือจะเป็นรูปหักงอลงมา แล้วลูกก็ลงห่วงไปอย่างง่ายดาย! เอาเข้าจริง ตอนแรก ใครๆก็คงนึกว่า สิ่งที่ควรโฟกัสตอนชู้ตบาสจะเป็นช่วงส่วนบนของร่างกาย เช่น แขน ข้อศอก มือ  แต่สิ่งที่สำคัญไม่แพ้กันคงเป็นส่วนล่างของร่างกาย คือการจัดวางตำแหน่งของขาทั้งสองข้าง ระยะห่างระหว่างขาทั้งสองข้างที่พอดีกับช่วงไหล่ จะช่วยส่งแรงไปยังช่วงส่วนบนของร่างกาย ทำให้เราไม่ต้องออกแรงกับข้อมือมากจนเกินไป