ครั้งแรกที่ฉันรับหน้าที่เลี้ยงหลานของตัวเอง มันสอนอะไรบางอย่างให้ฉันเหมือนกัน หลายครั้งที่ฉันดุหลาน เพราะ กลัวในสิ่งที่จะเป็นอันตรายกับเขา จนลืมไปว่าเขาไม่รู้นี่หน่า เพิ่งเคยเห็นอะไรแบบนี้ครั้งแรก ฉันต้องคอยควบคุมอารมณ์ตัวเอง หลานเขามากระเทาะจิตใจที่เป็นกำแผงสูงของฉัน จะโกรธก็โกรธไม่ลง เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันมาก ชวนเขาอ่านหนังสือนิทานสำหรับเด็ก สอนเขาให้รู้จักไหว้สวัสดีผู้ใหญ่ ไหว้ขอโทษเวลาเขาทำกิริยาที่ไม่ดี และ ไหว้ขอบคุณเวลามีคนชม หรือ ให้ของ หลานชายแสบซนของฉันก็ไหว้นะ เฉพาะฉันกับคุณยายที่สอนเขามา 555 แต่ตอนนี้ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนเริ่มรู้จักไหว้คนอื่น เวลาทำดีเขาก็ปรบมือให้ตัวเอง ถึงเขายังพูดไม่เป็นคำ แต่เวลาจะเอาอะไรก็จะชี้นิ้วบอก ฉันเรียนรู้รสชาติของความเป็นผู้ใหญ่ การที่ต้องปกป้องเฝ้ามองใครบางคนเติบโตที่ละนิด เรียนการ์ดคำศัพท์ภาษาอังกฤษ เรียนภาษาไทยด้วยกัน ให้เขาเล่นดนตรี คุณยายพาไปรดน้ำต้นไม้ พาหลับตอนบ่าย อาบน้ำ ในทุก ๆ วัน ทำให้ฉันเปลี่ยนแปลงตัวเองไปด้วย เด็กวัยนี้ไม่ควรดูโทรศัพท์ แต่ขอยกเว้นหลานฉันคนนึง มือไวมากชอบหยิบโทรศัพย์ไปเล่นเอง กดเป็นด้วย และสิ่งที่ชอบที่สุดของเด็กคนนี้ คือ การคุยกับ siri ฉันก็เลยใช้ประโยคง่าย ๆ คุยกับ siri ไปด้วยให้เขาฝึกฟัง เพื่อตอนเริ่มพูดได้ เขาจะจำได้บาง 

     เมื่อไหร่ที่เขาโตขึ้น เราก็จะโตตามเขาในด้านความคิดไปด้วย อยู่ด้วยกันแบบเพื่อนเล่น และก็สอนให้เขาเคารพต่อผู้ใหญ่ สิ่งที่สำคัญที่สุด คือการรับฟังความคิดเห็นของเขา โดยไม่เอาความคิดโบราณของเราไปขัดความฝันและความเป็นตัวเอง เฝ้ามองอย่างระวังห่าง ๆ ในทุกเส้นทางที่เขาเลือกเดินเองก็พอแล้ว