กรณีของฉันคงต้องเปลี่ยนจากทะเลเป็น หนีกลับอินเดียไม่ได้หนีร้อนแต่หนีรัก

ฉันในปัจจุบันผู้ที่อยู่ดีๆก็ถูกครอบงำด้วยความคิดถึงของวันวานจนทนไม่ไหวต้องกลั่นออกมา

หากมีเครื่องย้อนเวลา ขอย้อนไปช่วง mid-July ปีที่แล้วก็แล้วกันนะคะ

วันวานที่ใจพังจนต้องหอบ(ใจ)ตัวเอง จองตั๋วกลับมาอินเดีย ที่อุกอาจเอาเองว่าเป็นบ้านหลังที่สอง

ตอนนั้นฉันที่ติดอยู่ในวังวนความเสียใจได้แต่ถามตัวเองว่า เอายังไงดี จะซ่อมใจยังไงดี หนีจากบ้านมาบ้านอีกหลังแล้วเอาอะไรเป็นประกันว่าใจจะหายดี 

จำได้ว่าสุดท้ายตอนนั้นกลับมายังพอมีเวลาเหลือก่อนที่จะเปิดเทอม เลยตกลงกับใจและพี่อีกคนว่างั้นเราออกเดินทางกันเถอะ 

ในห้วงความเสียใจคุณจะเลือกไปรักษาใจที่ไหนกันคะ? 

บางคนอาจเลือกอยู่เฉยๆไม่ไปไหนหรือบางคนอาจไปที่อื่นและหลีกเลี่ยงที่ที่เคยไปด้วยกันให้ไกลที่สุด หรือบางคนที่อวดดีหน่อย เช่น ฉัน เลือกที่กลับไปซ้ำรอยเดิมที่ที่ตัวเองเคยไปกับเขา

คุณอาจคิดว่าถือดีเสียจริง หรือ ไม่ฉลาดเอาซะเลย หรือ เป็นพวกชอบทรมานตัวเองหรือไง หรือ เราเข้าใจเธอนะ ใช่ไหมล่ะคะ

แต่ขออธิบายก่อนว่าทำไมถึงเลือกกลับไปที่ที่เคยไปกับเขา ก็แหม เมืองที่เคยไปด้วยกันดันเป็นรัฐและเมืองโปรดที่สุดของเราในอินเดียนี่คะ ก็เลยเดินตามรอยวลีที่ว่าให้ ไปที่ที่ชอบ แฮ่ะๆ

สารภาพจากใจว่าตอนนั้นแอบหวั่นในใจว่าจะเป็นยังไงหนอ มองไปทางไหนจะคิดถึงกันเหมือนในหนังหรือเอ็มวีหรือเปล่านะ

จนกระทั่งถึงแล้วนั่นแหละค่ะ พบว่า เห้ย การมาครั้งนี้ไม่มีร่องรอยตรงไหนของครั้งเก่าๆโผล่ขึ้นมาทำลายความสนุกได้เลย โอเคสารภาพอีกครั้งตอนที่ผ่านร้านอาหาร ร้านน้ำหอมที่เขาชอบก็แอบคิดถึงแต่เวลาปัจจุบันตอนนั้นดึงเราออกมาจากหลุมความคิดถึงมหาตภัยนั่นได้ในทันท่วงที

ตอนนั้นวางแผนไปรักษาใจสามเมืองค่ะคือ จัยปุร (หรือ ชัยปุระตามชื่อไทย) อุดัยปุร (หรือ อุทัยปุระ) และ พุษกัร แห่งรัฐราจัสถาน หรือ ราชาสถาน

ซึ่งเป็นเมืองโปรดในรัฐโปรดของเรา

ว่ากันตามจริง อุดัยปุรเนี่ยคือเมืองที่เราสองคนเคยไปด้วยกันและชอบมันมากๆ แบบขอเรียกได้ว่าเป็นเมืองที่เราแอบหวั่นที่สุดจากสามเมืองเลยอ่ะ

สุดท้ายอุดัยปุรอีกนั่นแหละช่วยรักษาใจเราได้ดีที่สุดและขึ้นแท่นลูกรักอันดับหนึ่งไปแบบง่ายๆเลย

