หลังจากจบการประชุมลับ สิ่งที่ได้รับมอบหมายต่อจากนั้นคือภารกิจ ต้องขอยอมรับว่าตลอดห้าวันที่่ผ่านมาหัวแทบหมุนกันเลยทีเดียว เพราะการประชุมในครั้งก่อนทำให้ฉันต้องทำการบ้านอย่างหนัก ทั้งศึกษาเรื่องการตลาด แนวโน้มของหนังสือ วิเคราะห์รูปแบบโครงเรื่องหนังสือ และความแตกต่าง 

ภารกิจที่ฉันได้รับจากบ.ก.พี่กานโดยตรงคือการเขียน Content จำนวนสองเรื่องเพื่อเป็นการปูเส้นทางให้กับหนังสือเล่มใหม่ รวมทั้งต้องสอดคล้องกับเนื้อหาเล็กน้อย เพื่อสร้างความประหลาดใจให้กับผู้อ่าน 

และแน่นอนว่าทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับเวลา 

ฉันได้รับมอบหมายภารกิจตอนเวลา 11.00 น. กำหนดส่งเป็นเวลาไม่เกิน 5 โมงเย็น ถึงแม้เวลาจะกะชั้นชิดฉันพยายามหาข้อมูลสรุปรวบยอดความรู้ และเรียบเรียงออกเป็นบทความ ซึ่งความยาวของ Content ทั้งสองเรื่องอยู่ที่ประมาณ 2- 3 หน้ากระดาษ ฉันส่งงานให้พี่กานก่อนเวลา แต่ทุกอย่างไม่ได้ดีเสมอไป เมื่อบทความที่ฉันเขียนยังต้องมีปรับแก้ไขอีกหลายอย่าง ถึงแม้พี่กานจะบอกว่าฉันเขียนออกมาได้ดีแล้วก็ตาม แต่เพราะจุดประสงค์ที่เขียนยังไม่ตรงกับกลุ่มเป้าหมาย ทำให้ฉันต้องหาวิธีการรีบแก้ไข

วันแรกของสัปดาห์ผ่านไปด้วยความยุ่งเหยิง เมื่อเริ่มต้นวันใหม่ก็ยังไม่พ้นเรื่องที่จะให้ปวดหัว เมื่อหัวหน้าพี่กาน (หรือให้เรียกอีกชื่อว่าผู้บริหารระดับสูง) อยากจะให้ฉันวาดงานอาร์ตเพื่อทำปก Content ที่ฉันเขียน เพราะหลังจากที่ฉันลงงานของตัวเองก็ได้รับเสียงตอบรับความพึงพอใจจากหลายฝ่าย ซึ่งครั้งนี้สร้างความกดดันให้ฉันยิ่งกว่าครั้งไหน เพราะต้องทำให้เสร็จภายใน 3 ชั่วโมง

หากลองนั่งเฉลี่ยเวลาการทำงานของตัวเอง ถ้าเป็นงานอาร์ต ภาพวาด จะต้องใช้เวลาอย่างน้อย 6 ชั่วโมง รวมการตัดสีลงเส้น เก็บเงา และเกลารายละเอียด ตอนได้ยินคำสั่งครั้งแรก ลมฉันแทบจับ ใจเต้นเป็นกระส่ำ มือสั่นจนทำให้การพิมพ์ข้อความบนแป้นช้าลง 

ฉันเริ่มจัดลำดับความคิดของตัวเอง ลำดับขั้นตอนการทำงานว่าควรทำอะไรก่อนหลัง จัดสรรเวลา และระหว่างที่ลงมือทำก็จับเวลาพร้อมกับฟังเพลงกล่อมจิตใจไปด้วย เพื่อลดอาการตื่นเต้น ใช้เวลาไป 2 ชั่วโมง 48 นาที ฉันก็ทำเสร็จ ฉันรีบส่งอาร์ตให้พี่กานทันที ซึ่งก็ได้รับฟีดแบคปรับแก้เล็กน้อย พี่กานบอกว่างานภาพวาดของฉันน่ารักมากจนทางสำนักพิมพ์อยากจะเก็บไว้ เพื่อใช้ในงานอื่นอีก โดยฉันเองก็ยินดีอย่างมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในภารกิจลับครั้งนี้ 

หลังจบภารกิจเขียนคอนเทนต์และทำอาร์ตส่ง ก็เข้าสู่ช่วงการประชุมอีกครั้งซึ่งในครั้งนี้เป็นการประชุมเฉพาะฝ่ายงานฉันเท่านั้น ฉันทำข้อมูล อ่านหนังสือของสำนักพิมพ์จำนวนหลายเล่ม และลองเสนอความคิดเห็นของตัวเองให้กับพี่ไพลินได้ทราบก่อน เพื่อให้พี่ไพลินเป็นคนช่วยเสริม ซึ่งพี่ไพลินก็คอยสนับสนุนฉันเต็มที่ 

เพราะด้วยสถานการณ์ปัจจุบันทำให้การทำงานหลาย ๆ อย่างจึงต้อง work frome home เริ่มต้นจากการที่ฉันจะเป็นคนเปิดการประชุมโดยการส่ง zoom เข้าไลน์กลุ่ม เพื่อดึงทุกคนเข้าการประชุม ฉันรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เหมือนกับตอนพรีเซ้นต์งานวิชาสัมมนาไฟนอลเลยก็ว่าได้ 

ฉันเริ่มเสนอความคิดเห็นโดยมีพี่ไพลินช่วยเสริม ซึ่งคุณชาวินและพี่พานก็มีถามคำถามฉันเป็นระยะ แต่เป็นการถามคำถามหลังจากฟังฉันเสนอความเห็นจบไปทีละหัวข้อ ซึ่งระหว่างการสนทนาฉันก็จะจดบันทึกการประชุมครั้งนี้ลงไปด้วย 

ใช้เวลานานพอสมควรกว่าการประชุมจะจบลง ฉันส่งข้อมูลทั้งหมดลงกลุ่มทันที
ก่อนจะบอกลาทุกคน รายงานการทำงานประจำวันของตัวเองให้พี่เลี้ยงและหัวหน้าฝ่าย ปิดคอม เดินเข้าห้องน้ำ หาอะไรยัดลงท้อง เปิดทีวีดูเน็ตฟริก ไม่ก็เล่นเกม 

รู้มั้ย? บางทีฉันก็คิดว่าชีวิตคนเรามันจะยุ่งเหยิงเกินไป ฉันอาจจะเป็นพวกบ้างาน

แต่บางครั้งก็ต้องการเวลาเพื่อหยุดพัก 

คนไม่ใช่เครื่องจักร หวังเติมน้ำมันแล้วลุยต่อคงไม่ใช่..

ตลอดห้าวันฉันทำงานอย่างขยันขันแข็ง สำเร็จลุลวงผ่านไปได้ด้วยดี แต่ในหัวกลับไม่ได้หยุดพักด้วยเลย ฉันคิดถึงแต่เรื่องงานเสมอ และฉันคิดว่ามันถึงเวลาที่ฉันควรจะได้พักบ้าง ทุ่มเทกับงานมันก็ดี แต่ก็ต้องหาความสุขใส่ตัวเองบ้าง เพราะฉะนั้น ฉันคงต้องเลิกภารกิจสำหรับสัปดาห์นี้และขอตัวลาไปพักผ่อน เพื่อลุยงานต่อในสัปดาห์หน้าก็เล้วกัน 

จบบันทึกการปฏิบัติภารกิจที่ 5