Drabble UshiOi
Just Sleep.
ไม่บ่อยนักที่โออิคาวะจะไปนอนค้างบ้านคนอื่น ยกเว้นบ้านอิวะจังที่เขาเข้าออกจนแทบจะถวายตัวเป็นลูกชายอีกคนของคุณและคุณนายอิวาอิสึมิ ทว่าตั้งแต่ได้รู้จักกับคน ๆ หนึ่ง โออิคาวะก็คิดว่าการไปนอนค้างห้องคนอื่นไม่ใช่เรื่องแย่นัก
ยิ่งถ้าเป็นคนที่พร้อมจะเป็นที่รองมือรองเท้าให้เราด้วยแล้ว…
“อุชิวากะจัง อยากกินไอติม หยิบให้หน่อย”
“อุชิวากะจัง มีเกมไหม อยากเล่นอะ”
“อุชิวากะจัง อันนี้ฉันขอนะ”
“อุชิวากะจัง…”
“อุชิวากะจัง…”
โออิคาวะไม่เคยคิดว่าชื่อของอีกฝ่ายจะไพเราะน่าเรียกขานอะไรขนาดนี้จนตอนที่เขาพบว่า ชื่อนี้นำอะไรดี ๆ ในชีวิตมาให้เขามากมายนี่แหละ
เอาที่เห็นชัด ๆ ตอนนี้เลยก็ซากไม้ไอติมกับขนมตรงหน้า
หลังจากจัดการอาหารตามสั่ง (?) เรียบร้อย โออิคาวะก็ชิงไปกระโดดกลิ้งเล่นอยู่บนเตียงใหญ่ของเจ้าของห้อง เขามาห้องนี้บ่อยพอสมควรนับตั้งแต่เริ่มสนิทกับอุชิจิมะ แต่นี่จะเป็นครั้งแรกที่เขามานอนค้างอย่างจริงจัง
ส่วนเหตุผลน่ะเหรอ
“ทำไม ฉันมาไม่ได้เหรอ? ก็แค่อยากมา”
ตามนั้นแหละ
บางทีโออิคาวะก็รู้สึกว่าตัวเองช่างเอาแต่ใจเหลือเกิน โดยเฉพาะต่อหน้าอุชิจิมะที่นิ่งเป็นรูปปั้น และไม่ตอบสนองต่อคำเรียกร้องอะไรของเขานอกจาก… ทำตามเงียบ ๆ และยิ้มนิด ๆ ที่มุมปากเหมือนเป็นเรื่องสนุก
ถ้าสนุกนักเขาก็จะสนองให้
โออิคาวะนอนกลิ้งไปมาอยู่พักหนึ่งจนรู้สึกว่ามีมอง จึงได้หยุดและเอี้ยวตัวหันกลับไป ก็พบเจ้าของห้องที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วยืนอยู่ข้างเตียง
“จะนอนเตียงเหรอ?”
ถามซื่อ ๆ
“ใช่ นายนอนโซฟาไปเลย ฉันจะนอนเตียง”
นี่ก็ตอบแบบไร้ความเกรงใจ
ที่โออิคาวะคาดไว้ ยังไงอุชิจิมะก็ต้องยอมอยู่แล้ว แต่เหมือนจะผิดคาดไปนิด
เพราะทันทีที่เขาตอบอีกฝ่าย อุชิจิมะก็โน้มตัวลงมาหาเขาจนหน้าแทบชิด แล้วตอบเสียงเบาอยู่ใกล้ใบหู
“ไม่ ฉันจะนอนเตียง”
“…”
เดี๋ยวสิ มันไม่ควรเป็นแบบนี้สิ
ขณะกำลังตกใจ อุชิจิมะก็ใช้จังหวะนี้เดินไปปิดไฟแล้วอาศัยความเคยชินเดินฝ่าความมืดมาทิ้งตัวลงข้างเขาที่นอนอยู่ก่อน โออิคาวะถดตัวไปอีกฟากแทบตกเตียง แล้วอีกฝ่ายก็ทำเรื่องที่ทำเอาเขาพูดไม่ออกอีกรอบ
“นอนเฉย ๆ”
คือการเอื้อมมือมารั้งเอวเขาไว้ให้ขยับไปนอนใกล้ ๆ ก่อนจะหลับไปหน้าตาเฉย
โออิคาวะอึ้ง
“เฮ่… ไม่เอา ฉันนอนโซฟาก็ได้…”
“นอนไปเถอะ”
อีกฝ่ายพึมพำกลับมา และปิดโอกาสทุกอย่างด้วยการรั้งเขาไปใกล้กว่าเดิมจนโออิคาวะแทบจมอกกว้าง
“…”
นอนเหรอ…
นอนเฉย ๆ ใช่ไหม…
ก็ได้
นอนก็นอน…
คนดื้อสุดท้ายก็หลับหูหลับตานอน ๆ ไปด้วยหวังว่ายังไงเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้า ทำเป็นเมินเสียงหัวใจ เสียงลมหายใจ และสัมผัสเบา ๆ บนศีรษะของตนเอง
จะนอนก็นอนสิวะ
นอนไปเลย!
โออิคาวะบ่นอยู่ในใจ
FIN
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in