“ใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ยกให้เป็นเรื่องของแต่ละคน” น.17

“กู เป็นเทวดา”...

“นี่ นี่ เทวดา ที่ทำ ๆ อยู่นี่ไม่ถูกต้องนะ ท่านคงหิวเหล้า จนลืมไปว่า ที่ถูกนั้นเราต้องขึ้นต้นด้วยการอัญเชิญหัวหน้าเทวดา สักเค กาเม จรูเป”

“ไอ้บ้า นั่นเขาทำกับเทวดาโปร่งแสง พวกที่มองไม่เห็น แต่นี่กูนั่งอยู่กับมึง เห็นอยู่เต็มลูกกะตา จงจำใส่กะดองหัวไว้ ทำการกับเทวดา อย่าสู่รู้ อย่าพูดมาก และอย่าเสือกมีความเห็น อะไร ๆ ที่ถูกใจกูถูกต้องทั้งนั้น มึงมีหน้าที่ทำ ทำ จะหลับหูหลับตายังไงก็ทำ ทำอย่างเดียว” ,น.24-25

“เทวดา” งานเรื่องสั้นของ มาลา คำจันทร์  
ที่มาคู่กับฉบับแปลเป็นภาษาอังกฤษกับการค้นหาความจริง ความเชื่อ ความคิดไปเอง ความเมามายของเรื่องราว “เทวดา” ที่ผูกพันอยู่กับวิถีชีวิตคนไทยมาอย่างยาวนานแสนนาน หากจะอ่านเอาเพลิน ๆ สนุก ๆ ขำขันก็ได้รับรสอย่างนั้นแน่นอน แต่ในอีกแง่หนึ่งนั้นได้สะท้อนภาพของความสัมพันธ์ทางอำนาจของผู้คนในสังคมที่ เทวดา อาจจะกินความหมายไปถึงผู้มีอำนาจซึ่งผู้ใต้อำนาจไม่จำเป็นต้องตั้งคำถามใด ๆ กับคำตอบที่มีไว้ให้เรียบร้อยสำเร็จรูปเป็นปกติเรียบร้อยแล้ว จงปฏิบัติตามเท่านั้น โดยแทบไม่รู้ว่า อำนาจนั้นคืออะไร ? 

“มึงจะไปไหน” เทวดาโงกเงกขึ้นมาถาม
“เจ็บเยี่ยว จะเข้าห้องน้ำ” นายสะดวกพูดหลอก พร้อมกับพุ่งตัวล็อคคอเทวดา รัดแน่นดึงเข้าแนบกับทรวงอกพร้อมตะโกนเรียกเมีย แต่เทวดาแข็งแรงกว่าที่เขาคิด ทั้งดิ้นทั้งผลักจนเขาเซชนเก้าอี้ ล้มเค้เก้ลงบนพื้น เสียงโครมครามปลุกเมียเขาให้ตื่นโผล่หน้าออกมาจากห้อง เมื่อเขาหันไปเห็น นายสะดวกพูดอ้อแอ้ละล่ำละลัก “เทวดา มันดิ้นหลุดมือไปแล้ว แกทันได้มองเห็นหลังของมันมั้ย”

“โถ โถ” พูดพลางโน้มตัวลงประคองพยุงผัวให้ลุกนั่ง, น.28

อ่านหมายเลข ๑๙/๒๕๖๐ ลองหาอ่านดูครับ #เทวดา #มาลาคำจันทร์ สำนักพิมพ์ อ่าน#อ่าน #อ่านแล้วอ่านเล่า #BooksBAR #AtTheReader #กลินท์แลนด์ #KlinLand#กลินท์และหนังสือ #KlinAndBooks #Read #InToTheBooks #ณอ่านTheReaderTheKlinLibrary