รีวิวเว้ย (664) เมืองไทยเป็นเมืองพุทธ เมืองที่ผู้คนใจบุญและ "เชื่อ" ว่าตัวเองเป็นคนดี รวมถึงยังได้รับการขนานนามจากนักท่องเที่ยวว่า "สยามเมืองยิ้ม" ในรอบหลายปีที่ผ่านมาเมืองไทยอาจจะเรียกได้ว่ามีความพยายามทำลายสถิติในเรื่องของความย้อนแย้งของตัวในทุก ๆ วัน โดยเฉพาะเหตุการณ์เมื่อวันที่ 16 ตุลาคม 2563 ที่มีการใช้กำลังในการสลายการชุมนุมของนักเรียน เยาวชน คนรุ่นใหม่ ที่มีใจเป็นอาวุธหลักและมีร่มเป็นอาวุธเสริม (ถึงแม้นว่าสลิ่มจะหยิบเอาภาพคีมยักษ์หนึ่งอันมารีรันและสร้างความชอบธรรมว่านี่ไม่ใช่การชุมนุมโดยสงบก็ตามที) เราจะเห็นได้ว่าหลักจากเหตุการณ์เมื่อวันที่ 16 ตุลาคม ที่ผ่านมาสังคมไทยได้เห็นบทบาทของคนหลายกลุ่มในสังคมอย่างชัดเจน โดยเฉพาะกลุ่มคนที่เชื่อและยึดมั่นว่า "เมืองไทยเมืองพุทธ" หากแต่คนเหล่านั้นก็ยินดีที่มีการใช้กำลังเข้าสลายการชุมนุม และหลายคนก็อวยพรให้ผู้ชุมนุมถูกใช้ความรุนแรง ขอให้ตาย บ้างก็ขอให้มีการใช้กระสุนจริงและใช้กำลังขั้นเด็ดขาดในการสลายการชุมนุม เราเลยกลับมาทบทวนอีกครั้งว่าคนไทยหลายกลุ่มน่าจะสะท้อนภาพของคนประเภท "ปากเป็นไทย (พุทธ) ใจเป็นสัตว์ (เหี้ย)" ได้เป็นอย่างดี อีกทั้งในเหตุการณ์ดังกล่าวยังมีอีกหลายคนที่ "ยิ้ม" ยินดีให้กับการใช้ความรุนแรงในครั้งนั้น ซึ่งเรามองเห็นว่าการ "ยิ้มยินดี" ของคนเหล่านั้นเป็นการแสดงให้เห็นถึง "รอยยิ้มของคนระยำ" ที่มีความสุขทุกครั้งเมื่อเห็นผู้อื่นถูกใช้ความรุนแรง ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลของเหตุการณ์ดังกล่าวมันทำให้เรากลับไปย้อนคิดถึงการใช้ความรุนแรงในช่วง "6 ตุลาคม 2519" ที่ทั้ง "คนไทย" และ "รัฐไทย" เป๋นฆาตกรในการฆ่าคนในรัฐ โดยที่ฆาตกรเหล่านั้นยังคงลอยนวล และบางคนก็ได้ดิบได้ดีกลายไปเป็นบุคคลสำคัญของสังคมนี้ได้อย่างน่าประหลาดใจ รวมถึงความทรงจำ ความจริง และดหตุการณ์ในเรื่องของเหตุการณ์ 6 ตุลา 19 ก็กลายเป็นประวัติศาสตร์ที่ห้ามพูดถึงและถูกทำให้หายไปจากสังคมไทยอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง แต่ก็น่าดีใจที่เมื่อไม่กี่ปีมานี้ ความจริงและความทรงจำเกี่ยวกับเหตุการณ์ 6 ตุลา 19 กลับมามีชีวิตอีกครั้งในสังคมไทย และการมีชีวิตอีกครั้งในครั้งนี้คือการ "ตื่นขึ้น" ของความจริงที่ถูกเก็บซ่อน ที่เป็นไปได้ยากยิ่งหากรัฐหรือผู้เกี่ยวข้องจะเก็บซ่อนมันให้หายไปจากสังคมอีกครั้งหนึ่ง