ใครๆ  ก็มีความลับกันทั้งนั้น

     บัคกี้เองก็มี...

     ร่างโปร่งนั่งมองภาพชายหญิงสองคนที่กำลังวาดลวดลายเต้นรำกันกลางฟลอร์  ...เป็นภาพที่ใครๆ  ต่างก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าเหมาะสมกันอย่างกับอะไรดี

     เท้าคางมองคุณคาร์เตอร์ในชุดเดรสสีแดงที่สวยสะเด็ดที่สุดในบาร์กำลังซบลงที่อกซ้ายบนเครื่องแบบที่เจ้าของๆ  มันพอจบจากรายงานภารกิจถล่มฐานทัพไฮดร้าแห่งที่สี่ได้ก็ตรงดิ่งมาที่มาบาร์แทบจะทันที  ...แถมพอเจอหญิงก็ลืมคนที่อุตส่าห์มาบาร์เป็นเพื่อนเสียสนิท

     เหอะ!  ...สตีฟ  ไอ้คนชั่ว

     บัคกี้ยกบรั่นดีเพียวๆ  แก้วที่หกกระดกลงแบบไม่กลัวเดินเซ  ยิ่งเห็นอะไรที่มันบาดตาก็ยิ่งอยากดื่มให้มันลืมๆ  ไปซะ

     ตัดสินใจวางเงินลงบนโต๊ะแบบไม่สนว่ามันจะเกินไปมากน้อยแค่ไหน  เดินเป๋ไปมาเหมือนลูกปูเดินไม่ตรงทาง  ก่อนเอ่ยขอโทษคนที่เขาเดินเซไปชน

     เขาอยากจะกลับห้องไปนอนแล้ว  ...ไม่อยากเห็นไอ้ภาพที่มันบาดตาให้เจ็บหัวใจเล่นๆ  หรอก  ก่อนจะจ้ำอ้าวก้าวเร็วขึ้นเมื่อได้ยินเสียงโห่ร้องจากด้านหลัง 

     ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไอ้บ้าสตีฟกับคุณคาร์เตอร์คงจูบกันแหง

     บ้าเอ๊ย!  ...เจ็บจนรู้สึกคิดผิดที่ยอมตามมันมาบาร์โง่ๆ  นี่แทนที่จะไปนอนหลังจบภารกิจแล้วนะ

     แต่ก็นั้นแหละ  ...คนอย่างบัคกี้แค่สตีฟเอ่ยปากขี้คร้านจะกุลีกุจอทำให้ไปเสียทุกอย่าง

     ใช่แล้วล่ะ...

     ก็เพราะความลับของบัคกี้น่ะ  ...คือการแอบรักเพื่อนสนิทของตัวเองยังไงล่ะ

     บัคกี้นอนไม่หลับ  ลืมตามองฝ้าบนเพดานมาครึ่งชั่วโมงแล้ว  เอี้ยวตัวจะหยิบน้ำบนหัวเตียงแต่กลับคว้าเจอบางอย่างที่เขาแน่ใจแน่ๆ  ว่าไม่ใช่ของตัวเอง  หยิบมันมาดูใกล้ๆ  เพราะแสงไฟในห้องเขาปิดมันมาสักพักแล้ว

     เสื้อสตีฟ?

     “ไอ้บ้าเอ๊ย”   สบถคำหยาบขย้ำเสื้อเตรียมปาไปไว้เตียงข้างๆ  แต่ในจังหวะที่เงื้อแขนกลิ่นที่ติดเสื้อกลับโชยเข้าจมูก

     ...กลิ่นของสตีฟ...

     บัคกี้เกลียดตัวเองที่เปลี่ยนใจไม่ปามันทิ้งแต่กลับนำมันมาจรดปลายจมูก  ...ก่อนสูดดมกลิ่นของเพื่อนสนิทเข้าปอด

     กลิ่นแบบนี้เวลาสตีฟเดินผ่าน

     กลิ่นแบบนี้เวลาสตีฟเข้ามาใกล้เพื่อหยอกล้อเขา

     กลิ่นแบบนี้ที่เขาแอบเจ้าตัวสูดดมอยู่บ่อยๆ  เวลานอนหลับ

     ...กลิ่นแบบนี้ที่เขาหลงใหล...

