DAY 06 : Sword

by somnambulist

#fictober2017 #linwoo

pairing; Lai guanlin x Park woojin

ปลายดาบที่แทงลงกลางอกส่งผลให้หยาดโลหิตสีแดงพุ่งกระฉูดออกมาเป็นแนวยาว คมดาบฝังลึกถึงกลางลำตัว ปากเรียวกระอักของเหลวสีแดงออกมา นัยน์ตาเบิกกว้าง จับจ้องผู้ลงมือกระทำตรงหน้า พลังกายของเขาลดลงไปเกือบครึ่ง รวบรวมพลังเฮือกสุดท้าย ปล่อยหมัดออกไปยังท้องของศัตรู ถึงแม้จะสามารถโต้กลับได้ภายในเสี้ยววินาที ทว่าด้วยเรี่ยวแรงอันน้อยนิด ทำให้อริร้ายบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย

ร่างสูงแสยะยิ้มร้าย มือแกร่งกุมด้ามดาบคู่กายที่ตรึงอยู่กับอีกคน ก่อนจะกระชากกลับคืนมาอย่างเลือดเย็น

โลหิตสีแดงสาดกระเซ็นทั่วบริเวณ ราวกับผืนดินถูกย้อมด้วยสีชาด

อั่ก

เขากระอักเลือดอีกครั้ง พยายามพยุงร่างตัวเองด้วยดาบสองคมในมือ ขยับตัวเข้าหาอีกฝ่ายช้าๆ หวังว่าจะโต้ตอบกลับอะไรได้บ้าง

"ยอมแพ้เถอะ" เสียงเข้มถูกเอ่ยออกมาหยุดยั้งการกระทำของเขา

ร่างที่อ่อนแรงพยายามแผ่ไอสังหารข่มอีกฝ่าย ภายในจิตใจปลดปราณในกายขั้นสุดท้ายก่อนจะพุ่งตัวเข้าใส่ฝ่ายตรงข้าม หวังจะเอาคืนภายในดาวเดียว ทว่าเพราะพลังชีวิตที่เหลือน้อยทำให้เพลงดาบยังช้ากว่าอีกฝ่าย ดาบสองคมถูกปัดทิ้งลอยหลุดมือไปด้านหลัง

ทันทีที่อาวุธคู่กายหายไป เขาก็รับรู้ถึงชะตากรรมตัวเองทันที จับจ้องใบหน้าอริร้ายตรงข้ามเป็นครั้งสุดท้าย ความเกลียดแค้นชิงชังทุกอย่างถูกเผยออกมาทั้งสิ้น ก่อนจะเลือกหลับตาลงเพื่อมยอมรับกับชะตากรรมเบื้องหน้า

นัยน์ตาคมจับจ้องใบหน้านั้นเป็นครั้งสุดท้าย น่าเสียดายที่เขาไม่มีทางเลือกนอกเสียจาก

"ลาก่อน"

ปลายดาบตวัดลงในครั้งเดียว ฟันลงตรงลำคอของอีกฝ่าย หยาดโลหิตสาดกระเซ็นไปทั่วบริเวณและเปรอะเปื้อนยังใบหน้าเย็นชาของผู้กระทำ รอยยิ้มร้ายปรากฏที่มุมปาก

ก่อนภาพทุกอย่างในครรลองสายตาจะพร่ามัวและมืดสนิด

.

.

Game over

Lose

.

"ไอ้เหี้ยหลิน!!" ปาจอยเกมในมือทิ้งด้วยความโมโห ก่อนจะพุ่งตัวไปล็อคคอคนที่นั่งบนเตียงอย่างเดือดดาล หนอย ไหนมึงบอกเล่นไม่เป็นๆ โกหกชัดๆ

"โอ้ยๆ เจ็บๆ อูจิน ผมหายใจไม่ออกแล้ว" รัดคอมันจากข้างหลังแบบนักมวยปล้ำให้สาแก่ใจ หนอยไอ้เด็กไทเปนี่

"ไหนมึงบอกเพิ่งได้มาใหม่ ไหนมึงบอกยังไม่เคยเล่น เล่นไม่เป็น ไหน ไอ้เด็กเวรที่ไหนมันบอกกูฮะ!" รัดคอไอ้เด็กตาโหลนี่แรงขึ้นอีกตามความเคียดแค้น โถ ทำมาบอกว่าได้แผ่นเกมส์ใหม่จากไต้หวัน เนี่ย เอามาเป็นของฝาก มาลองเล่นด้วยกัน มันก็ไม่เคยเล่น หึ

"ปล่อยก่อนอูจิน ผมจะตายแล้ว"

"ตายไปเลยไอ้เด็กตอแหล!" ให้มันรู้ซะบ้างว่าฉายาอูจินเทพซ่าไม่ได้ได้มาเพราะลมปาก เห็นตัวเล็กแบบนี้แต่เขาทุ่มคังแดเนียลนักกีฬาโรงเรียนล้มคว่ำมาแล้วนะ กะอีแค่เด็กผีตัวแห้งนี่ไม่คนามือเขาหรอก

"แอ่ก ผมขอโทษ แต่ผมเพิ่งได้มาจริงๆนะ" ไม่ต้องมาช้อนตามองหรอก สตอทั้งนั้น แต่กลัวว่าจะมีคนตายคาห้องเขาหรอกนะเลยจะยอมปล่อย

"โอย ตัวแค่นี้แรงเยอะชิบหาย" ลูบคอป้อยๆพลางถลึงตามองพี่ชายข้างบ้าน

"ยังไม่สำนึกอีกนะมึง"

"ไหนบอกกูสิว่ากูอูจินเทพซ่าพลาดตรงไหน ถึงได้แพ้ให้เด็กตาโง่ตาโปนแบบมึงได้"

"ก็อูจินกากเองนี่..."

