รีวิวเว้ย (601) พออายุขยับตัวเลขออกไปมาก ๆ เข้าเราก็เริ่มที่จะรู้สึกว่า "ความตาย" เป็นเรื่องที่ใกล้ตัวเราเข้ามาทุกที หากย้อนกลับไปสมัยที่เราเป็นเด็ก การได้รับข่าวเรื่องของการตายของใครสักคน มันมักจะเป็นความตายของคนไกลตัว หรืออาจจะเป็นคนสูงอายุที่เราเคยสนิทชิดใกล้ พอตัวเลขอายุขยับออกมาอีกสักช่วงหนึ่งเราจะเริ่มพบว่าข่าวเกี่ยวกับการตายของใครสักคน ขยับวงเข้ามาใกล้ตัวเราขึ้นอีกนิดหนึ่งแล้ว บางคนเมื่อตัวเลขของอายุขยับเดินหน้าคนรอบตัวก็ค่อย ๆ ลดหายไปทีละหน่อย เป็นที่แน่นอนว่าสักวันหนึ่งมันก็คงถึง "คิวของเรา" ที่ความตายจะมาเยือน เพราะความจริงแท้ข้อหนึ่งของโลกใบนี้คือ "ไม่มีใครที่หลีกหนีความตายไปได้พ้น" ซึ่งความจริงข้อนี้เองเป็นความจริงที่คนเกือบทั้งโลกน่าขะเกลียดมันและไม่อยากให้มันเกิดขึ้นจริง แต่ก็อีกนั้นแหละก็ในเมื่ออย่างไรเสียไม่มีใครที่จะ "หนีความตาย" ได้พ้น เมื่อเป็นเช่นนั้นการเรียนรู้ ทำความเข้าใจ และเตรียมความพร้อมเอาไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ มันจะไม่ดีกว่าหรืออย่างไร ในเมื่องานศพของเรา จะเป็นงานสุดท้ายที่แสดงถึงการเคยมีชีวิตอยู่ของเรา จะไม่ดีกว่าหรือที่เราจะได้ออกแบบ "งานศพ" และกิจกรรมของงานด้วยตัวเราเอง เราเคยอ่านเจอในหนังสือเล่มหนึ่งว่า มีคนเตรียมพร้อมที่จะต้องตายถึงขนาดนี้จัด "Play List" เพลงงานศพของตัวเองเอาไว้ใน "Spotify"

หนังสือ : มรณเวชกรรม

โดย : ศูนย์บริรักษ์ ศิริราช

จำนวน : 184 หน้า

ราคา : 189 บาท

"มรณเวชกรรม" หนังสือนิยายที่ว่สด้วยเรื่องของ "ความตาย" และการเตรียมตัวก่อนตาย ภายใต้การนำเสนอเรื่องราวผ่านแผนกหนึ่งในโรงพยาบาลที่เกิดขึ้นมานานพอสมควร เพื่อที่จะทำหน้าที่ให้คำปรึกษาและรักษาผู้ป่วยในระยะสุดท้ายแบบประคับประครองภายใต้ชื่อเรียกของแผนก "มรณเวชศาสตร์ (Palliative care)" ที่ทำหน้าที่ในการรักษาโรคของผู้ป่วยใยระยะสุดท้ายคู่ขนายไปกับการรักษาของแผนกอื่น ๆ 

"มรณเวชกรรม" บอกเล่าเรื่องราวของหอพยาบาลผู้ป่วยระยะสุดท้าย ที่เป็นสถานที่ที่หลายคนคิดว่ามันน่าจะบรรจุและอบอวลไปด้วยความเศร้าอันเกิดจากสภาวะของการสูญเสีย ซึ่งมันก็มีจริง ๆ ในเรื่องของความเศร้าที่เกิดจากการสูญเสีย และใครหลาย ๆ คนก็รับไม่ได้กัลการสูญเสียที่เกิดขึ้นด้วย 

แต่มุมมองหนึ่งที่ "มรณเวชกรรม" พยายามเผยให้เราได้เห็นคือเรื่องของ "ความจริง" ของโลกที่ว่าไม่มีใครที่จะหลีกหนีความตายไปได้พ้น แม้ว่าเราจะพยายามรักษาด้วยเทคโนโลยีหรือเครื่องใอทางการแพทย์ที่ทันสมัยแค่ไหนก็ตามแต่ หากแต่ในท้ายที่สุดแล้วการพยาบามมีชีวิตอยู่ต่อด้วยเครื่องมือแพทย์มันอาจจะไม่ได้ช่วยให้การมีชีวิตอยู่ดทียบเท่ากับ "การมีชีวิต" หากแต่มันคือความพยายามในการยื้อยึดครั้งสุดท้ายกับความจริงของโลกใบนี้ "มรณเวชกรรม" จึงบอกกับเราว่า "ความตาย" เกิดขึ้นกัลใคร เมื่อไหร่ก็ได้ หากแต่ถ้าเป็นความตายที่เรารู้วาระสุดท้ายของตนเอง จะไม่ดีกว่าหรือถ้าเราจะสามารถลงมือจัดการอะไรหลาย ๆ อย่างก่อนวาระสุดท้ายของตัวเองด้วยตัวเองได้ แล้วจะไม่ดีกว่าหรือที่เราจะเรียนรู้ที่จะยอมรับความจริงให้ได้ว่า ไม่ว่าอย่างไรวันหนึ่งข้างหน้า "ความตาย" จะเป็นของทุกคนอย่างเสมอหน้าและเท่าเทียม 

นอกจากนั้นแล้วหนังสือ "มรณเวชกรรม" หลังจากหักค่าใช้จ่ายแล้ว รายได้ส่วนหนึ่งจะนำไปสมทบทุนให้กับการทำงานของแผนกมรณเวชศาสตร์ (Palliative care) ของโรงพยาบาลศิริราช