เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
As an externtoontoonnami
I apologize
  • ถึง ฉันตอนเด็ก



    แกมีความสุขเนอะ แกพอใจในชีวิตของแก

    แกมีความคิดของแก แล้วแกก็ฝันอะไรไม่รู้ของแกที่คิดว่าซักวันนึงคงจะได้เป็นแบบนั้น 

    แกตั้งใจมาก ๆ กับทุกอย่างที่แกจะทำซึ่งผลลัพธ์มักจะออกมาเป็นที่น่าพอใจ 

    แกมีเป้าหมาย แล้วส่วนมากแกก็ทำได้เตามนั้น แกมั่นใจว่าโตมาแกก็เหมือน ๆ เดิมนั่นแหละ


    แกไม่ได้คิดมาก่อนหรอกว่าโตมาจะเป็นแบบนี้


    ตอนแรกฉันก็ตั้งใจอยู่นะ แต่ผลลัพธ์ไม่ได้เท่าที่ฉันรู้สึกว่าฉันตั้งใจเลย

    ฉันเหนื่อย


    ความตั้งใจของฉันมันค่อย ๆ หายไป หายไป หายไปจนแทบไม่เหลืออยู่เลย

    จนกระทั่งถึงจุดที่ฉันที่ไม่รู้ว่าจริง ๆ ต้องการอะไร ใช้ชีวิตอยู่ไปวัน ๆ อย่างไร้จุดหมาย

    มันน่ากลัวมากเลยนะ ไม่รู้ว่าฉันปล่อยให้เป็นขนาดนี้ได้ยังไง 


    ฉันว่าแกต้องรู้สึกผิดหวังในตัวฉัน เสียใจ โกรธ

    มากพอที่จะทำให้แกคิดว่า ฉันคือแกตอนโตขึ้นจริง ๆ หรอ



    ขอโทษนะ ที่โตมาไม่ใช่แบบที่แกคิด

    ฉันทั้งโกรธตัวเองแล้วก็เสียใจมากเหมือนกัน


    ขอโทษแล้วยังไงหรอ ?, ฉันถามตัวเอง.


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in