''สิ่งสำคัญที่สุดของดีไซเนอร์ก็คือจิตวิญญาณ ถ้าต้องให้คนอื่นมาบอกว่าเธอควรจะทำอะไร เธอมันก็เป็นแค่ช่างฝีมือ ไม่ใช่ศิลปิน'' เซียวเซียว ดีไซเนอร์รุ่นใหม่ไฟแรงที่ต้องเผชิญหน้ากับการแข่งขันในวงการแฟชั่นและยังต้องคอยระวังคนรอบตัว แว้งกัด มิหนำซ้ำในเวลานี้เธอยังต้องพบเจอกับโรคร้ายที่ทำให้เธอเสียโฉมอีกด้วย เมื่อความไว้ใจโดนทำร้ายซ้ำๆ และความงดงามบนใบหน้ายังถูกโรคทำลายเช่นนี้ จิตใจของเธอกับบัตรสีดำเคลือบทองของ สโมสรซังอวี๋ ที่มีความเป็นไปได้สูงมากกว่าคือ...โฮสต์คลับนี่มัน...สั่งทำแฟนได้จริงๆ เหรอเนี่ยถึงแม้จะเอียงอายเพียงใด แต่เธอก็เลือกผู้ชายหล่อ อบอุ่น ส่วนสูงร้อยแปดสิบห้ามาหนึ่งคน ใช่ ชีวิตสำคัญกว่าอะไรทั้งหมด ฉันเกือบจะไม่มีชีวิตเหลืออยู่แล้ว ยังจะต้องอายอะไรอีกเล่า! ทว่าทุกอย่างมิได้ง่ายดายเช่นนั้น เพราะเขามีเบื้องหลังที่เธอยังไม่รู้อีกมากมิหนำซ้ำมันยังเกี่ยวข้องกับชีวิตดีไซเนอร์ของเธออีกด้วย!

จริงๆเรื่องนี้เราอ่านต่อจากกลับมาเกิดใหม่เป็นซูเปอร์โมเดลค่ะ พออ่านไปได้ครึ่งเล่มก็รู้สึกว่าช่วงนี้อยู่กับวงการแฟชั่นมากไปแล้วล่ะค่ะ ก็เลยเปลี่ยนไปอ่าน สวัสดีครับ คุณภรรยา กลางคัน พออ่านอันนั้นจบก็เลยมาอ่านเรื่องนี้ต่อจนจบค่ะ

เรื่องนี้เป็นของแจ่มใสค่ะ สองเล่มจบ หนาเหมือนกันนะ หน้าปกน่ารักมากๆ ตอนอ่านเรื่องย่อคือคาดว่ากุ้กกิ้กแน่นอน แล้วก็กุ้กๆกิ้กๆจริงๆค่ะ แต่ว่าพลอตแน่นประมาณนึงเลยเหมือนกัน เรียกว่าเหนือคาดค่ะ ในความกุ๊กกิ๊กนั้นมีความดราม่าอยู่ ไม่ได้เป็นดราม่าน้ำตาไหลพรากตายจากกันอะไรทำนองนั้น แต่เป็นดราม่าที่สัมผัสได้ค่ะ อย่างตัวนางเอกเอง เป็นโรคเอสแอลอี ใช้สเตียรอยด์จนหน้าบวม สวยน้อยลงเยอะ ทำให้ถูกปลดออกจากการเป็นนางแบบฟิตติ้ง ตัวเองเป็นดีไซน์เนอร์ก็ถูกขโมยงาน ถูกแฟนบอกเลย อีกมากมายก่ายกอง

ฉากแรกที่พระนางเจอกัน เรารู้สึกว่า แจ่มใสสุดๆไปเลยคือนางเอกไปขอให้พระเอกที่เป็นคนแปลกหน้าช่วยทำตัวเป็นแฟนหน่อย เพราะว่าต้องไปเจอแฟนเก่า จะให้เป็นบัตรชานมสามสิบวันแทน พระเอกก็ยอมไป

ส่วนตัวพระเอกเป็นหมอค่ะ รักษานางเอก เส้นเรื่องของพระเอกยังมีความดราม่าเลย พี่ชายพระเอกถูกอุบัติเหตุปืนยิงทำให้สติปัญญาถดถอยเหลือสามขวบต้องมีคนคอยดูตลอดเวลา เพื่อนที่เป็นนักเปียโนก็ตาบอด เรียกได้ว่าดราม่ารุมเร้าทุกทาง แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ไม่ได้อ่านเรื่องนี้ด้วยความเคร่งเครียดนนะคะ เพราะว่านางเอกเป็นคนไฟท์มาก เป็นคนมองโลกในแง่ดี ทุกๆอย่างเวลาพูดผ่านนางเอกเลยดูไม่ร้ายแรงอะไรมากนัก

ขนาดตอนที่ถูกพระเอกปฏิเสธ คนอ่านอย่างเรายังใจเสียไปยิ่งกว่านางเอกอีกค่ะ

เรื่องนี้ให้ความรู้สึกเหมือนละครไทยอะ นอกจากเส้นเรื่องที่มีความดราม่าน้ำเน่าแล้ว ก็ยังมีฉากแอคชั่นยิงปืนเอาชีวิตรอดกลางแอฟริกา แล้วก็กลับมาปิดด้วยฉากทะเลาะกัน นางเอกหนีไปเมืองนอก พระเอกตามไปง้อ ดูสิคะ ละครไทยไหมล่ะ 555555

แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ค่อนข้างชอบค่ะ เราว่าเป็นเรื่องที่มีสีสันดี เทียบกับแนวจีนชายหญิงปัจจุบันที่นิยมเอาเรื่องเบาๆเข้ามาแล้วเรื่องนี้ก็นับว่าเป็นสีสันจัดจ้านทีเดียวค่ะ

ปล.แอบอยากให้มีตอนพิเศษนิดนึงง่ะ