หนังสือ : ก็แค่ปล่อยมันไป (Don't Break Apart)
โดย : ฮึนกึล แปล วิทิยา จันทร์พันธ์
จำนวน : 216 หน้า
ราคา : 225 บาท

อย่างกรณีของเราเองมีหลาบเคสที่เราก็แค่ปล่อย ๆ มันไป ไม่ต้องแบก ไม่ต้องคิดให้เหนื่อย เหมือนเมื่อหลายวันก่อนที่เราโพสใน Facebook ส่วนตัวว่า "มีคนถามว่าทำไมเราถึงต้องทำดี/ทำตัวปกติ กับคนที่ "เหี้ย" ใส่เราด้วย (?) เออ ไม่รู้เหมือนกัน แต่ทำ ๆ ไปเถอะชีวิตนี้ ถ้าจะให้เราเหี้ยตอบกับทุกคนที่เหี้ยใส่ แม่งเหนื่อยตายห่า" (30 ก.ค. 62) ซึ่งก็จริงนะหลายครั้งเรามักเหี้ยใส่ใครบางคนที่เหี้ยใส่เรา เพียงเพราะมันเหี้ยใส่เรา เราเลยต้องเหี้ยตอบมันไป แต่เอาเข้าจริง บนโลกนี้มันมักมีคนที่ "ไม่ควรค่า" กระทั่งเสียเวลามาคิดให้รกรอยหยักของสมองด้วยซ้ำไป

เมื่อไม่นานมานี้เราเองมีโอกาสได้ยินได้ฟังทัศนะของเพื่อนร่วมรุ่น ป.โท ที่มีต่อตัวเรา แน่นอนว่าถ้าใครได้เห็น ได้ยิน ได้ฟัง ถ้อยความในลักษณะนี้อาจจะรู้สึกโมโห หงุดหงิด ฯลฯ แต่เราเห็นว่าไม่เห็นสำคัญอะไรก็แค่ "ปล่อย ๆ มันไปก็จบแล้ว" เพราะยังไงคนพวกนี้ก็ไม่มีคุณค่าและไม่ควรค่าพอให้ใส่ใจใด ๆ ทั้งสิ้น อีกทั้งตัวตั้งตัวตีของเรื่องนี้กลับเป็นนักศึกษา ป.โท ที่ไม่มีปัญญาจะเข้าเรียนในห้องด้วยซ้ำไป แต่ก็น่าแปลกใจที่คนไม่มีตัวตนก็พยาบามทำอะไรให้ตัวเองมีตัวตนขึ้นมาด้วยการเรียกร้องอะไรบางแบบ ที่คนมีสมองไม่น่าจะทำกัน

"ก็แค่ปล่อยมันไป (Don't Break Apart)" เป็นหนังที่ว่าด้วยเรื่องราวของการปล่อยผ่าน ปล่อย ๆ มันไป ไม่ต้องไปสนใจหรือใส่ใจอะไรมากมาย ให้มันกลายมาเป็นกับภาระกับชีวิตของเรามากนัก อาจจะเรียกได้ว่าการ "ปล่อย ๆ มันไป" น่าจะเป็นกลไกหนึ่งที่สำคัญกัลโลกทุกวันนี้ที่มลภาวะทางกายและทางใจมันเยอะเสียยิ่งกว่าเยอะ เอาเข้าจริงก็อย่างที่หนังสือเล่มยี้บอกเอาไว้ "ก็แค่ปล่อยมันไป (Don't Break Apart)" ก็เท่านั้น