JULY การกลับมาของดวงตาดาวฤกษ์ By ตินกานต์ × จรณ์ ยวนเจริญ - รีวิวเว้ย (2)

รีวิวเว้ย (896) นานแล้วที่เราไม่ค่อยอ่านหนังสือแนววรรณกรรม เรื่องสั้น และอื่น ๆ ที่จัดอยู่ในกลุ่มนี้ เนื่องจากการรีวิวหนังสือในกลุ่มนี้มันไม่ง่ายนัก เพราะเราต้องคอยระวังว่า (1) นี่กูเผลอสปอยด์เนื้อหาไปรึเปล่าว และ (2) การอ่านหนังสือในกลุ่มนี้หลายครั้งเนื้อหามันสามารถตีความและทำความเข้าใจโดยประสบการณ์ของผู้อ่าน เมื่อเป็นเช่นนั้นการเขียนรีวิวที่อาจจะเผลอชี้นำเนื้อหา ในท้ายที่สุดมันอาจจะทำลายการตีความเนื้อหาบนฐานประสบการณ์ของผู้อ่าน รวมถึงการอ่านหนังสือในกลุ่มนี้หลายครั้งมันต้องอาศัย "แรงใจ" ในการอ่านมากกว่าการอ่านหนังสือในกลุ่มของ "Brainy books" (https://www.the101.world/brainy-books/) เพราะเราไม่มีทางรู้ว่าเรื่องราวในหนังสือกลุ่มนี้จะทำให้เราเผลอเปิดเอาความคิด ความทรงจำ ความรู้สึก ของเราที่เคยเก็บกดมันไว้มาใส่เข้าไปกับเนื้อหาด้วยรึเปล่า ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นการอ่านหนังสือกลุ่มนี้ให้จบคงไม่ใช่เรื่องง่ายดายนัก นาน ๆ ครั้งเราถึงจะหยิบหนังสือกลุ่มนี้ขึ้นมาอ่านและรีวิว
หนังสือ : JULY การกลับมาของดวงตาดาวฤกษ์
โดย : ตินกานต์ × จรณ์ ยวนเจริญ
จำนวน : 187 หน้า
ราคา : 240 บาท

"JULY การกลับมาของดวงตาดาวฤกษ์" หนังสือที่รวมเอา 8 เรื่องสั้นจาก 2 นักเขียน ที่ถ่ายทอดเรื่องราวผ่านเรื่องสั้นทั้ง 8 อันได้แก่ ความหรูหราเดียวของชีวิต, ดวงจันทร์เลือนจางกลายเป็นพลาสติก, หลับที่นี่ ตื่นที่อื่น, บางความรักเป็นความลับของจักรวาล, ผ้าม่านของอันนา, การกลับมาของดวงตาดาวฤกษ์, กรกฎาคม, ร้านดอกไม้และฤดูใบไม้ผลิ ที่เหล่าเรื่องสั้นทั้งหมดวางตัวอยู่บนเรื่องราวของ "คน" ในสังคม "ผุพัง" ที่ฝังกลบคนเหล่านี้ด้วยสภาพของสังคมและในสถาการณ์การระบาดของโควิด-19 ที่แต่เดิมสภาพการณ์ของสังคมแห่งนั้นก็กดทับและบีดรัดผู้คนเอาไว้อย่างยากจะลืมตา และในการระบาดนั้นชีวิตของเหล่าตัวละครในเรื่องสั้น (และในโลกจริง ๆ นอกเรื่องสั้น) แขวนอยู่บนชะตาที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงหรือที่ในปกหลังของ "JULY การกลับมาของดวงตาดาวฤกษ์" ใช้คำว่า "คุกของคนพัง ๆ"

เรื่องสั้นทั้ง 8 ที่ปรากฏอยู่ใน "JULY การกลับมาของดวงตาดาวฤกษ์" เป็นทั้งภาพแทนของเรื่องเล่า และเป็นทั้งภาพสะท้อนของเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในสังคมจริง ๆ แห่งหนึ่ง ที่ชีวิตของทั้งตัวละครและคนในสังคมแห่งนั้นดูผุพัง หายนะ เพียงเพราะสังคมแห่งนั้นไม่เคยยอมรับ นับรวม คนหลายหลายกลุ่มที่ปรากฏในเรื่องสั้นและในเรื่องจริง หลายคนเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยว หรือซอกลับของสังคมที่ไม่แม้จะมีใครเอ่ยถึงหรือคิดถึง

แต่เรื่องสั้นทั้งหมดใน "JULY การกลับมาของดวงตาดาวฤกษ์" ก็ไม่ได้พังทลายความหวังและความฝันของผู้อ่าน หากแต่มันช่วยให้เรามองเห็นความจริงบางประการที่ขาดหายไปของสังคมนี้ ถึงแม้ว่ามันจะถูกถ่ายทอดออกมาในรูปแบบของเรื่องสั้น แต่เราในฐานะของคนอ่านก็คงรับรู้ได้ว่าเรื่องราวเหล่านี้อาจจะเกิดขึ้นจริง หรือเคยเกิดขึ้นจริง และมันจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่กับใครก็ได้ โดยเฉพาะในสังคมที่ถูกแทนภาพว่าเป็น "คุกของคนพัง ๆ" แต่ก็ข้อความในปกหลังอีกนั้นแหละที่บอกกับเราว่า "จงอย่าหมดหวัง โปรดอย่าหมดหวัง" สักวันหนึ่งสังคมที่เราเท่าเทียมจะต้องปรากฏ

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น