จริงๆก็ตั้งชื่อไปยังงั้นแหละ ไม่ได้พังขนาดน้านน ยังยิ้มได้

อีกวันที่ได้รับโอกาสให้มาช่วยงาน เอนเตอร์เทน เฮฮา สร้างรอยยิ้ม

ชอบที่ได้นอนมาบนเครื่องนี่แหละ หลับสนิทจริงๆ หลับจนฝัน

ในฝันก็เหนื่อยอีกตามเคย ฝันว่าขึ้นเครื่องไม่ทัน เพราะเถลไถลนี่แหละ

จะมีบ้างมั้ยที่ไม่ฝันว่าวิ่ง

วันนี้ได้นั่งซื่อบื้อริมทะเลแล้วนะ ถึงจะแป๊บเดียวก็เถอะ

ก็เป็นบรรยากาศแบบที่ต้องการ แดดอ่อนๆ ลมเย็นๆ เงียบๆ และเพลงนั้น

ยังจมอยู่กับกล่องความคิดไม่เลิก ดีที่ลดลงมาบ้าง ไม่วุ่นวายเหมือนเมื่อวาน

ไม่มีอาการ "หัวค่ำ ซินโดรม" แล้ว เลยรู้ว่าอาการมันเกิดขึ้นเพราะเราอดนอน 

เข้าใจว่าเวลานอนน้อย เราก็จะขี้นอย งอแง และงี่เง่า พอวันนี้ได้นอนตลอดการเดินทาง 

อาการต่างๆเลยหายไป น่าจะเปลี่ยนจาก "หัวค่ำ ซินโดรม" เป็น "งี่เง่า disease"

ลองใส่ชุดทำงานคืนนี้ ก็เคยใส่มาแล้ว วันนี้ใส่ไม่พอดีซะงั้น นี่แหละนะ ความไม่แน่นอน

ออกสเต็ปเยอะไม่ได้แล้วหละ ฮ่าๆ แต่อะไรจะมาฉุดรั้งความแรดของเราบนเวทีได้

มันอยู่ในสายเลือดนี่นา เวลาทำงานก็ต้องให้จริงจังคุ้มค่าจ้าง ฮ่าๆๆ

ไม่นับเวลาลงมาแล้วหงอยเป็นหมาหิวข้าวอ่ะนะ

ชีวิตยังมีคืนนี้เสมออออ

DAY 4