     บัคกี้ค่อยๆ  เลื่อนเสื้อตัวนั้นมาจรดที่ริมฝีปากจรดจูบมันเบาๆ  ราวกับว่ากำลังจูบกับเจ้าของๆ  มันก็ไม่ปาน

     “สะ  ...ตีฟ”  ยามที่ลากไล้เสื้อลงไปที่ช่วงคอความปวดร้อนกลางลำตัวก็แล่นปราดขึ้นมา  มือซุกซนลูบไล้ช่วงท้องน้อยของตัวเองก่อนจะสอดมือเข้าไปสัมผัสสิ่งที่กำลังแข็งขืนสู้มือ  เด้งตัวลุกขึ้นนั่งก่อนถอดกางเกงที่แสนจะเกะกะกับเสื้อชื้นเหงื่อออกไปจากตัว  บรรจงทิ้งตัวเปลือยเปล่าลงนอนบนที่นอนที่ยับเยิน  ปัดเส้นผมที่ตกลงมาปรกที่หน้าผาก  มืออีกข้างค่อยๆ  รูดรั้ง  ‘ส่วนลับ’  ...เบาๆ  ช้าๆ  อ่อนโยน  แต่แฝงไปด้วยความร้อนแรง

     เพราะคิดเสมอว่าถ้าเป็นสตีฟก็คงทำเช่นนี้... อ่อนโยนแบบนี้

     “อ่า  ...สะ...อ่า”   เสียงครางเครือดังขึ้นยามเร่งเร้าตนเองให้ถึงฝั่งฝัน  กระพริบตาถี่รัวยามสัมผัสได้ถึงความเหนียวหนืดของๆ  เหลวบนมือพยุงตัวพิงหัวเตียงหอบหายใจถี่รัว

     ยัง  ...ยังไม่พอ

     รู้สึกต้องการกว่านี้  ...มากกว่านี้  ...มากกว่าที่เคยทำ

     อาจจะเพราะความน้อยใจที่มีต่อสตีฟหรืออาจจะเป็นเพราะฤทธิ์บรั่นดีหกแก้วนั่น  ทำให้บัคกี้เริ่มใจกล้าค่อยๆ  แยกขาออกช้าๆ  แล้วตั้งขึ้นมาจนทำให้เห็น  ‘ช่องทางนั้น’  อย่างชัดเจน

     บัคกี้ไม่เคยทำมาก่อน  ไม่เคยลองรุกล้ำด้านหลังของตัวเองเลยสักครั้ง  ...มันบริสุทธิ์  และดูสวยงาม 

     รู้สึกว่าด้านในมันเต้นเร่ากระสันอยากหาส่วนเติมเต็มยามค่อยๆ  เลื่อนนิ้วเข้าใกล้  ...จนสอดนิ้วเข้าไปด้านใน  ค้างคาทิ้งไว้เช่นนั้น

     มันไม่เหมือนที่คิดเอาไว้  ...มันคับแน่นและสร้างความเจ็บปวดให้กับบัคกี้จนใบหน้าชื้นเหงื่อเบ้ลง  จนตัดสินใจที่จะดึงออก  แต่ในจังหวะที่เขากำลังจะเลื่อนนิ้วออก  ความรู้สึกเสียวว๊าบแล่นเข้ามาที่ท้องน้อยจนแอ่นตัวขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

     ...มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก  ...ความรู้สึกเต้นตุบๆ  กระสันอยากได้อีก  ทำให้บัคกี้กลายเป็นคนหน้าด้าน  ขยับนิ้วเข้าออกจนช่องทางบีบรัดสุขสม

     บัคกี้เป็นคนฉลาด  ...เขาเรียนรู้การหาความสุขให้กับตนเองอย่างรวดเร็ว  เรียวขาขาวแยกออกกว้างยามจาบจ้วงส่งนิ้วที่สองเข้าไปกระแทกกระทั้นจุดบางอย่างที่นิ้วเผอิญโดนเมื่อครู่แต่มันกลับสร้างความสุขสมจนเกือบปลดปล่อยอีกรอบทั้งๆ  ที่ไม่ได้แตะต้องเลย 

