17:00

กาแฟดำถูกเสริฟมาพร้อมกับไข่ดาว
หนึ่งใบสุกเกินไป หนึ่งใบไม่สุกตามที่ผมอยากได้
แต่ผมไม่ได้ออเดอร์กาแฟดำไป 
พี่ครับ ผมไม่ได้สั่งกาแฟ
ผมยกมือค้าน
รับไว้เถอะครับ ถ้าอยากดื่มมันเมื่อไหร่ก็ค่อยดื่ม
ผมส่ายหน้า
พนักงานยิ้มกับกาแฟแก้วนั้น
แล้วกลับมายิ้มให้ผม
รับมันไว้เถอะครับ ถ้ายังไม่อยากดื่มก็แค่วางมันทิ้งไว้
พนักงานขยับแก้วกาแฟเข้ามาไกล้ผมกว่าเดิม
วางมันไว้ไกล้ๆนะครับ อยากดื่มมันเมื่อไหร่จะได้ดื่ม
ผมลองจิบมันดู
ให้ตายเถอะ 
ทั้งร้อนทั้งขมจนแทบสำลัก 
ผมไม่มีทางกระเดือกมันลงไปเป็นจิบเล็กๆที่สองแน่นอน
ผมยกมันออกไปตั้งไว้สุดแขน 
ผมหยิบไข่ดาวใบแรกมาค่อยๆหั่นมันและกินเข้าไป 
ผมเทเกลือสลับกับการตัดกินเข้าไปทีละคำ 
อร่อยจัง 
กาแฟดำยังคงถูกวางไว้ที่เดิม
ควันบางๆของมันที่เคยมีจางไปเรื่อยๆ 
ผมกำลังตัดไข่ดาวอีกใบเข้าปาก 
คำแรก 
คำที่สอง
คำต่อไป
คำต่อไปจากคำที่แล้ว 
ไข่ดาวคาวๆที่ทอดไม่สุก
ไข่แดงของมันทำให้ผมรู้สึกเลี่ยน
แต่ผมยังต้องกินมัน
ผมต้องกินมันจนหมด 
ความรู้สึกไม่โอเคมีมากขึ้นเรื่อยๆ
เรื่อยๆจนหมดจาน 
ผมคิดถึงรสขมของกาแฟดำ
กาแฟดำที่ผมจิบเบาๆไปตอนแรก
กาแฟดำที่ผมไม่ถูกใจรสขมของมัน
กาแฟดำที่ผมวางมันทิ้งไว้ตรงหน้า 
กาแฟดำหายร้อนแล้วตอนนี้ 
ผมเอื้อมมือไปยกถ้วยกาแฟดำขึ้นมา
ผมจิบมันเบาๆ มันช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้น
ผมกระดกมันรวดเดียวจนหมดแก้ว 
ผมกำลังจะวางแก้วลง
ที่เดิมของมันเป็นรอยก้นแก้วเลอะที่กระดาษรอง
ที่เดิมตรงนั้นบังเอิญเลอะเป็นรูปคล้ายรอยยิ้ม 
ผมเผลอยิ้มคืนให้กับมัน
ขอบคุณนะ กาแฟดำ :)

.......................