รีวิวเว้ย (290) ชอบเวลาที่คนเรามักปลอบใจคนอื่นที่กำลังประสบปัญหาว่า "คิดมากไปรึเปล่า" หลายครั้งมันก็ชวนให้รู้สึกหงุดหงิดกับคนที่มักบอกคำเหล่านี้ออกมา เพราะเอาเข้าจริงแล้ว อาการ "คิดมาก" ของคนแต่ละคนมันก็ดูจะมีน้ำหนักและมีความหมายไม่เท่าเทียมกับ หลายครั้งเรารู้สึกว่าความทุกข์ ความเศร้าของใครบางคนมันช่างดูเล็กจ้อย แต่เอาเข้าจริงแล้วสำหรับคนที่นอนแหมะอยู่กลางกองทุกข์เศร้าเหล่านั้น ปัญหามันอาจจะไม่เล็กจ้อยเหมือนที่เรามองเห็น เพราะเราต้องไม่ลืมว่าคนแต่ละคน มีความสุข ทุกข์ เศร้า ไม่เท่ากัน กับคนบางคนความเศร้าอาจจะมีมากเมื่อเจอเรื่องกระทบใจ แต่สำหรับอีกคนอาจจะไม่รู้สึกอะไรเลยก็ได้ ต่อให้เจอและอยู่ในสถานการเดียวกัน เหมือนที่มีคนชอบพูดว่า "รักของเราไม่เท่ากัน" ความทุกข์ของคนเราเองก็ "ไม่เท่ากัน" เช่นกัน ดังนั้นเวลาที่เราจะบอกกับใครสักคนว่า "คิดมากไปรึเปล่า" (?) เราอาจจะต้องหันกลับมาถามตัวเองว่า "คิดน้อยไปรึเปล่า (?) วะเรา" 

หนังสือ : คิดมากไปหรือเปล่า

โดย : คิดมาก

จำนวน : 215หน้า

ราคา : 225 บาท 

"คิดมากไปหรือเปล่า" เป็นหนังสือที่ถูกเขียนขึ้นโดย "คิดมาก" ที่เนื้อหาของหนังสือพยามบิกกับเราว่าหลายครั้ง หลายอย่างที่เราเจอมันอาจจะไม่ได้ทุกข์ใจ หรือแย่จังขนาดนั้นก็ได้นะ แค่เปลี่ยนมุมคิด พลิกด้านที่มอง หรือมองปัญหาเรื่องเรื่องที่เผชิญจากมุมใหม่ ๆ เราก็อาจจะมองเห็นมันในมุมที่ต่างออกไป อาจจะไม่ทุกข์ใจขนาดนั้นก็ได้ ขนาดเหรียญเองยังมีตั้ง 2 ด้าน 

ซึ่งเอาเข้าจริงแล้ว เรากลับรู้สึกว่าการเลือกมุมมอง รวมไปถึงการเปลี่ยนมุมคิด อาจจะทำได้สำหรับคนที่ไม่ได้อยู่ในปัญหา หรือถ้าคนที่อยู่ในปัญหานั้น ๆ และมองเห็นว่านี่คือความทุกข์ ดังนั้นเราจึงควรเปลี่ยนมุมมอง หรือปล่อยวาง หากใครทำได้เช่นนี้ ถ้าคุณไม่ใช่คนที่โคตรไม่แคร์อะไรเลย คุณก็ต้องเป็นคนที่มีโคตรสติและโคตรสัมปชัญญะ หรืออาจจะเรียกได้ว่ามีญาณระดับสูง ที่รู้ว่านี่ทุกข์ ทุกข์มีหลายด้าน เปลี่ยนด้านมองแล้วจะหายทุกข์ โดยปกติแล้วเราอาจจะหาคนที่ทำแบบนี้ได้น้อยมาก 

เหตุการณ์ง่าย ๆ อย่างการถูกทิ้งหรือถูกบอกเลิก คนที่ถูกบอกเลิกย่อมเข้าใจดีว่านั่น คือ การลอกเลิก และนั่น คือ ความทุกข์ แต่คำถามสำคัญอยู่ตรงที่ว่า ในเมื่อคนถูกบอกเลิกรู้แล้วว่านั่นทุกข์ และทำไมเขาจึงยังทุกข์และเศร้าอยู่ (?) แล้วมันจะยิ่งแย่ไปรึเปล่า ถ้าคนรอบตัวคอยบอกว่า "คิดมากไปรึเปล่า" เลิกกันแล้วก็แค่เริ่มต้นใหม่ ลองเปลี่ยนมุมมองดูสิ ในเมื่อไม่มีมันแกก็จะมีโอกาสเจอคนใหม่ ๆ ดี ๆ ที่เขาจะไม่ทิ้งแกนะ" เออถามจริง "มึงรู้ได้ไงวะ" 

หลายหนเวลาที่เราเจอเรื่องทุกข์ใจ เศร้าใจ เราอาจจะแค่ต้องการเวลาที่เพื่อจมอยู่กับมัน ในเมื่อเศร้าก็อย่างเศร้าให้สุด เมื่อทุกข์ก็อยากทุกข์ในบรรลัยกันไปข้าง และเอาเข้าจริงแล้วหลายครั้งเราอาจจะไม่ได้คิดมาไปด้วยซ้ำ แค่เราไม่ได้คิดอะไรเลยก็แค่นั้น หลายครั้งน้ำตาไม่ได้มาจากการคิดมาก มันแค่มาจากความรู้สึกว่า "มันยังเป็นเครื่องยืนยันว่าเราเป็นคนธรรมดา ที่หลายครั้งเราเจ็บได้และร้องไห้เป็น" มันก็แค่นั้นเอง "คิดมากไปรึเปล่า"