13:42



จู่ๆฝนก็ตก 

กระดาษรูปวาดเค้กช็อกโกแลต
ปลิวออกไป
จังหวะพอดีกับที่ประตูเปิด
มันปลิวไปแล้ว
มันปลิวออกไปทันทีที่ช่องประตูเปิดออก 
มันเปียกไปแล้ว
เค้กช็อคโกแลตก็ยังวางอยู่ที่เดิม 
ผมหิว 
แต่สถานการณ์ฝนตก
ทำให้หนาวจนไม่อยากกินอะไร
เซ็ง
เซ็งมาก
เซ็งมากๆ
อากาศหนาวไม่ได้ทำให้เศร้า
อากาศหนาวทำให้รู้สึกกระอักกระอ่วน 
อากาศหนาว มัน... เฮ่อ...
ช่างมันไป
ช่างมันไป
ช่างมันไป
ช่างมันเถอะ 
ช่างมันเถอะ
ช่างมันเถอะ
ช่างมันเถอะ
ช่างมันเถอะ
ช่างมันเถอะ
ช่างมันเถอะ
ช่างมันไปเถอะนะ 
เธอไม่ใส่ใจเราเลยนะสายลม
แต่ช่างมันเถอะนะ
มันปลิวไปแล้วนี่นา
มันเปียกไปแล้วนี่นา
มันพังไปแล้วนี่นา
ช่างมันไปนะ 
ยิ้ม
ไม่เสียใจเหรอ? 
นมร้อนที่เย็นแล้วหันมาถามผม
ไม่เสียใจเหรอ? 
ผมถามตัวเองซ้ำ 
ไม่เสียใจเหรอ? เสียใจอะไรกันล่ะ 
เสียใจทำไม
แค่สายลมไม่ตั้งใจ
แค่สายลมไม่ได้ใส่ใจผมขนาดนั้น 
ไม่มีใครผิดถ้าไม่ใส่ใจเรา
เราเข้าใจดี 
นมร้อนกระแอมหัวเราะ 
แล้วพูด
เธอไม่ได้โกหก 
แต่เธอเสียใจ
เธอเสียใจแต่เธอเซฟตัวเอง
เธอเสียใจในรูปแบบของความไม่เสียใจ 
เธอเสียใจในแบบไม่เสียใจ 
นมร้อน เธอหยุด
ผมตะหวาด 
นมร้อนยังคงหัวเราะ
ผมเทน้ำตาลก้อนลงในถ้วยจนล้น
เธอนิ่งสนิท
ผมถอนหายใจ
อะไรก็ตาม ช่างมันเถอะ 
ช่างมันเถอะนะ
ผมนั่งมองฝนที่ตกด้านนอก 
เหมือนน้ำฝนไหลเข้ามา
เหมือนหลังคาที่รั่ว
เหมือนฝนตกในห้องนี้
อ่อ ไม่ใช่
น้ำตาผมเอง
โถ่ แค่นั้นเอง 
น้องครับ
ผมหันไปหาน้องพนักงาน 
น้องครับ
ชาเขียวนมปั่นแก้วนึง 
:)

.........

.........

ติดตามเรื่องราวอื่นๆได้ทาง  https://www.facebook.com/0degreecelsius/
(ภาพ: unsplash.com)