เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รีวิวเว้ย (2)Chaitawat Marc Seephongsai
โทษทีวันนี้ชีวิตฉันสำคัญที่สุด By อีจินอี แปล กนกรัตน์ อรุณรัตนรุจรวี
  • รีวิวเว้ย (937) หลายวันก่อนที่ทำงานจัดอบรมเรื่องของ "การจัดการความเครียดในที่ทำงาน" ความน่าสนใจประการหนึ่งในการจัดอบรมครั้งนี้ มันช่วยให้เราเห็นจุดร่วมบางประการของ "คนเครียด" กระทั่งพัฒนาความเครียดไปสู่อาการอื่น ๆ ในท้ายที่สุด จุดร่วมเหล่านี้อาจจะเกิดขึ้นจากอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นการทำงาน สังคม ครอบครัว หรือคนรัก จุดร่วมของคนเครียดเท่าที่เรามอง ๆ ดูจุดร่วมสำคัญของคนกลุ่มนี้น่าจะเป็นเรื่องของ "ความคาดหวัง" ที่ไม่ใช่แค่เฉพาะเรื่องงาน เรื่องเงิน หรือเรื่องความรัก หากแต่เป็นความคาดหวังในแทบทุกเรื่องที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกวันนี้นอกจากโลกและชีวิตจะขับเคลื่อนด้วยเงินตราแล้ว แต่เบื้องหลังของสิ่งที่ขับเคลื่อนโลกและเงินตราอีกทีก็คือ "ความคาดหวัง" หลายครั้งคนเราไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าตัวเองกำลังวางตัวอยู่ในวงจรของความคาดหวัง ซึ่งในท้ายที่สุดมันทำให้พวกเขากลายเป็นคนเครียดและพัฒนาไปเป็นคนเศร้า คนป่วย และถ้าผลักไปจนสุดทางสถานะของ "คนตาย" ก็คงอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม ยิ่งในทุกวันนี้หลายคนตื่นมาพร้อมความคาดหวัง หลังตาลงพร้อมกับความคาดหวัง กระทั่งในห้วงฝันก็ยังคงมีความคาดหวังเป็นส่วนประกอบ จนแทบจะหลงลืมกันไปแล้วว่า "อะไรสำคัญที่สุดในชีวิตคนเรา" หลาวคนที่อ่านมาถึงตรงนี้อาจจะมีหลายคนที่ตอบว่า สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ "ความคาดหวัง" ถ้าเช่นนั้นเราก็ทำได้แค่อวยพรให้ "โชคดี"
    หนังสือ : โทษทีวันนี้ชีวิตฉันสำคัญที่สุด
    โดย : อีจินอี แปล กนกรัตน์ อรุณรัตนรุจรวี
    จำนวน : 320 หน้า

    "โทษทีวันนี้ชีวิตฉันสำคัญที่สุด" หนังสือที่ถูกเขียนขึ้นโดยนักเขียนและนักวาดภาพชาวเกาหลี ที่บอกเล่าเรื่องราวชีวิตของตัวเองผ่านมุมมองในเรื่องของ "สิ่งสำคัญของชีวิต" ที่ตอนเขียนหนังสือเล่มนี้เธอน่าจะอยู่ในช่วงอายุเลย 40 ปี และอยู่ในฐานะของภรรยาชาวเกาหลี ที่ถ้าใครเคยได้ยินหรือเคยได้อ่านวรรณกรรมของเกาหลีใต้มาบ้าง ก็จะพบว่าชีวิตของผู้หญิงเกาหลีใต้โดยเฉพาะผู้หญิงที่แต่งงานแล้วไม่ง่ายนัก อาทิ คิมจียอง เกิดปี 82 (https://minimore.com/b/Us3Wj/298)

    "โทษทีวันนี้ชีวิตฉันสำคัญที่สุด" คือการบอกเล่าเรื่องราวของชีวิตเธอที่ผ่านมาแต่มันถูกเปลี่ยนมุมมองใหม่และบอกเล่าผ่านสายตาและความคิดที่โยกสลับเอา "ความสำคัญ" มาไว้ที่ "ตัวของเธอ" และปล่อยให้ความเชื่อ ความคิด ความคาดหวัง และค่านิยมของสังคมคือสิ่งที่ "เดินตามมาข้างหลัง" ซึ่งมันคือการเปลี่ยนมุมมองต่อสิ่งเหล่านี้ในช่วงวัยกลางชีวิตของผู้เขียน และเธอได้ถ่ายทอดมุมมอง วิธีคิด รวมถึงรูปแบบหรือวิธีการที่ทำให้เธอกลับขึ้นมาเดินนำหน้า ความเชื่อ ความคิด ความหวังของคนอื่น (ของสังคม) ซึ่งเมื่ออ่านหนังสือเล่มนี้จนจบเราจะพบว่าแท้จริงแล้วในช่วงชีวิตของคนหนึ่งคนเราควรจะพูด "โทษทีวันนี้ชีวิตฉันสำคัญที่สุด" เพราะเราไม่มีวันรู้ว่าถ้ามั่วรั้งรอจะมีโอกาสได้พูดหรือทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำจริง ๆ รึเปล่า (?)

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in