รีวิวเว้ย (725)  เพื่อนน่าจะเป็นหนึ่งในตัวแปลสำคัญที่จะทำให้ (1) โลกของใครสักคนยังดำรงอยู่ได้ (2) ทำให้โลกของใครบางคนพังทลายลงตรงหน้า โดยเฉพาะกับคนที่เพื่อนมีบทบาทสำคัญอย่างมากในการใช้ชีวิตให้ผ่านไปในแต่ละวัน คงปฏิเสธไม่ได้ว่าหนึ่งในตัวแปรที่ทรงอิทธิพลต่อชีวิตของใครสักคน ที่มีอิทธิพลไม่แพ้ครอบครัวก็คงเป็นตัวแปรอย่าง "เพื่อน" นี้แหละ เผลอ ๆ สำหรับบางคนเพื่อนอาจจะเป็นตัวแปรที่ทรงอิทธิพลต่อคนคนนั้นมากที่สุดก็ได้ เมื่อเป็นเช่นนี้บทบาทของเพื่อนจึงมีความสำคัญเป็นลำดับต้นต่อคนคนหนึ่งได้อย่างแน่นอน และก็แน่นอนอีกเช่นกันว่า มีคนหลายคนบนโลกใบนี้ที่โลกทั้งใบทลายและพังลงก็เป็นผลมาจากคนที่คนคนนั้นเรียกว่าเพื่อน 

หนังสือ : จะเล่าเป็นเพื่อนคุณ

โดย : ฆอร์เฆ่ บูกาย แปล เพ็ญพิสาข์ ศรีวรนารถ

จำนวน : 480 หน้า

ราคา : 321 บาท 

"จะเล่าเป็นเพื่อนคุณ" หนังสือที่เขียนเอาไว้บนหน้าปกว่าเป็นภาคต่อของ "จะเล่าให้คุณฟัง" ที่ออกมาห่างจากเล่มก่อนหน้านานถึง 20 ปี สำหรับใครบางคนระยะเวลา 20 ปีถือว่านานแสนนาน แต่กับบางคน 20 ปีมันก็แค่ 20 ปี และเมื่อเอาระยะเวลา 20 ปีมาผนวกรวมเข้ากับการรอคอยและผลที่ได้จาก "จะเล่าเป็นเพื่อนคุณ" ก็นับได้ว่ามันเป็นระยะเวลา 20 ปีที่คุ้มค่าที่จะรอคอย 

เนื้อหาของ "จะเล่าเป็นเพื่อนคุณ" เป็นไปในแนงทางเดียวกันกับ "จะเล่าให้คุณฟัง" คือการบอกเล่าเรื่องราวของนักจิตบำบัดที่หยิบเอานิทาน ตำนาน เรื่องเล่า มาใช้เป็นเครื่องมือของการให้คำปรึกษา ในเรื่องของชีวิตหรือความคิดที่ผู้รับคำปรึกษากำลังเผชิญอยู่ ความสนุกของหนังสือทั้ง 2 เล่ม คือ การเปิดโลกของการมองปัญหา และหาวิธีแก้ปัญหาในแบบที่หลายคนอาจจะคาดไม่ถึง โดยเฉพาะสำหรับคนที่กำลังเผชิญปัญหาดังกล่าว เหมือนที่หลายคนชอบผู้ว่า "ปัญหาของเขามันใหญ่เสมอ" นั่นก็เป็นเพราะเขาหรือคนที่เผชิญปัญหา กำลังมองมันจากในจุดที่ตัวเองยืน (เผชิญ) แน่นอนว่าเรื่องเล่าหลาย ๆ เรื่องใน "จะเล่าเป็นเพื่อนคุณ" คือการมองปัญหาต่าง ๆ จากสายตาของคนนอก ที่ไม่ได้ออกไปในเชิงของการตัดสิน หากแต่เป็นการชักชวนให้คนที่เผชิญปัญหาลองหยุดคิดและลองเปลี่ยนมุมมอง ซึ่งในบางครั้งมันอาจจะช่วยให้มองเห็นปัญหาได้ดีขึ้น และในบางครั้งมันอาจจะช่วยให้สามารถแก้ไขปัญหาได้ง่ายขึ้น หรือทำใจที่จะยอมรับและเรียนรู้ในปัญหาดังกล่าวได้ดีขึ้น 

อาจจะเรียกได้ว่าเรื่องเล่าต่าง ๆ ใน "จะเล่าเป็นเพื่อนคุณ" คือการเล่าเรื่องในมุมมองของเพื่อน ต่อปัญหาหรือเหตุการณ์ที่เพื่อนกำลังเผชิญ และบางครั้งหลังจากที่เพื่อนฟังเรื่องเล่าจบลง เราก็แค่เดินมาตบไหล่กันและกันและพูดกันว่า "อ่าวมันมองในมุมนั้นได้ด้วยหรอวะ"