แล้วก็เห็นชื่อโบตั๋นเลยหยิบออกมา

เกริ่นก่อนว่าเราไม่เคยอ่านงานของโบตั๋น แต่เมื่อสองเดือนที่แล้วได้ไปเข้าค่ายการเขียนกับศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ โบตั๋นก็ได้ไปพูด เราได้ฟังแล้วชอบนิสัยของท่านมาก ก็คิดอยู่ว่าจะลองหามาอ่าน แต่ก็ไม่ได้อ่านสักที ประจวบเหมาะเลยหยิบมาอ่านซะเลย

เล่มนี้เป็นรวมเรื่องสั้นทั้งสิ้น 7 เรื่อง เรื่องคืนเหงาเนี่ยยาวที่สุด ยาว 74 หน้า เรื่องอื่นๆ เฉลี่ยอยู่ที่ 10 กว่าหน้าต่อเรื่อง มีเรื่องสุดท้ายที่ยาวพอตัว ราวๆ 30 หน้า

ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร เราคงยังอ่านไม่เยอะด้วย แต่นักเขียนรุ่นเก่านี่เขาเขียนเรื่องชีวิตทั่วไปออกมาได้ดีมากๆ เลย ขนาดสี่แผ่นดินก็ชีวิตทั่วไป ภาษาอ่านง่ายมากๆ แต่นั่นเกิดมาจากความรุ่มรวยทางภาษาจริงๆ คลังคำงี้คงมีล้นโกดัง 

นอกจากอ่านง่ายแล้วก็ยังทำให้เราตามติดหนึบได้มากๆ เลยด้วย รู้สึกเหมือนที่เขาพูดๆ กันว่าภาษาสวยมันต่างจากของปัจจุบัน (หรืออาจจะสำหรับตัเราเอง) พอดูเลย รู้สึกว่าของปัจจุบันก็จะใช้คำสวยๆ ประ

โยคที่ให้บรรยากาศแปลกๆ บางครั้งก็อ่านยาก 

แต่พอลองดูของเมื่อก่อน อย่าง ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ หรือใครอื่นก็ตาม มันจะอ่านง่ายมากๆ อ่านลื่น คำไม่ได้สวยหรู แต่พอลองคิดดูว่าเราเขียนเท่าไรก็ยังไม่ลื่น เดี๋ยวก็มีคำซ้ำขึ้นมา เดี๋ยวก็หาคำตรงใจไม่ได้ หลายครั้งก็รู้สึกว่าเป็นประโยคที่โหลไป โอ้ยยยยย วุ่นวายยยย ที่ท่านเขียนได้ลิ่นขนาดนี้นี่ต้องมีคำอยู่ในหัวสมองมากมายจริงๆ จนเลือกใช้ได้อย่างสะดวก

โดยรวมก็ชอบ โดยเฉพาะเรื่องแรก ชอบจริงๆ อยากหาเล่มอื่นของโบตั๋นมาอ่านเลย

8/10

โบตั๋น เขียน 

มีผลงานอีกเยอะเลยล่ะ

ราคาปกเล่มนี้ 35 บาท ฮ่าๆๆๆ

ไม่รู้จะพอหาซื้อได้อยู่มั้ย แต่ว่าซื้ออ่านเป็น E-Books ได้ในลิงค์นี้

พิมพ์ครั้งแรก มกราคม 2531 แหนะ 

ล่าสุดก็พึ่งอ่านรวมเรื่องสั้นวิทยาศาสตร์ของ ไอแซค อาซิมอฟไป พิมพ์เมื่อ 2530 ไว้จะเอามาพูดถึงแล้วกัน มีลิสต์อีกยาวเหยียดเลยที่พึ่งอ่านจบ ช่วงนี้ 1 เล่ม/วันเลย

ขอบคุณที่อ่านกันน้าาา