     มองอวัยวะที่ตั้งโด่ส่วนปลายปริ่มเคลือบไปด้วยหยดน้ำสีขุ่นที่ขยับไปมาเพราะการขยับตัวของเขา  ...ผสมกับความเสียวซ่านจากด้านหลังทำให้บัคกี้หลับตาลง  แอ่นอกรับใช้มืออีกข้างท้าวลงบนที่นอนยกตัวขึ้น  แข้งขาสั่นไหวจากความกระสันซ่าน

     “สะ...ตีฟ  ....อ่า  ....สะ  -  ตีฟอ่า”   ใบหน้าคมคายเชิดรั้นพิงหัวเตียง  ร้องเรียกชื่อของคนที่ไม่ได้อยู่ในห้องหลายต่อหลายครั้ง  มือบางยังคงขยับเข้าออกเป็นจังหวะจนเกิดเสียงน่าอายดังก้องทั่วห้องไปหมด

      “อ่า...”

     ใกล้แล้ว...

     ใกล้แล้ว...

     อีกนิดเดียวเขาก็จะ-

     “บัค...”

     เสียงเรียกชื่อที่ดังขึ้นมาในความมืดทำให้บัคกี้ที่ใกล้สรวงสวรรค์ตกกระแทกลงพื้น  ดวงตาสีฟ้าแซมเทาเบิกขึ้นด้วยความตกใจ  ลำตัวกระทดหนีไปหัวเตียงคว้าเอาผ้าห่มที่ตกข้างเตียงขึ้นมาคลุมตัวเปลือยเปล่าของตัวเองเอาไว้

     พลันไฟในห้องก็แสงว๊าบเผยให้เห็นร่างของชายคนที่เมื่อไม่กี่นาทีก่อนเขาพร่ำเพ้อเรียกชื่อจนปลดปล่อยไปหนึ่งครั้ง

     สตีฟยืนอยู่ตรงนั้น...

     ตรงปลายเตียงของเขา...

     สตีฟต้องเห็นแน่ๆ  ต้องเห็นสิ่งลามกที่เขาทำแน่ๆ  สตีฟจะรังเกียจไหม  ...จะตัดเพื่อนไปเลยหรือเปล่า  หรือว่าจะรายงานเรื่องของเขา 

     ไม่นะเขาไม่อยากเข้าคุกทหารตอนนี้ 

     “เมื่อกี้...”   ในขณะที่บัคกี้กับเถียงกับเสียงของความคิดในหัวตัวเอง  สตีฟที่เมื่อครู่ที่อยู่ปลายเตียงกลับสาวเท้าก้าวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ  จนบัคกี้กลืนน้ำลายอึกใหญ่ให้กับความวิตกกังวล

     “นายทำอะไร”   ดวงตาที่ปกติมันจะใสซื่อราวกับลูกหมาโกลเด้นตวัดสายตามองเขาตั้งแต่ตัวจรดปลายเท้าก่อนไล่กลับมาหยุดที่ส่วนกลางลำตัวที่ยังไม่สงบลงไป  และนั่นทำให้เจมส์รีบหดตัวมากกว่าเดิม

     “ปละ  ...เปล่านี่”   บัคกี้ปฏิเสธ  และนั่นทำให้สตีฟส่งเสียง  ‘หึ’  ในลำคอเบาๆ 

     บัคกี้ขยับตัวหนียามอีกฝ่ายทิ้งตัวลงมานั่งใกล้ๆ  พยายามไม่สนใจรอยยิ้มเจ้าเล่ห์กับการเอียงศีรษะเป็นการถามว่า  ‘ไม่ได้ทำแล้วหนีทำไม’

     แต่เจมส์ลืมไปว่าตรงที่เขานั่งอยู่ตอนแรกมันมีคราบอะไรต่อมิอะไรกระจายอยู่ทั่วไปหมด  แต่ตอนนี้เขาขยับออกมาแล้วนั่นเท่ากับว่า...

