เท่าที่เปิดหาข้อมูลดู พบว่าสิงคโปร์ประกอบไปด้วยคนจีนเป็นส่วนใหญ่ รองลงมาคือคนอินเดีย และสุดท้ายคือมาเลย์ ข้อมูลในวิกิพีเดียบอกว่าสิงคโปร์สมัยใหม่ก่อตั้งใน ค.ศ. 1819 โดยเซอร์สแตมฟอร์ด รัฟเฟิลส์ (Stamford Raffles) เป็นสถานีการค้าของบริษัทอินเดียตะวันออก ซึ่งเป็นบริษัทร่วมทุนสัญชาติอังกฤษ ทำหน้าที่จัดหา ผ้าฝ้าย, ผ้าไหม, สีย้อมผ้า, เกลือ, ดินประสิว, ใบชา และ ฝิ่น นี่สินะที่เขาว่ากันว่า สิงคโปร์เป็นเมืองท่าการค้าในสมัยก่อน แต่คนได้ประโยชน์ไปเต็มๆก็คือ อังกฤษที่เป็นเจ้าของบริษัท

ตอนที่ไปเกาหลี ไฮไลท์ของทัวร์อยู่ที่วันที่สองที่ไปสวนสนุก Everland วันนั้นเป็นวันเสาร์ คนเกาหลีพาลูกเด็กเล็กแดงมาเที่ยวเต็มไปหมด แต่ที่ยังติดอยู่ในความทรงจำคือไอศกรีมรสชอคโกแลตที่ทำเป็นเม็ดเล็กๆ ผมถามแม่ว่า "หนาวอย่างนี้ยังกินไอติม อีกหรอ" แม่บอกว่า "ไหนๆก็มาแล้ว ก็ต้องลองมันทุกอย่าง" ผมเลยลองกินด้วย

ผมตัดสินใจว่า จะลองหาที่เที่ยวตามความชอบของตัวเองดู ก็พบว่าน่าจะเป็นที่ย่านศิลปะ ขายหนังสือ กินขนม คาเฟ่ แล้วก็เดินดูบ้านเมือง ถ่ายรูปริมแม่น้ำ Marina bay กินข้าวตาม Hawker ก็น่าจะตกวันละ SGD 40 ได้อยู่ ที่เหลือก็ตามไกด์บุค พวกย่าน China Town, Little India เกาะ Sentosa กับ Gardens by the Bay นี่ค่าเข้าค่อนข้างแพงอาจจะต้องดูอีกที

ไกด์นำเที่ยวชาวเกาหลี ชื่อ คัน เข้ามากอดเราในวันสุดท้ายของทัวร์ ใบหน้ายิ้มแย้มแต่แฝงไว้ด้วยความเศร้าที่ต้องลาจากคณะทัวร์ที่เที่ยวด้วยกันมา 3 วัน ทุกคนโบกมือลาในขณะที่ร่างกายเลื่อนไปตามทางเดินเลื่อนของสนามบินอินชอน