คิดว่าทุกคนเคยมีปัญหานอนไม่หลับในบางคืน บางทีอาจจะเพราะคิดมาก บางทีอาจจะเพราะนอนดึกมาหลายคืนจนชิน พอจะนอนเร็ว ๆ ก็นอนไม่หลับ หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะตื่นเต้น พรุ่งนี้จะได้ไปเดท ไปสอบ ไปสัมภาษณ์ หรือไปทำงานวันแรก สุดแท้แต่เหตุผลจะทำให้หลับไม่ลง

เมื่อคืนผมก็มีอาการนอนไม่หลับครับ

ปกติผมมักจะง่วงหลังอาหารเย็น แต่เพราะว่าเป็นคนรักสุขภาพ หลาย ๆ หมอและหลายบทความบอกว่า เราควรทิ้งเวลาหลังอาหารเย็นอย่างน้อย 3 ชั่วโมงถึงค่อยไปหลับ เพราะว่าอาหารจะได้ย่อยหมด ไม่ท้องผูก และป้องกันไม่ให้เป็นกรดไหลย้อนด้วย

เมื่อวานผมกินข้าวเสร็จตอนทุ่มนึง นอนได้เร็วสุดก็น่าจะสี่ทุ่ม แต่กลายเป็นว่าซักสองทุ่มครึ่งก็ง่วงตาปรือ ตาจะปิดแหล่มิปิดแหล่ แต่ก็แข็งใจไว้ หาอะไรทำไม่ให้หลับ เพื่อที่จะให้กระเพาะย่อยอาหารให้เต็มที่

ทำอะไรเพลิน ๆ  รู้ตัวอีกทีก็ห้าทุ่ม ปิดไฟนอน

คราวนี้ล่ะ พออาหารย่อยหมดแล้วตาสว่างเชียว จะนอนก็นอนไม่หลับ นับแกะไม่ต้องพูดถึง ลองตั้งแต่เด็กจนโต นับแกะเป็นพันจนแกะมันออกลูกออกหลานมาแล้วก็ไม่เคยช่วยได้ กำหนดลมหายใจท่องพุทโธพุทโธก็ไม่เคยจะได้ผล เลยนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่เป็นชั่วโมง ดูนาฬิกาเวลาก็ผ่านไปถึงตีหนึ่ง

นึกขึ้นได้ว่าดิื่มนมจะช่วยให้หลับได้ง่ายขึ้น เลยลุกไปดื่มนมละกัน

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เหมือนนมจะเริ่มออกฤทธิ์ บวกกับใช้เทคนิคส่วนตัวนิดหน่อย คือ พยายามจินตนาการว่าร่างกายเรามีพลังความเหนื่อยล้า จึงเพ่งความรู้สึกไปยังร่างกายทุกส่วนที่สัมผัสอยู่กับฟูก ให้มันถ่ายความเหนื่อยล้าลงไปบนฟูกให้หมด จินตนาการถึงพลังที่ถูกถ่ายออกจากร่างลงบนเตียงอย่างฟิน ๆ

ขณะกำลังเคลิ้ม ๆ  ใกล้จะไปเข้าเฝ้าพระอินทร์แล้ว

"แป็ด!"

นมทำพิษ ตดเฉยเลย คือ ถ้าหลับไปแล้วตดคงไม่เท่าไหร่ แต่นี่เคลิ้ม ๆ ไง พอตดทีมันก็ตกใจตื่น เสียงตดมันคือเสียงแปลกปลอมในความมืดที่ทำให้สมองเราต้องตื่นขึ้นมาฟังโดยอัตโนมัติ

คนเอเชียพันธุ์มองโกลอยด์อย่างเรา ๆ  ส่วนมากไม่ได้มีร่างกายที่ออกแบบมาให้ย่อยนมเหมือนพันธุ์คอเคซอยด์ อย่างผมก็ดื่มนมนาน ๆ ครั้ง เพราะว่าตอนเด็ก ๆ เมื่อก่อนไม่ทราบว่าแพ้นม มันจะมีอาการจมูกฟุดฟิด ๆ เหมือนเป็นภูมิแพ้หรือหวัดเรื้อรัง จนวันนึงไปเจอบทความเกี่ยวกับผลกระทบด้านลบของการดื่มนม ก็เลยลองหยุดดื่มนมดู อาการภูมิแพ้ก็หายไปหมดทันที

หมดหมวดวิชาการ กลับมาเรื่องตดสะเทือนฝัน พอมีตดแรก มันก็จะมีอังกอร์ตามมา คราวนี้ก็มาเป็นระยะ ๆ ประมาณทุก ๆ 5 - 10 นาที

"แป็ด!"
 
"แป็ด!"
 
"แป็ด!"

ผายลมเมดเล่ย์อยู่นาน เคลิ้ม ๆ ทีก็ถูกปลุกด้วยเสียงตดตัวเอง รู้สึกอนาถใจมาก ตูดก็ตูดตัวเองแท้ ๆ  จะสมานฉันท์ให้ได้หลับพักผ่อนก็ไม่ได้ นี่วันต่อไปตั้งใจจะตื่นตีห้าครึ่ง แต่เพราะตดสะเทือนหมอนแท้ ๆ เลยยังไม่ไปถึงฝั่งฝัน หยิบนาฬิกามาดู ตีสามจนได้

นึกขึ้นได้อีกว่า เคยอ่านบทความวิธีหายใจให้ช่วยหลับได้ง่ายขึ้น เลยลุกขึ้นมาเปิดเว็บอ่าน แล้วก็ลองทำตามดู

โชคดีที่คราวนี้ไม่มีลมในท้องให้ตดแล้ว(แน่สิ ตดมาเป็นสองชั่วโมงกว่า ๆ ) พอทำวิธีช่วยหายใจให้หลับ แป็บ ๆ ก็ป็อกไปเลย ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเพราะหายใจช่วยให้หลับง่ายขึ้น หรือเพราะว่าร่างกายมันง่วงเองจริง ๆ

สุดท้ายอีกวันก็ตื่น 6 โมง ได้หลับไปประมาณ 3 ชั่วโมง

วันนี้เปลี่ยนแผน แวะซื้อเบียร์ จิบเบียร์ซักกระป๋องละกัน เชื่อว่าน่าจะทำให้หลับง่ายขึ้นเยอะ นี่ก็เริ่มง่วง ๆ แล้วเนี่ย

...

ห๊ะ! อะไรนะ? บทความไม่มีสาระ?

บอกตั้งแต่หน้าปกแล้ว ไม่ใช่บทความสารคดี นี่มันคือเรื่อง "อัดอั้นตันใจ" ซึ่งคราวนี้ก็คือเรื่องอัดอั้นเมื่อคืน มันนอนไม่หลับเพราะสะดุ้งตดตัวเองไง

แค่นี้นะ อัดอั้นเมื่อไหร่เดี๋ยวก็มาอีกละกัน