Rose & Tiger By ปอ เปรมสำราญ - รีวิวเว้ย (2)

รีวิวเว้ย (1034) ในทุกความสัมพันธ์มนุษย์เรามักต้องรับบทเป็นบางสิ่งบางอย่างเสมอ ไม่ว่าความสัมพันธ์นั้นจะเป็นเรื่องอะไร บ้างเป็นเรื่องของสังคมการทำงาน การใช้ชีวิต บ้างเป็นเรื่องของความรักที่ในความสัมพันธ์ทุกรูปแบบมันต้องมีการสร้างขึ้นจากตัวตนที่มากกว่า 1 เพราะหากตัวตนเหล่านั้นไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างกันก็ยากที่ความสัมพันธ์จะก่อเกิดขึ้นมาได้ และความน่าประหลาดใจประการสำคัญของความสัมพันธ์ระหว่างคนกับคน โดยเฉพาะเมื่อมันเป็นเรื่องของ "ความรัก" คนกับคนที่มีสัมพันธ์กันสามารถเปลี่ยนแปลงคู่ความสัมพีนธ์ของตัวเองให้เป็นรูปแบบอื่น ๆ ได้เสมอ อาทิ จากความสัมพันธ์ของคนรักกลายเป็นคนที่เลิกกัน จากคนที่เลิกลากันไปอาจจะกลายไปเป็นคนที่คิดถึงกัน จากคนที่คิดถึงกันก็อาจจะกลับมาเป็นคนรักกันอีกครั้ง หรือจากคนรักกันอาจจะเปลี่ยนไปกลายเป็นปีศาจร้ายของกันและกันที่ตลอดชีวิตที่เหลืออยู่มิอาจหวนคืนมาพบเจอกันได้อีก
หนังสือ : Rose & Tiger
โดย : ปอ เปรมสำราญ
จำนวน : 125 หน้า

"Rose & Tiger" หนังสือรวมเรื่องสั้นที่ว่าด้วยเรื่องของ "ความรัก" ผ่านจังหวะเวลา ระยะห่าง ระยะทาง ตัวตน ความสัมพันธ์ รวมถึงสถานะสุดท้ายของความรักบนความสัมพันธ์ที่คู่สัมพันธ์แต่ละคนสร้างขึ้น บ้างจากลาและโหยหากันและกัน บ้างจากลาและเกลียดขี้หน้าระหว่างกัน ในทุกความสัมพันธ์ของความรัก เรื่องอะไรก็มักเกิดขึ้นได้เสมอและในหลายครั้งมันก็เกิดขึ้นแบบไม่ให้ตั้งตัว ไม่มีสัญญาณ ไม่มีปรากฎการณ์ให้แจ้งเตือน และบางครั้งก็ไม่เหลือสิ่งใดเอาไว้เลยหลังจากความเปลี่ยนแปลงเหล่านั้นเกิดขึ้น

"Rose & Tiger" พยายามบอกเล่าเรื่องราวของความนักและความสัมพันธ์ที่วางตัวอยู่ใยมิติของ "ความไม่เท่ากัน" ทั้งที่มีหลายคนพยายามที่จะบอกกับใครต่อใครว่า "เขารักเธอเท่าไหร่ ฉันรักเธอมากกว่า" และในคู่ความสัมพันธ์แห่งรักก็มักจะบอกกับอีกฝ่ายว่าตัวเรารักเธอมากกว่าและมากยิ่งกว่า ซึ่ง "Rose & Tiger" กำลังพยายามบอกว่าสิ่งเหล่านั้นมันอาจจะบอกไม่ได้ว่าใครรักใครมากกว่า ใครคิดถึงใครมากกว่า ใครเจ็บมากกว่าเมื่อความสัมพันธ์จบลง เพราะสิ่งเหล่านั้นมัน "ประเมินค่ามิได้" หาใช้ว่ามันสูงค่าจนยากประเมินหากแต่มันประเมินออกมาเป็นมูลค่าเพื่อเทียบดีกรีได้ยากนัก

คล้ายกับข้อความที่ปรากฏบนคำโปรยปกหลังของ "Rose & Tiger" ว่า "เราไม่เคยรักเท่ากัน ไม่มีวันเพราะมันประเมินไม่ได้ แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่มันไม่เท่ากันจนเกินไป มันทำให้เราเสียใจมากกว่าสบายใจ ปล่อยรักนั้นไป ปล่อยกันและกันไป"

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น