DAY 05 : Long

by somnambulist

#fictober2017 #minhyunbin

pairing; Kwon Hyunbin x Hwang Minhyun

“..ฮยอน พี่มินฮยอน” เจ้าของชื่อสะดุ้งก่อนจะหันมามองคนเรียกอย่างงงงวย

“เหม่ออะไรครับเนี่ย ยังจะมาทำหน้างงอีก แหม” เจ้าเด็กหัวแดงแซวพลางตีแขนเขาอย่างมีจริตจะก้าน

พัคอูจินเป็นบ้าหรอ

“สงสัยพอถูกถามว่า ของพี่ฮยอนบินยาวจริงมั้ยแค่เนี่ย ต้องถึงกับนั่งวัดในใจ กูฟันธงยาวชัวร์!” เดี๋ยวนะ

ไอ้เด็กพวกนี้มันคุยเรื่องบ้าอะไรกันอยู่วะเนี่ย แล้วพัคจีฮุนลูกคู่ไอ้อูจินนี่ยังจะทำไม้ทำมือประกอบความคิดของมันอีก มินฮยอนอยากจะเป็นบ้าตายให้รู้แล้วรู้รอด

“หรือว่ามันไปอยู่เมกานานไปวะ มึงถึงจำไม่ได้ ต้องนั่งคิดงี้” ไอ้เวรนี่ก็อีกคน เป็นเพื่อนกันแทนที่จะช่วยดันไปสุมหัวกับไอ้เด็กพวกนี้ซะงั้น

“กูว่าจริงๆของไอ้บินมันสั้นว่ะ ไอ้มินเลยไม่กล้าพูด” ไอ้เหี้ยอ๋ง ขอตบหัวมันคนแรกก่อนเลยละกัน เลวสุดก็มึงเนี่ยแหละ

“พูดอะไรของพวกมึงเนี่ย แล้วมันาประเด็นนี้ได้ไงวะ” หันไปมองไอ้องที่ลูบหัวป้อยๆอย่างคาดคั้น พลางกวาดสายตาไปจ้องไอ้แจฮวานให้ไขข้อสงสัย

“ก็ไอ้อูจินน่ะสิ ดันเสือกสงสัยว่าขนาดของ เอ้อ น้องชายคนมันจะสัมพันธ์กับขนาดตัวมั้ย”

“แล้วทีนี้พวกพี่ก็เดินมาพอดี พอถามพี่อง พี่มันก็บอกว่าของมันใหญ่ยาว ยาวจนเอาม้วนเล่นได้สิบรอบ เนี่ยจังไรแบบนี้ใครจะเชื่อ เลยแกล้งถามว่างี้ของพี่แดเนียลไม่พันรอบตัวพี่องมิดเลยหรอ พี่องแม่งปิดปากเงียบ หน้าแดงเป็นตูดลิงเลย” ไอ้อูจินได้ทีเจ๋อเข้ามาเลย แล้วมึงสงสัยอะไรเนี่ย สร้างสรรค์มั้ยวะ

“ไม่ปฏิเสธด้วยไงประเด็น” จีฮุนมึงก็ไม่ห้ามเพื่อนเลยเนอะ

“เออ ยาวแต่ก็ไม่ถึงขั้นพันตัวกูมั้ยวะ ไอ้เด็กเปรต กับเรื่องนี้ละจริงจังชิบหาย ทีเรื่องเรียนนะพวกมึง”

“พี่องแม่ง เด็กขึ้สงสัยคือเด็กฉลาดเหอะ แม่อูบอกมา เนอะอูเนอะ” เข้ากันเป็นปี่เป็นคุยเชียวอิเด็กผี

“ทีงี้น้องมันเลยถามมึงไง ว่าแล้วของฮยอนบินยาวมากมั้ยในฐานะที่มึงเป็นเมียมัน และมันก็สูงชิบหาย”

“ไอ้พวกเวร”

“แหนะ หน้าแดงๆ มึงต้องคิดถึงของไอ้บินอยู่แน่เลย อี๋ ทำไมน้องมินทะลึ่งแบบนี้พี่อ๋งรับไม่ได้”

“พี่แจ้ก็รับไม่ได้”

“พี่มินรีบตอบเหอะ อยากรู้จริงจัง ไม่งั้นคาใจ นอนไม่หลับแน่”

“ค..”

