สวัสดีสวีดัดค่า พบกันอีกเช่นเคย วันนี้ขอไม่พูดพร่ำทำเพลง แล้วมาเข้าสู่หัวข้อประจำวันกันเลยค่า

วันนี้เราจะมานำเสนอลักษณะเฉพาะของภาษาญี่ปุ่นบางประการให้ทุกท่านได้อ่านกันนะคะ ครั้งนี้มีอยู่ สองหัวข้อใหญ่ ๆ ที่จะหยิบมาเขียนซึ่งก็คือ 動詞 และ 内・外の関係 นั่นเองค่า

1.     กริยา: หนึ่งคำหลายรูปแบบ

คำกริยาในภาษาญี่ปุ่นถือว่าเป็นส่วนสำคัญของประโยคเลยก็ว่าได้ และด้วยโครงสร้างประโยคของภาษาญี่ปุ่นนั้นมีโครงสร้างแบบ SOV เพราะฉะนั้นเวลาจะฟังจับใจความภาษาญี่ปุ่นจึงต้องใส่ใจที่ท้ายประโยคเป็นพิเศษเพื่อที่จะเข้าใจใจความของประโยคนั้น ๆ ได้ค่ะ

(note:ก่อนหน้านั้นเราเคยเรียนภาษาเยอรมันมาก่อน (แต่ตอนนี้สนิมขึ้นแล้วค่ะ เราว่ามันยากกว่าญี่ปุ่นอีก;;;____;;;) ตัวภาษาเยอรมันนั้นมีโครงสร้าง SOV เช่นเดียวกับภาษาญี่ปุ่น อาจารย์ที่เคยสอนให้เราเคยพูดในคาบเหมือนกันว่าเวลาเราจะฟังภาษาเยอรมันต้องรอให้คนพูด ๆ จบก่อนเพราะใจความหลักอยู่ที่ท้ายประโยค ถ้าใครที่เคยเรียนญี่ปุ่นมาก็น่าจะเอาจุดนี้มาปรับใช้และ”อาจจะ”เข้าใจโครงสร้างภาษาเยอรมันได้ง่ายขึ้นนะคะ...555)

นอกจากนี้แล้วกริยาในภาษาญี่ปุ่นยังมีการผันหลายรูปแบบเลยค่ะ ยกตัวอย่างเช่น

飲む　รูปธรรมดา

飲みました รูปอดีต+ รูปสุภาพ

飲まない รูปธรรมดา+ปฏิเสธ

飲んだ รูปธรรมดา+ อดีต

飲んでいるรูปธรรมดา + บอกกาล

飲めるpotential รูปสามารถ

飲ませるcausative รูปให้กระทำ

飲まれるpassive รูปถูกกระทำ

飲むだろうconjectural (รูปคาดคะเน)

飲もうintention (รูปชวนให้กระทำ)

ดังจะเห็นได้จากตัวอย่างว่าการผันกริยาเพื่อเปลี่ยนความหมายนั้นมีหลายรูปแบบมากและที่น่าทึ่งคือเรายังสามารถนำแต่ละรูปมาประกอบใช้ร่วมกันได้ด้วย

「飲まされなかったはずだ」= ไม่น่าจะโดนบังคับให้ดื่ม

ซึ่งรูปแบบภาษาที่เอาหลายๆ ส่วนมาประกอบเข้าเป็นรูปเป็นร่างแบบข้างต้นเนี่ย เขาเรียกว่า “Agglutinative language* ” ภาษาอื่นที่เข้าข่ายประเภทนี้ก็เช่น ภาษาเกาหลีภาษาตุรกี เป็นต้นค่ะ

*เพิ่มเติม* ภาษาในโลกเรานี้แบ่งลักษณะรูปแบบออกเป็น4 รูปแบบ เรียกว่าการแบ่งแบบ Morphological method ได้แก่Inflectional Language, Agglutinative Language, Polysyllabic Language, Isolating Language