     “แล้วนี่คราบอะไร”   สตีฟใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางป้ายของเหลวสีขุ่นที่เปรอะบนเตียงขึ้นมาก่อนจะตวัดสายตามองคนที่ทั้งเขินทั้งเลิ่กลั่ก  ...จนน่าแกล้ง

     “ก็...ก็ปกติของผู้ชายปะ”   สตีฟพยักหน้าแสร้งทำเป็นเข้าใจก่อนจะหันกลับมาให้ความสนใจกับสิ่งที่อยู่บนนิ้ว  ...แลบลิ้นออกจากริมฝีปากเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ  ใช้มันเลียตั้งแต่โคนนิ้วไล่ไปจนปลายนิ้วที่มีของเหลวติดอยู่จงใจเลียซ้ำๆ  ตรงนั้น  ...มองใบหน้าของคนมีความผิดด้วยสายตาของนักล่าเวลามองเหยื่อ  เห็นใบหน้าแดงซ่านที่มองเขาด้วยความเขินอายแต่กัดริมฝีปากเบาๆ  อย่างคนลืมตัวแล้วมัน  ...น่าฟัดชะมัดยาด

     “หยุดนะ!”   บัคกี้กระโจนโถมตัวใส่คนที่กำลังทำเรื่องลามกให้หยุด  แต่ดูเหมือนเป็นการกระทำที่เข้าทางสตีฟพอดีเพราะเจ้าตัวจับตัวเขาไว้ได้แล้วเป็นฝ่ายกดเขาลงกับที่นอนเสียเอง

     “เลิกปากแข็งเถอะเด็กเลี้ยงแกะ  ...ร่างกายนายมันฟ้องหมดแล้วว่าเมื่อกี้นายทำอะไร”   บัคกี้รู้สึกร้อนวูบยามสายตาเจ้าเล่ห์ที่เขาสาบานได้เลยว่าไม่เคยเห็นมันจากสตีฟมาก่อนกวาดมองทั่วร่างของเขา  ...อย่างจาบจ้วง

     “เป็นขนาดนี้แล้วแท้ๆ....”   สตีฟใช้มือกดที่ส่วนหัวที่ปริ่มน้ำของอวัยวะที่ไม่รักดีของบัคกี้ที่มันดันตื่นสู้ตั้งแต่มองสตีฟเลียนิ้วตัวเองเมื่อกี้แล้ว

     “อะ  ...อือ”   บัคกี้แอ่นอกขึ้นอย่างลืมตัวยามปลายนิ้วของสตีฟกรีดไล้ลงบนช่วงท้องน้อยไล่ไปจนยอกอกสีชมพูที่แข็งขันสู้มือไม่ต่างจากด้านล่าง

     “นายน่ะลากมกนะ  ....เด็กลามกที่เรียกชื่อฉันตอนกำลังช่วยตัวเอง”   บัคกี้กรีดร้องจิกมือลงบนท่อนแขนของสตีฟยามอีกฝ่ายใช้มือบดขยี้ยอดอกของเขา  หลับตารับจุมพิตที่ไม่อ่อนโยนที่แฝงไปด้วยอารมณ์ร้อนแรงจากคนด้านบน  ...เรียวลิ้นที่เขาไม่คิดมาก่อนว่ามันจะช่ำชองเกี่ยวกระหวัดรูดรั้งลิ้นของเขาตั้งแต่โคนจรดปลายลากผ่านโพรงปาก  ผ่านฟันทุกซี่  ...จูบที่สูบพลังเหมือนคนหิวโซ  ยิ่งทำให้บัคกี้ตื่นตัวเหมือนมีน้ำมันมาราดบนกองไฟแห่งราคะให้ลุกโซน

     ต้องการมากกว่านี้...

