ร้านชำสำหรับคนอยากตาย By ฌอง เติลเล่ แปล องอาจ กันใจศักดิ์ - รีวิวเว้ย (2)

รีวิวเว้ย (996) "ล้มเหลวทุกเรื่องในชีวิต อย่างน้อยคุณยังมีสิทธิ์ประสบความสําเร็จในการตาย Suicide Shop หรือร้านชำสําหรับคนอยากตาย เป็นกิจการร้านค้าเล็ก ๆ ของตระกูลตูวาชตั้งอยู่ในเมืองหนึ่งของดินแดนซึ่งศาสนาได้เลือนหายไปจากความนึกคิดของผู้คน การฆ่าตัวตายจึงไม่บาป ไม่ขัดต่อศีลธรรม ใครอยากตายก็เลือกซื้ออุปกรณ์ฆ่าตัวตายจากร้านชำแห่งนี้ได้อย่างอิสระ ทั้งเชือกแขวนคอ ชุดประกอบพิธีฮาราคีรี ยาพิษ หรือแม้แต่จูบมรณะ "ไม่ตายยินดีคืนเงิน" นั่นคือสโลแกนของร้าน ตระกูลตูวาชสืบทอดกิจการร้านค้าเก่าแก่มาหลายรุ่น จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อ "อลัน" ถือกำเนิดขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม หัวใจที่เบิกบาน นิสัยมองโลกในแง่ดีของเขาทำให้ครอบครัวตูวาชปั้นป่วน เพราะแต่ไหนแต่ไรมาคนในตระกูลนี้ไม่เคยยิ้ม ไม่เคยรับรู้ถึงความสวยงามของชีวิต และไม่เคยรู้สึกถึงความรื่นรมย์ของโลกใบนี้" ข้อความที่ปรากฏอยู่บนคำโปรยปกหลังของหนังสือเล่มนี้ ที่บอกเล่าเรื่องของ "ความตาย" และ "การฆ่าตัวตาย" ที่โคตรตลกร้าย จำได้ว่าเคยอ่านหนังสือเล่มนี้ครั้งแรกก่อนเข้าเรียนมหาวิทยาลัย กระทั่งได้กลับมาอ่านฉบับพิมพ์ใหม่อีกหนหนึ่งในวันที่เรียนจบปริญญาโทแล้ว สิ่งที่ได้รับจากหนังสือเล่มนี้มันเกินคาดเดาไปมาก และมันทำให้เราสงสัยว่าตอนที่อ่านมันจบเป็นครั้งแรกในการอ่านตอนแรก ตัวเราเองรู้สึกกับมันอย่างไร เพราะในวันที่อายุจะ 30 ในตอนจบของหนังสือเล่มนี้มันสร้างความวุ่นวายใจแปลก ๆ เมื่อเรื่องราวเดินทางมาจนถึงฉากสุดท้าย
หนังสือ : ร้านชำสำหรับคนอยากตาย
โดย : ฌอง เติลเล่ แปล องอาจ กันใจศักดิ์
จำนวน : 192 หน้า

"ร้านชำสำหรับคนอยากตาย" เป็นนิยายแปลจากภาษาฝรั่งเศส ที่ว่าด้วยเรื่องของครอบครัวที่ทำหน้าที่เปิดร้านขายของสำหรับ "การฆ่าตัวตาย" ที่เปิดขายมาหลายสิบรุ่น ในเมืองศาสนาเลือนที่เรื่องของการฆ่าตัวตายไม่ใช่เรื่องผิดบาปในทางศาสนา ปรัชญาหรือศิลธรรม หากแต่การตายหรือการฆ่าตัวตายนับเป็นการตัดสินใจที่สามารถทำได้ของผู้คนในเมืองนี้ เพราะการฆ่าตัวตายอาจจะเป็นหนทางเดียวที่ผู่ตายสามารถ "ควบคุมตัวเองได้"

เราเคยอ่าน "ร้านชำสำหรับคนอยากตาย" ฉบับพิมพ์ครั้งแรกมาแล้วหนหนึ่งก่อนเข้าเรียนมหาวิทยาลัย แต่ก็จำได้ไม่ชัดนักว่าความรู้สึกที่มีต่อหนังสือเล่มนี้นั้นเป็นเช่นไร แต่คิดว่าเราคงไม่ได้ประทับใจมันเท่าไหร่นัก เพราะผ่านมาหลายปีเราจำเนื้อหาในหนังสือแทบไม่ได้ การกลับมาอ่าน "ร้านชำสำหรับคนอยากตาย" ในวันนี้ วันที่อายุใกล้จะ 30 ชีวิตหลุดจากโลกของการเรียนมาสู่ระยะหนึ่งของการทำงานและการใช้ชีวิต

ความน่าประหลาดของการอ่าน "ร้านชำสำหรับคนอยากตาย" ในวันที่อายุใกล้ 30 มันทำให้เรามองหนังสือเล่มนี้เปลี่ยนไปอย่างมาก อาจจะด้วยความที่เราอาจจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มคนที่ผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มาบ้าง และถูกท้าทายให้คิดและตั้งคำถามจากการกระทำของตัวละครต่าง ๆ ที่ปรากฏใน "ร้านชำสำหรับคนอยากตาย"

ซึ่งเนื้อหาของหนังสือก็อย่างที่บอกไว้ในย่อหน้าแรก ๆ และความรู้สึกที่ได้หลังจากอ่านเล่มนี้จบลง เราไม่แน่ใจว่าควรเรียกมันส่าอย่างไรดี แต่เรารู้สึกว่าเราอาจจะเข้าใจหรือไม่เข้าใจการกระทำของตัวละครใน "ร้านชำสำหรับคนอยากตาย" กันแน่ และจุดหนึ่งเราจะกลับมาถามตัวเองว่าถ้าในจุดที่ตัวละครยืนอยู่เป็นตัวเราที่ยืนอยู่ เราจะตัดสินใจทำเช่นไรกัน จะทำแบบตัวละครใน "ร้านชำสำหรับคนอยากตาย" ไหม (?)

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น