หฤษรเทวี คืออสุรีที่เยือกเย็นมีเหตุผลและรักสงบ ชีวิตหล่อนทุ่มเทให้กับงานและคนไข้ที่ดูแลอยู่ แต่แล้ววันหนึ่งศพที่เหมือนถูกไฟเผาไหม้เองจากด้านในของคนธรรพ์ ถูกส่งมายังโรงพยาบาลไกรลาสคีรีเพื่อหาสาเหตุการละสังขาร ตามด้วยศพที่สองศพที่สาม...

สภาพของผู้ละสังขารตรงหน้าทำให้เทวีสาวระลึกถึงรอยกัดบนหลังมือยามที่หล่อนยังเป็นอสุรีน้อย

หฤษรเทวีต้องหาคำตอบมห้ได้ว่าใครหรืออะไรเป็นฆาตรกรฆ่าคนเหล่านี้

อรุษ...คือผู้มีบาดแผลบอบช้ำจากอดีต เพียงเพราะถูกตราว่ามีเลือดต้องสาป เขาจึงถูกตามล่าตามล้างตั้งแต่แรกเกิด ทนทุกข์ทรมานถูกรีดเลือดขอดเกล็ดอยู่หลายปี จนสูญสิ้นความเชื่อใจในตัวผู้อื่นกระทั่งพบอสุรีตัวน้อย...

วันเวลาทำให้สหายวัยเยาว์ทั้งสองห่างเหินจนเกือบจะลืมเลือนกันไป แต่แล้วคนธรรพ์ที่ละสังขารเพราะพิษของนาคีกลับดึงทั้งคู่ให้กลับเข้าหากันอีกครั้ง

และคราวนี้อรุษจะไม่มีวันปล่อยมือจากอสุรีของเขาโดยเด็ดขาด

จริงๆนวหิมพานต์นี่เราอ่านมาครบแล้ว ตั้งแต่ ตรีเนตรทิพย์ ทุติยอสูร เอกเทพ เพชรรากษส

เล่มนี้เอาจริงตอนแรกไม่ได้คาดหวังเลย เพราะรู้สึกว่าหฤษรเทวีไม่ค่อยโดดเด่นเท่าไหร่ในเล่มอื่นๆ บุคลิกก็ไม่ได้โดดเด่นมาก (อย่างเช่นพิทยาธรหรือวตี นับว่าตัวละครที่บุคลิกโดดเด่นในทุกเล่ม /ฮา) ก็เลยไม่ได้ look forward to การอ่านเล่มนี้เท่าไหร่ แต่พออ่านจริงๆสนุกเลยนะ แบบพระนางรู้จักกันตั้งแต่เด็กแล้วน่ารักมาก โมเม้นตอนเด็กคือน่ารักมากกกกก ชอบเจ้าตัวดำกับเจ้าตัวยุ่ง แบบฮื่ออ น่ารักก

พระเอกอย่างอรุษเป็นพระเอกสายแพรวพราว ชอบนางเอกอยู่แล้ว รุกจีบอย่างรุนแรง (หรือจะเรียกว่าจีบได้มั้ยไม่รู้อะ) คือเป็นพระเอกแบบปากว่ามือถึงมาก ถือว่าเค้าเป็นของตัวอยู่แล้วเลยด้วยซ้ำ (ซึ่งเราคิดว่าบางคนอาจจะไม่ชอบในจุดนี้) พระเอกเป็นสายเปย์ สายอ่อย 5555 ส่วนตัวเราชอบไดนามิกแล้วก็เรื่องราวของพระนางนะ

รู้สึกว่าตอนจบจบเร็วไปนิดนึงง แต่โดยรวมแล้วสนุกค่ะ เราอ่านรวดเดียวจบเลย ความสนุกไม่ทิ้งเล่มที่ผ่านๆมาเลย อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ ทั้งๆที่จบเรื่องสตอรี่ไลน์ของเรื่องหลักไปตั้งแต่เอกเทพแล้ว

ถ้าให้เทียบฟีล เราว่าเล่มนี้มีความคล้ายทุติยอสูรอยู่บ้างนะ เป็นสไตล์พระเอกแพรวพราวถึงแม้ว่าอรุษจะไม่โหวกเหวกเท่าพิทยาธร นางเอกมีความนิ่งๆ แล้วก็มาผจญภัยนอกนวหิมพานต์เหมือนกัน อย่างเอกเทพคือหวานโดดมาเลย บรเทพคือสไตล์ผู้ชายคะขา (ซึ่งก็ชอบนะ 555) ตรีเนตรทิพย์เราจำไม่ค่อยได้แล้ว หรืออย่างเพชรรากษสที่ตอนอ่านรีวิวคือคนไม่ค่อยชอบเยอะ แต่พออ่านจริงๆก็สนุกดีอะ

จริงๆเราว่าชุดนี้อลินาเขียนเรื่อยๆก็ยังได้ ส่วนตัวเราชอบมากกว่าหนังสือที่ออกกับนามปากกากิ่งฉัตรในระยะหลังๆเยอะเลยค่ะ ส่วนตัวชอบเกือบทุกเรื่องที่เป็นแนวนี้ทั้งนวหิมพานต์และแม่ยักรักษา ก็หวังว่าจะได้อ่านงานแนวๆนี้ของอลินาอีกในอนาคตค่ะ