ก่อนที่มินฮยอนจะหลุดด่าถ้อยคำแสนหยาบคายออกมาด่าไอ้พวกเวรนี่ เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขัดขึ้นมาเสียก่อน

My Hyunbin FaceTime…

“อุ ตายยากเสียจริงน้องกู ไหนๆมันก็โทรมาแล้วมึงก็ให้มันโชว์ เอ้ย ให้มันแชร์เรื่องราวหน่อยสิ” ทันทีที่เพื่อนรักอย่างคืมแจฮวานพูดจบตีนเขาก็ถีบเข้าที่ตัวมันหนึ่งที ก่อนจะลุกขึ้นแจกนิ้วกลางแล้วเดินเลี่ยงออกมารับสายใครอีกคนที่โทรมาจากต่างประเทศ

“ทำไมพี่รับช้าจังครับ” นั่นไง รับช้าไปนิดเดียวมันบ่นงุ้งงิ้งเป็นตุ๊ดเด็กเลย

“ก็เมื่อกี้อยู่กับพวกแจฮวานอะ เลยต้องเดินออกมา”

“ก็รับตรงนั้นเลยก็ได้นี่ครับ”

“ไม่เอาหรอก แจฮวานแม่งชอบล้อ พวกไอ้อูจินก็อยู่”

“ฮ่าๆ พี่นี่น้า แล้วเป็นไงบ้าง คิดถึงผมอยู่รึเปล่าเนี่ย” ตาตี่ๆนั่นพอยิ้มหยีแล้วก็ยิ่งตี่เข้าไปอีก เหอะ จะไม่บอกหรอกว่าคิดถึง แต่ถ้ามันกลับมาเมื่อไหร่นะ...

“ไม่บอกหรอก เออ เมื่อกี้พวกแจมันถามด้วย ว่าของนายอะยาวรึเปล่า” แม่งเขินนะ แต่ก็อดไม่ได้

“ฮะ อะไรยาวนะครับ” ทำมาเป็นใสซื่อ หนอย ไอ้ตี๋ แต่มึงขำล่วงหน้าไปแล้วว้อย ไม่เนียนไปเรียนมาใหม่นะ

“ก็ของนายไง อย่ามาทำหน้าใสใส พี่รู้ว่านายเข้าใจ” จังไรเทียบชั้นไอ้แจ้กะอ๋งได้ ไม่มีทางที่มันจะไม่เก็ต

“หึ แล้วทำไมพี่ไม่ตอบพี่แจ้ไปละครับ พี่ก็รู้นี่ว่าของผมอะทั้งใหญ่ทั้งยาว แถมถนัดท่ายากด้วย” ขายขนาดนี้มึงโชว์เลยดีกว่า เอ้ยไม่ใช่

“ก็... ไม่ได้เจอนานแล้ว พี่ก็จำไม่ได้แล้วนะซี่ ยาวจริงหรอ เอ๊ะ ท่ายากจริงเหรอเนี่ย เอ ถ้าฮยอนบินไม่รีบกลับมาสงสัยพี่คงจะลืมหมดแน่เลย” ฉีกยิ้มส่งให้คนปลายสายหนึ่งที ทำหน้าบ๊องแบ๊วราวกับไม่รู้เรื่องอะไรจริงๆ

“ให้ตายเถอะ พี่นี่มัน” มินฮยอนยิ้มหวาน ส่งจูบหนึ่งทีแถมแลบลิ้นใส่แฟนตี๋ของตัวเองแบบจงใจจะยั่วยวน ก่อนจะชิงกดวางสายแล้วหนีกลับไปหาพวกแจฮวานด้วยความเร็วแสง

ทิ้งให้คนปลายสายจากอเมริกา จ้องมือถือราคาหลายหมื่นบาทด้วยความหงุดหงิด

“พี่มินฮยอน รอก่อนเหอะ เจอตัวเมื่อไหร่นะจะฟัดให้จม เอาให้ลุกจากเตียงไม่ได้ไปสิบวัน”

ทีนี้จะได้รู้สักทีว่าของควอนฮยอนบินน่ะ ใหญ่ยาวจริงมั้ย! ว่าแต่เลื่อนตั๋วกลับพรุ่งนี้เลยได้มั้ยวะ แม่ง

---------------------------------------------------

TALK;

มันก็จะคนละฟีลกับฟิคก่อนหน้า อยากเขียนอะไรเบาสมองบ้าง (ถึงแม้จะจังไรเลยก็เถอะ) 5555555555 ถ้าลองไปเสิร์ชคำว่า long ในกูเกิ้ล พวเธอจะเข้าใจว่าทำไมเราเขียนออกมาแบบนี้ เราไม่ผิด จรัมวรั้ย!ช่วงนี้คิดถึงคู่นี้มาก ช่วยด้วย อยากให้คัมแบคแล้วเจอกัน แง โหยหาโมเม้น เอาเป็นว่าตกลงยาวไม่ยาวขอตัวไปพิสูจน์กะนุ้งบินก่อนนะ ฮิฮิ (Ŏ艸Ŏ)

พูดคุยแลกเปลี่ยนความจังไรกันได้ที่ @somnambulist_97 และแท็ค #somnamxfictober