.
.
ในขณะที่ฉันพยายามข่มตาหลับรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ แสงแดดก็เริ่มสาดส่องเข้ามาที่หน้าต่าง ฉันพยายามพลิกตัวหลบแสงแดดที่กำลังแผดเผาใบหน้าของฉัน เพราะอยากจะนอนต่ออีกสักหน่อย แต่อยู่ๆเสียงประกาศจากกัปตันก็ดังขึ้นมา ฉันจึงตัดสินใจ.. ถุ้ย!! ทำเป็นขึ้นต้นแบบเท่ๆไปงั้นแหละ เห็นในหนังสือเค้าชอบเขียนอะไรเท่ๆคูลๆแบบนี้ แต่พอลองเขียนเองรู้สึกจั๊กกะจี้ยังไงไม่รู้

ตัดภาพมาที่ความจริง.. ทันที่ที่ขึ้นเครื่องฉันและเพื่อนต่างคนต่างยัดหูฟังเข้าหู เปิดเพลงให้ดังที่สุดเพื่อกลบเสียงดังของเครื่องบิน แค่สิบนาทีหลังจากนั้นพวกเราก็หลับแบบหมดสภาพ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่แอร์โฮสเตสเข้ามาปลุกให้รัดเข็มขัดเพราะเครื่องกำลังจะลงแล้ว โถ่..




.
.
เล่ามาถึงตรงนี้ ขอท้าวความนิดนึง หลายๆคนอาจสงสัยว่าฉันมาทำอะไรที่อินโด? อย่างที่เคยเล่าไปตอนแรกว่า ฉันเลือกเรียนภาษาอินโด ดังนั้นพอปิดเทอมขึ้นปี 3 แล้ว ฉันกับเพื่อนจึงเลือกมาซัมเมอร์ที่นี่เพื่อเรียนภาษา (หรือหาเรื่องเที่ยวกันแน่) นั่นแหละฉันเลยต้องมาใช้ชีวิตที่นี่เกือบ 2 เดือน ถือเป็นการออกจากบ้านที่นานที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้

Yogyakarta เป็นเมืองที่ตั้งอยู่บนเกาะชวา ใครหลายๆคนมักบอกว่าที่นี่เป็นเมืองวัฒนธรรม และที่นี่เองก็เป็นสถานที่ที่ฉันจะต้องใช้ชีวิตไปตลอด 2 เดือน..


ถ้าถามว่าแล้วอยู่ๆมาโผล่บาหลีได้ไง เรื่องของเรื่องก็คือ ตั๋วบินตรงไป jogja (เขียนได้ 2 แบบ แล้วแต่การออกเสียง) แพงมาก เลยคิดว่าแวะเที่ยวบาหลีก่อนแล้วกันเนอะ ตั๋วกำลังถูกเลย คุ้มสุดๆ (?) ดังนั้นนี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ตัวฉันมายืนทำหน้างงๆอยู่หน้าสนามบินที่บาหลีนั่นเอง
(สรุปค่าโรงแรมกับค่าเที่ยว ราคาพอๆกับตั๋วไป jogja)
...



กลับมาต่อหลังจากที่เวิ่นไปเกือบหน้านึง(?)

ทันทีที่ถึงสนามบินคนขับรถที่เราจ้างไว้ก็มารับไปส่งโรงแรม สัญญาณของการเดินทางครั้งใหม่ได้เริ่มขึ้นแล้ว และที่สำคัญมันไม่เคยทำให้เราผิดหวังจริงๆ
หึหึ..





.
.
เพราะตอนนี้ฉันฟังสำเนียงอังกฤษของคนอินโดไม่ออกเลยโว้ย!!!!
ฮือออออออออ เรามาทำอะไรที่นี่!!!!!!