รวมเรื่องสั้นเล่มนี้เป็นเล่มหนึ่งที่เราชอบมากๆมากแบบที่หลังอ่านจบอยากจะพูดคุยกับใครสักคนเกี่ยวกับรวมเรื่องสั้นเล่มนี้เสียจนทนแทบไม่ได้แต่เราตัดสินใจไม่พูด และตั้งใจว่าได้เจอคนเขียนเมื่อไรจะระบายออกให้หมดเลย เพราะในบรรดาคนที่เราอยากคุยถึงเรื่องสั้นนี้ที่สุดก็คือตัวคนเขียนเองนั่นแหละ

ในสายตาของเราที่รู้จักกับพี่ยู –กตัญญู สว่างศรี เป็นการส่วนตัว (ฟังดูสนิทสนมมากแต่ความจริงคือไม่ได้สนิทสนมขนาดนั้นหรอกนะคะ) เรารู้สึกว่าพี่ยูเป็นคนตลกถึงจะมีความจริงจังแต่ในส่วนใหญ่ที่ทุกคนสัมผัสได้คือความตลก ร่าเริงอยู่เสมอเพราะอย่างนั้นตอนที่ซื้อเรื่องสั้นของพี่ยูมาแล้วเราจึงยังนึกไม่ออกว่ามันจะเป็นเรื่องสั้นแบบไหนกัน... 

---เราติดตามผลงานพี่ยูหลายๆ อย่าง และคิดว่าเรารู้จักพี่ยูค่อนข้างใช้ได้แล้วล่ะแต่หลังจากอ่านรวมเรื่องสั้น ”คำสาป” จบ ความคิดนั้นก็ถูกเปลี่ยนเป็น  “เราพึ่งจะรู้จักพี่ยูแค่ด้านเดียวเท่านั้นเอง”

เพราะพี่ยูในด้านนี้เป็นคนที่ใช้ภาษาได้ดีพล็อตเรื่องแปร่งๆ ชวนติดตาม ซ่อนสัญญะที่เราไม่คิดหา (เพราะรู้ตัวดีว่าสมองไม่ซับซ้อนพอจะไปหาอะไรอย่างนั้นนออกมา) แต่ก็สัมผัสได้ว่ามันมีอยู่ – ไหนจะความซับซ้อน การวางลำดับ การเล่าเรื่อง ทุกสิ่งทำให้เราชอบด้านนี้ของพี่ยูมากกว่าความตลกไปแล้ว

รวมเรื่องสั้น“คำสาป” มีทั้งสิ้น 8 เรื่อง เปิดมาด้วยเรื่อง “เสียงสายฝน” ที่ตอนอ่านเราไปกินข้าวเย็นนอกบ้านอ่านไม่ทันจบข้าวก็มา พอขึ้นรถก็มืดแล้วแต่ด้วยความอยากรู้เรื่องต่อไปว่าจะจบยังไงเราจึงคอยหาไฟถนนอ่านไปเรื่อยๆ  คงเพราะตอนนั้นต้องเพ่งสมาธิกับการอ่านมากได้ทีละบรรทัด พอถึงตอนจบ ความรู้สึกอินกับตัวละครที่มีอยู่มาก ทำให้เราช็อก-โกแลต/ ผิด / เอาใหม่ๆ เราช็อกกับตอนจบมาก จนเชื่อว่ามันมากพอๆ กับตัวละครเลยล่ะตอนนั้นเราเปิดกลับไปกลับมาอ่านซ้ำอยู่อีกประมาณสองสามรอบเหมือนไม่แน่ใจว่าเรื่องจะเป็นอย่างนี้ 

นั่นเป็นอินโทรเข้าสู่โลกวรรณกรรมของพี่ยู ซึ่งทำให้เราอยากจะอ่านเรื่องอื่นๆ ต่อไปมาก เป็นอินโทรที่ดี 

ทุกเรื่องมีความคล้ายคลึงกันอยู่คือความกดดัน หนักหน่วงจนเราต้องหยุดพักถอนหายใจครุ่นคิด อยู่นานหลังจากอ่านแต่ละเรื่องจบ และตอนจบที่เหมือนจะไม่จบแต่ไร้ซึ่งความค้างคา เป็นเสน่ห์ของรวมเรื่องสั้นเล่มนี้เลยทีเดียว

และด้วยความที่เราเองก็ได้เรียนรู้มาให้อ่านหนังสือที่ภาษาสวย (ดูเก่ง แต่ไม่)อย่างสี่แผ่นดิน หรือของสำนักพิมพ์ผีเสื้อก็ทำให้บางครั้งเราอ่านติดขัดกับหนังสือบางเล่มเหมือนกับมาตรฐานการอ่านของเราถูกยกขึ้นไปแล้วหลังจากได้อ่านหนังสือพวกนั้น แต่กับ“คำสาป” เราไม่มีปัญหาเลย อ่านได้อย่างลื่นไหล และพี่ยูยังอธิบายอารมณ์ ภาพบรรยากาศออกมาได้ดีมากๆ เรากระจ่างชัดในทุกๆ เรื่อง เห็นภาพจินตนาการชัดเจน ไม่งง (ซึ่งเป็นสิ่งที่อยากทำให้ได้บ้างมากๆ) บางเรื่องเห็นเป็นฉากเหมือนหนังเลยด้วยซ้ำ 

อย่างที่บอกไปในตอนแรกรวมเรื่องสั้นนี้เป็นหนึ่งเล่มที่เราชอบมากๆ ในหมวดเรื่องสั้น สำหรับเราเรื่องนี้ติด Top10 Chart ในใจเลย ถ้าอยากอ่านวรรณกรรมสมัยใหม่ๆแล้วล่ะก็ลองหยิบเรื่องนี้มาดูไม่เสียหายอะไรหรอกค่ะและถ้ายังไม่แน่ใจว่าจะซื้อดีมั้ย บอกได้เลยว่ากับราคานี้ ส่วนตัวเรารู้สึกคุ้มมากค่ะ