ส่วนภาษาไทยเราเป็นภาษาประเภท Isolating Language หรือภาษารูปคำโดด คำทุกคำเป็นอิสระจากกัน สามารถอยู่เดี่ยว ๆ ได้หรืออยู่กับคำอื่นก็ยังคงความหมายเดิม ไม่มีการผันแบบคำกาล พจน์ อะไรใด ๆ ต่างจากภาษาญี่ปุ่นเป็นอย่างมากกกกยกตัวอย่างความแตกต่างเช่นเรื่องของการแสดงกาล

ญี่ปุ่น- 食べました

ไทย-กินข้าว "แล้ว"

จะเห็นได้ว่าภาษาญี่ปุ่นจะเปลี่ยนรูปคำกริยา ส่วนภาษาไทยเติมแค่คำว่า "แล้ว" ก็ได้ใจความเดียวกันกับ 食べました

2.     連体詞กับ内・外の関係

連体詞 คือส่วนขยายคำนามที่ประกอบขึ้นจากคำหลาย ๆ คำ เช่น คำว่า 先生が教えてくれたテキストโดยเราจะเรียกคำนามหลักว่า 「底（てい）」แบ่งออกเป็น2 ประเภทตามความสัมพันธ์ทางความหมายและโครงสร้าง ได้แก่

1 ) เมื่อ 底 และส่วนขยายมีส่วนที่เชื่อมโยงและสัมพันธ์（格関係）กันบางส่วนก็จะเรียกว่า 「内の関係」

เช่น　廊下を走っている人  คนที่กำลังวิ่งบนทางเดิน > วิ่ง-คน （走っている-人）

きのう読んだ本 หนังสือที่อ่านไปเมื่อวาน ＞อ่าน-หนังสือ（読んだ-本）

ทั้งสองตัวอย่างนี้สามารถพลิกประโยคกลับได้โดยนำ 底 มาสลับเป็นประธานหัวประโยค คือ

人は廊下で走っている　

きのう本を読んだ

2 ) เมื่อ 底 และส่วนขยายไม่มีส่วนที่เชื่อมโยงและเกี่ยวข้องใดๆ กันทางความหมายเรียกว่า「外の関係」

เช่น　日本語を教える仕事　งานสอนภาษาญี่ปุ่น＞สอน-งาน（教える-仕事）

さんまを焼いているにおいがする ได้กลิ่นปลาย่าง＞ย่าง-กลิ่น（焼いている-におい）

อย่างไรก็ตาม 外の関係 จะไม่สามารถกลับประโยคได้เหมือน 内の関係 เพราะว่ามันไม่มีความสัมพันธ์กันทางความหมายนั่นเองค่ะ

วันนี้ก็มีแบบฝึกหัดเล็กๆ น้อย ๆ มาฝากนิดนึงค่ะ

มาทายกันว่าอันไหนเป็น 内の関係 หรือ 外の関係?

1きのう描いた姉の似顔絵

2 明日友達とプレイするゲーム

3 親に教えない理由

เฉลย...

内の関係1 2

外の関係 3

ค่ะ ก็หมดแล้วนะคะสำหรับคอนเท้นต์วันนี้ จากที่เราเรียนรู้มาก็ทำให้ทราบว่าความแตกต่างทางภาษาในเรื่องไวยากรณ์นั้นเป็นอุปสรรคหลัก ๆ ในการเรียนรู้ภาษาใด ภาษาหนึ่ง  อย่างไรก็ตาม ถ้าเราพยายามซะอย่างมันก็ไม่ยากเกินความสามารถแน่นอนค่ะ หากเราเข้าใจประเด็นนี้และฝึกการใช้คำในลักษณะดังกล่าวให้ชินก็น่าจะทำให้เราภาษาได้อย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้นค่า

แล้วพบกันรอบหน้าค่า สวัสดีค่า^___^

อ้างอิง

http://www.nkc.u-tokyo.ac.jp/study_info/study_info01_01_e.html

https://www.culi.chula.ac.th/publicationsonline/files/article2/DlwejkUxVyThu55323.pdf

https://yousei.arc-academy.net/manbow/index.php/term/detail/1387

https://www.anlp.jp/proceedings/annual_meeting/2017/pdf_dir/P2-2.pdf