พลั่ก มือหนาตบหัวเด็กเปรตข้างตัวแบบไม่ออมแรง น้อยใครกาก หยามกันเกินไปแล้ว

"สัส นี่ใคร กูพัคอูจิน เทพซ่าฆ่าไม่ตาย ไม่กากเว้ย แล้วกูพี่มึงนะหลิน มาอูจินๆ เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยติดข้างฝา"

"แหม เก่งจริง ยอมเลยอะ หู" สาบานว่านั่นคือน้ำเสียงจริงใจที่สุดของมึงแล้ว เดี๋ยวเถอะ มึงจะไม่ได้ตายดีก็วันนี้

"ไลควานลิน เดี๋ยวมึงจะไม่ได้ตายดี เตรียมบอกลาป๊าม๊าที่ไทเปซิตี้ของมึงได้เลย!" พูดเสร็จก็พุ่งตัวจะเข้าไปบีบคอไอ้เด็กไทเปนี่อีกรอบ แต่มันกลับไหวตัวทันกุมมือรั้งตัวเขาไว้ แรงจากไหนไม่รู้ของมันฉุดให้เขาล้มลงนั่งบนตักมัน มือสองข้างถูกกำรอบไว้ด้วยมือมันข้างเดียว แขนอีกข้างของไอ้เด็กนี่รัดเอวเขาไว้ไม่ให้ขยับ ลมร้อนเป่ารดลงที่ลำคอ ทำเอาขนลุกไปทั้งร่าง แค่กลับไปเยี่ยมบ้านแปปเดียว พลังเสี่ยวหลงเปาก็ทำให้มึงแรงเยอะขึ้นประหนึ่งเติมบัตรทรูขนาดนี้เลยหรอะวะ

"ไอ้เหี้ยหลิน!"

"แพ้ก็ยอมรับว่าแพ้สิ... อีกอย่างอูจินก็ไม่เคยบอกนี่ว่าเล่นด้วยกันแล้วห้ามโกง ผิดเองนะที่ไม่ตั้งใจเรียนจีน แพ้แล้วพาลว่ะ"

"อย่าลืมที่ตกลงกันไว้ละ คนแพ้ต้องเป็นทาส1วัน เพราะงั้นไม่เรียกว่าพี่ก็ถูกแล้ว เข้าใจมั้ย อูจินนา~" สิ่งที่เกลียดที่สุดในชีวิตพัคอูจินตอนนี้ เขายกมห้เป็นรอยยิ้มของไอ้เด็กต่างด้าวตรงหน้าเลย กูเลื่อนให้มึงขึ้นเป็นแร้งก์แรกเลย

"ไอ้เด็กเวร!"

"ถ้าด่าผมอีกครั้งจะจูบปิดปากเลยดีมั้ย"

"ปากพ่อมึง สิ สั...อื้อ"

อ่า ไม่ใช่ปากพ่อหรอกตอนนี้

ปากพี่นั่นแหละที่จะถูกผมจูบปิดปากแถมด้วยการขยี้แรงๆหนึ่งที

ให้ตาย พัคอูจินเวลาเล่นเกมแพ้นี่มันน่าฟัน เอ้ย น่าแกล้งชะมัด

ป.ล. อย่าบอกใครนะครับว่าจริงๆแล้ว ไลควานลินแอบฝึกเล่นเกมนี้มาตั้งแต่ยังอยู่ไต้หวันแล้ว หึ

------------------------------------------------------------------

TALK;

ก็ยังคงคอนเซ็ปปั่นฟิคไม่ทันตามวันอยู่ดี แต่เหล่ไปมองกองหนังสือแล้วก็รู้สึกว่าควรให้เกียรติคุณเขาด้วย เลยปั่นทันแค่ตอนเดียว หัวข้อมันยากอะ อยากแฟนตาซีแต่สุดท้ายก็กลับมาเกรียน ช่วยด้วย #ต่ำตมไม่หยุดหย่อน อยากแต่งหลินแบบนี้ เด็กแสบตาใส แง ชอบ แล้ววันนี้ที่ทำมาบอกจะพาพี่อูจินไปเล่นกีฬาที่โรงเรียนอีก แหมม อยากจะแหมไปให้ถึงไทเป ฮรี่ๆ เหม็นฟามรักจริง ಠﭛಠ

พูดคุยกันได้ที่ @somnambulist_97 และแท็ค #somnamxfictober ค่า เหงามาก เหมือนจะเป็นบ่าคุยคนเดียว ฮ่าๆ