     ท่อนขาบางเกี่ยวกระชับช่วงเอว  ทำใจกล้าใช้ช่วงล่างเสียดสีเข้ากับส่วนนั้นของสตีฟที่สงบนิ่งอยู่ผ่านกางเกง  ...บ่งบอกให้รู้ว่าเขาต้องการมัน  ....อยากได้มันขนาดไหน

     สาบานได้ว่าเขาเห็นสตีฟยิ้มที่มุมปาก  ...ยิ้มทั้งๆที่กำลังจูบกับเขานั่นแหละ  แต่เพราะมือร้อนๆ  ที่สัมผัสเข้ากับส่วนอ่อนไหวของเขาทำให้บัคกี้หัวขาวโพลนหลงลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง

     สตีฟผละริมฝีปากออกก้มลงไปครอบครองยอดอกที่ขึ้นสีจากแรงบีบเมื่อครู่  ออกแรงดูดสลับกับเลียปลอบประโลมราวกับเป็นเป็นตังเมชิ้นหวาน  ยกยิ้มพอใจเมื่อคนถูกกระทำแอ่นอกรับความเสียวซ่าน  มือบางปะป่ายดึงรั้งผ้าปูที่นอนจนหลุดลุ่ย

     “กละ...อือ!  ใกล้แล้ว”   ริมฝีปากที่บวมเล็กน้อยเพราะถูกกัดพร่ำกระซิบกับตัวเองยามสตีฟรูดรั้งอย่างรวดเร็วส่วนนั้นจนใกล้ถึงฝั่งฝันในไม่ช้าอีกแค่นิดเดียวเท่า-

     !!!

     จู่ๆ  ทุกอย่างกลับมาสู่ความสงบ  บัคกี้แปลกใจจนลืมตาขึ้นมามอง  ...สตีฟผละออกไปแล้วกลับไปนั่งเก้าอี้ปลายเตียงของเขาแทน

     “ไหนทำให้ดูหน่อยว่าตอนฉันยังไม่มานายทำยังไงบ้าง”   บัคกี้มองคนที่นั่งไขว้ห้างมองเขาด้วยแววตาท้าทาย

     นี่มันจงใจแกล้งกันชัดๆ!  ...รู้ทั้งรู้ว่าอีกนิดเดียวเขาก็จะเสร็จอยู่แล้ว  จะแกล้งให้อายกันไปถึงไหน!

     “มะ-“

     “น่านะบัค...ทำให้ฉันดูหน่อย”   สตีฟมันร้าย  ...ใครสักคนในหน่วยฮาวลิ่งเคยเตือนเขาไว้  ตอนนั้นเขาไม่เชื่อแถมยังหัวเราะท้องขัดท้องแข็ง  ...อย่างไอ้เจ้าลูกหมาโกลเด้นตัวนั้นน่ะนะจะมีพิษสงอะไร

     แล้วดูตอนนี้สิ  ...เขาเชื่อสนิทใจเลยเชียวล่ะ

     สายตาเหมือนลูกหมาอ้อนเจ้าของทำให้บัคกี้รู้สึกว่าจะต้องสั่งสอนเจ้าตัวแสบสักหน่อยแล้ว

     ร่างโปร่งพิงหัวเตียงมองคนปลายเตียงที่ทำท่าเหมือนกำลังรอชมมหรสพชิ้นเลิศ  ก่อนจะส่งมือของตัวเองข้างหนึ่งไปสัมผัสอวัยวะที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อยแล้วค่อยๆ  บรรเลงเพลงแห่งกามารมณ์อย่างช้าๆ  เนิบๆ  มืออีกข้างถูกส่งไปบีบเค้นยอดอกอีกข้าง  แอ่นกายผวายามความเสียวซ่านแผ่ร่านไปทั่วร่างกาย

     “ซี๊ด  ...อะ  ...อ่า  สตีฟ”   บัคกี้จงใจจ้องหน้าเจ้าของชื่อยามพร่ำเรียกด้วยน้ำเสียงแหบกระเส่าชวนคันท้องน้อย  ก่อนจะวางมือลงบนหน้าขายามปลดปล่อยออกมาเป็นรอบที่สองแล้วใช้มือซุกซนข้างนั้นลากไล้ผ่านท้องน้อยไล่มาที่แผ่นอก  ไล่มาที่ช่วงคอจนหยุดที่ริมฝีปากก่อนจะทำอย่างเดียวกันกับสตีฟ  ...แลบลิ้นเลียน้ำกามเข้าไป 