จากตรงนั้นทำให้เรารู้นะว่า เอาจริงๆทุกๆที่มีสิ่งใหม่ๆรอให้เราเจอเสมอ ถ้าเรามองหาและเปิดรับมัน 

อุดัยปุรยังคงเหมือนเดิมในเชิงภูมิศาสตร์แต่ความรู้สึก บรรยากาศในช่วงหน้าฝน แอคทิวิตี้ และร้านค้าร้านอาหาร ผู้คน ในครั้งล่าสุดที่ไปมันต่างจากเดิมไปมากเลย 

ต่างไปในแง่ดีที่ว่าไม่ทำให้เราเจ็บปวดและยังสามารถดึงความรู้สึกในครั้งนั้นที่เคยมากับคนรัก(เก่า)มาผสมจนกลายเป็นอุดัยปุรที่สวยงาม ร่าเริง สดใส และโรแมนติก

เราสามารถพูดๆได้อย่างเต็มปากว่าการไปซ้ำรอยเก่าในครั้งนั้นเป็นการไปเยือน หนีความจริงไปสร้างความจริง ณ ตรงนั้น และรักษาตัวเองได้ที่ดีที่สุดของปี 2018 

คิดถึงหรือย้อนดูรูปกี่ครั้งก็ยังขอบคุณความบ้า ความกล้า ของตัวเองที่เฮโลกันไปอยู่ตรงนั้นได้

ถึงคุณคนนั้น

เราอยากบอกว่าอุดัยปุรฤดูฝนน่ะสวยที่สุดเลยเสียใจด้วยนะที่หล่อนพลาดของดี หึ

กลับมาที่ปัจจุบัน mid-February หน้าร้อนกำลังคืบคลานเข้ามา

เป็นเวลาที่ใจแข็งแรงที่สุด ร้อนแรงที่สุด และยังรักอุดัยปุรที่สุด 

ถ้ามีวันหยุดสักสี่ ห้าวันนะจะโดดขึ้นรถไฟไปหาเลย 

โอ้ย คิดถึง คิดถึง คิดถึง

ก่อนจากกันไปขอแนบสาระนิดนุงแล้วกันเนอะ

อุดัยปุร เป็นเมืองนึงในรัฐราชาสถานค่ะ 

ได้ชื่อว่าเป็นเมืองสีขาวที่โรแมนติคอีกที่นึงของอินเดียด้วยนะคะ

เวลาที่ควรไปที่สุดในรอบปีคือช่วงปลายปีค่ะ แต่นั่นแหละสำหรับเรา ช่วงกลางปีหมายถึง ก.ค เนี่ยสวยที่สุด เป็นช่วงหน้าฝนที่นี่ค่ะก็จะได้บรรยากาศเขียวๆ ชื้นๆ เฟรชๆ 

ส่วนช่วงเมษาถึงพฤษภาเนี่ยหลีกเลี่ยงเลยนะคะ ราชาสถาน ร้อนตับแลบชนิดที่ว่าร้านค้าเค้าก็ปิดร้าน คนหนีออกไปนอกเมืองกันเลยแหละ (เชื่อเรา เราเคยสัมผัสมาแล้ว)

อ้อ ไปอุดัยปุรอย่าลืมกิน พาสต้า พิซซ่า นะคะ อร่อยมากเลยขอบอกกกกกกกกกกกกกก

เอาจริงๆอันนี้อารมณ์การเล่าอาจต่างไปจากโพสก่อนๆ

แต่ความงงงวยอาจจะยังคงเหมือนเดิม

จริงๆมันไม่มีอะไรเลยค่ะ แค่เข้าไปไล่จัดรูปในคาเมร่าโรลแล้วเจอรูปตอนไปอุดัยปุร

มู้ดแอนด์โทนรูปตอนนั้นดีมากๆ เลยคิดถึงมากกกกกกกกๆๆเท่านั้นแหละค่ะ

ไปจริงๆแล้ว ไว้เจอกันใหม่เนอะ

16/०२/२०१९

भदनरिन

वर्धा,भारत