15:45 

ป้ายห้ามสูบบุหรี่ถูกแปะติดอยู่ที่กระจกด้านหลังผม 
ผมหยิบบุหรี่มวนสุดท้ายในซองขึ้นมาจุด
ผมแกล้งโกหกตัวเองว่าผมไม่เห็นป้ายนั้น 
กลิ่นบุหรี่ที่ดูไม่เข้ากันกับกลิ่นหอมของร้านกาแฟ 
แต่มันกลับเป็นกลิ่นที่ตีกันแล้วมีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด
ผมสูดมันเข้าไปแล้วยิ้มออกมาทางแววตา
ชาเขียวนมที่ผมสั่งมาจืดสนิทเพราะบาริสต้าลืมใส่น้ำตาล 
แต่มันกำลังจะถูกใช้เป็นที่เขี่ยบุหรี่ในวินาทีที่สี่ต่อจากนี้
ผมร้องไห้ให้ชาเขียวนม 
มันควรถูกกิน แทนที่จะกลายเป็นที่เขี่ยบุหรี่แบบนีั
ผมเสียใจ แต่ผมต้องใช้มัน 
ผมเสียใจ แต่ผมก็ใช้มัน
ผมเสียใจ แต่ผมใช้มันไปแล้ว 
ขี้บุหรี่ถูกดีดลงไปในแก้ว
ควันบุหรี่ที่ถูกพ่นออกมาจากปากแตกแห้งของผม
ผมยกมือเรียกพนักงาน
พี่ครับ ผมขอไข่ดาวสุกใบนึง ไม่สุกใบนึง.

.........