     สายตายั่วยวนที่คล้ายกับมีกองไฟสุมอยู่ภายในยังไม่ทำให้สตีฟสั่นไหวเท่ากับการที่เจ้าตัวส่งนิ้วที่ถูกเลียจนชุ่มเมื่อครู่เข้าไปในช่องทางด้านหลัง  ...นั่นแหละถึงทำให้สตีฟเริ่มหายใจไม่ออก

     ใบหน้าหวานหลับตาเชิดขึ้นอย่างเคย  แยกเรียวขาออกกว้าง  ก่อนลงมือขยับนิ้วเข้าออกเหมือนอย่างเคย  จงใจกระแทกกระทั้นจุดนั้นของตัวเองซ้ำๆ  เหมือนกับยั่วอารมณ์ใครบางคน

     “อือ  ....อึก  สะ  ...ตีฟ  ...อ่า  แน่น  ...แน่นเกินไป”   บัคกี้ส่งเสียงครางเครือ  แยกขาออกกว้างขึ้นอีก  จิกปลายเท้าลงกับผ้าปูที่นอนระบายความซ่านกระสันในกาย  มืออีกข้างเหนี่ยวรั้งหัวเตียงเอาไว้ยามเพิ่มนิ้วเข้ามาในกายเป็นสามนิ้วเหงื่อกาฬแตกพลั่ก  หายใจหอบถี่  เกร็งหน้าท้องยามเริ่มรู้สึกว่าฝั่งฝันรอบที่สามของเขามันอยู่แค่เอื้อม

     “สะ  ...ตีฟ  ....ฮึก  สตีฟ”   บัคกี้เหมือนหลุดไปอยู่ในโลกของตัวเอง  ปากพร่ำครางชื่อของสตีฟ  ...กับภาพที่เห็นคือชายที่กำลังแยกขาออกว้างใบหน้าเชิดรั้นตัวแวววับจากหยาดเหงื่อ  ยอดอกบวมแดงจากแรงบีบ  หน้าท้องกระเพื่อมขึ้นลงจากความซ่านกระสันภายในกาย  ที่สำคัญยังไม่หยุดขยับมือเข้าออกจากช่องทางสีสวยนั่นเลยสักนิด  ขยับเข้าออกเป็นจังหวะจนเกิดเสียงน่าอายดังขึ้นทั่วห้องสลับกับเสียงครางเครือสุขสมที่เอายเรียกชื่อเขาไม่หยุดปาก  ส่วนอวัยวะนั้นก็ปริ่มจะปลดปล่อยอยู่รอมร่อ  ...บ้าเอ๊ย  เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยจริงๆ  ว่าคนที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทพ่วงตำแหน่งรูมเมทของเขาคนนี้จะฮอตและเซกซี่ขนาดนี้มาก่อน

     “สะ  ตีฟ  อึก...แน่น  ...มันแน่น” 

     เอาล่ะเขาทนไม่ไหวแล้ว

     “พอกันที!”   บัคกี้ลืมตามองคนปลายเท้าที่ลุกขึ้นขยับกายถอดเสื้อเหวี่ยงลงบนพื้นเหมือนคนหัวเสีย  ...ก่อนจุดยิ้มที่ริมฝีปาก

      “ฉันจะพิสูจน์มันเอง”

     มันต้องอย่างนี้สิ  ...ถึงจะสมน้ำสมเนื้อ

the end.

———————————————————

คิดว่าจะแต่งเล่นๆแต่ดันจบจริง  แต่พอคิดว่าเอาไว้ลงวันหลังก็ดันพะวงอีกเลยตัดสินใจลงดีกว่า

เราพยายามใช้คำที่ดูไม่หยาบโลนจนเกินไปขาดตกบกพร่องตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะคะ

*สามารถพูดคุยติชมหรือให้กำลังใจเราได้ทาง @buckymyboy นะคะเราจะรอ♡