ในวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา เราตัดสินใจเดินไปบอกพี่หัวหน้าว่าเราตัดสินใจ 'ล า อ อ ก' พี่เขาค่อนข้างตกใจและเสียดาย แต่พี่เขาไม่ขัดข้องเพราะ 'พี่เข้าใจ ถึงแม้ว่าพี่จะเสียดายมากก็ตาม เพราะน้องน่ารัก' คำพูดนี้ของพี่หัวหน้าทำให้เรายิ้มออกมา มันเหมือนเป็นรอยยิ้มที่เรายิ้มออกมาด้วยความโล่งใจ อาจเพราะก่อนหน้านี้เรากังวลต่าง ๆ ในหลาย ๆ เรื่อง

หลังจากนั้นพี่หัวหน้าก็บอกเราว่าต้องทำอะไร ยังไงบ้าง และให้เราไปพบกับฝ่ายบุคคล... เราลงมายังห้องฝ่ายบุคคล และเข้าไปเพื่อบอกจุดประสงค์ในการมาของเราครั้งนี้... แต่สิ่งที่ทำให้เราเสียความรู้สึกมาก ๆ คือ ฝ่ายบุคคลระเบิดลงใส่เรา เราไม่ทราบนะว่าคุณไปเจอเรื่องอะไรมาก่อนหน้า แต่เราอยากให้คุณคิดว่า เราไม่ทราบเรื่องที่คุณเจอ ไม่รู้ว่าหนักหรือเบาขนาดไหน แต่สิ่งสำคัญที่คุณควรจะมี คือ มารยาทและการสงวนท่าที่คำพูดคำจาของคุณ แต่ก็ช่างเถอะ เขาจะมีเรื่องเครียดเยอะเหมือนกันล่ะมั้ง...

มีเรื่องที่ทำให้เราประหลาดใจอีกอย่างคือ ในวันศุกร์ เราทราบมาว่าพี่อีกคนตัดสินใจลาออกเหมือนกับเรา เลยมานั่งแซวกันว่า 'แต่ละคนคือเงียบมาก มารู้อีกทีคือตอนออกเลย (ฮา)' เอาเป็นว่าหลังจากนี้เราจะมีเวลาทำที่นี่ต่ออีกไม่นาน ซึ่งเราจะอดทน อดทนมาก ๆ ถึงแม้เราจะรู้ว่า จิตใจเรา โ บ ย บิ น จากที่ตรงนี้ไปแล้วก็ตาม...