เรื่องสั้นเรื่องนั้นคือ 'ผมอ่านมาร์เกซครั้งแรกตอนอายุ 25 เพราะผู้หญิงคนหนึ่งบอกผมว่า--' เป็นเรื่องสั้นที่ดังขึ้นมาเร็วมาก หลังจากเรื่องสั้นเรื่องนี้ออกสู่โลกออนไลน์ผ่านทางเฟซบุ๊กส่วนตัวของพี่นักเขียนคนหนึ่งได้ไม่นานพี่คนเขียนก็เปิดเพจขึ้นมาเพื่อกันคนที่กำลังไหล่บ่าเข้าสู่เฟซบุ๊กส่วนตัว ทั้งคนใกล้และไกลตัว

เรื่องสั้นเรื่องนี้ดังจนมีคนนำมาเขียนมีม(ไม่อยากใช้คำว่าล้อเลียน รู้สึกเหมือนออกไปในแง่ลบหน่อยๆ) โดยอิงรูปแบบจากต้ฉบับ รูปแบบนั้นก็คือ "ผม....ครั้งแรกตอนอายุ....เพราะ....บอกผมว่า" และมีคนเขียนมีมจนมีกิจกรรมเขียนมีม ของรางวัลคือเสื้อและ 'หนังสือ' ของนักเขียนคนนั้น

เราเห็นหนังสือเล่มนั้นในร้าหนังสืออิสระแห่งหนึ่งในเชียงใหม่เมื่อไม่กี่วันก่อน มันเล่มเล็กพอๆ กับโปสการ์ด บางพอจะใช้แม็กเป็นการเข้าเล่ม แทรกตัวอยู่ท่ามกลางหนังสือขนาด A5 ที่ไสกาวเป็นการเข้าเล่ม แต่เราก็เห็นมันและหยิบขึ้นมาโดยที่ไม่รู้ว่านี่คือหนังสือของใคร...ตอนนั้นเรายังไม่เห็นของรางวัลในการเล่นมีม...เราสะดุดกับข้อความเล็กๆ สีดำ เกือบจะกลืนไปกับปกหลัง เขียนว่า "เราจะไม่รักๆ เลิกๆ ถ้าไม่รักก็เลิกเข้าใจไหม" นั่นทำให้เปิดเข้าไปดูข้างในแทบจะทันที

ในร้านหนังสือนั้นเราอ่านตอนต้นๆ ของบทแรกและบทกลางๆ เล่มไปและตกหลุมรักมันทันที เราวางหนังสือกลับไปที่เดิมและบอกกับตัวเองว่า "ห้ามอ่านไปมากกว่านี้ เพราะเราจะซื้อมัน"

เราจำได้ว่ารูปนั้นเป็นรูปเดียวกันกับรูปโปรไฟล์เพจของเจ้าของเรื่องสั้น "ผมอ่านมาร์เกซครั้งแรกฯ"

(เอารูปเพจมาให้ดู)

พอเราย้อนอ่านประวัติอีกครั้งก็พบว่าใช่จริงๆ แหละ 'ปอ เปรมสำราญ เป็นนามปากกาของฯ' ปอ-Por's ไง

อย่างที่บอกมีหนังสือบางเล่มทำให้เราอยากกลับมาเขียนเรื่องสั้นอีก แบ่งเป็นหมวดก็พอได้ หนึ่งในหมดนั้นก็คือหมวด"อยากเขียนให้ได้อย่างนี้จัง" ส่วนมากนักเขียนในหมวดนี้จะเป็นตัวบิ๊กๆ ของวงการอยู่เหมือนกัน ที่แน่ๆ คือไม่ได้เล็กเลย อย่างเช่นคุณโตมร ศุขปรีชา,จิรัฏฐ์ ประเสริฐทรัพย์,จิราภรณ์ วิหวา ฯลฯ แต่อย่างว่า อะไรๆ ก็ไม่แน่นอน พี่ปอหลุดโผเข้าในหมวดนี้ได้อย่างง่ายดาย 

เพราะอะไรเหรอ...บรรยากาศที่คลุ้งควันบุหรี่...ความสัมพันธ์แปร่งแปลก...บทสนทนาที่เป็นเอกลักษณ์...ที่จริงแล้วก็ทุกอย่างเลย

---

เราอยากยกข้อความที่แทรกตัวอยู่ในหน้าปกทั้งหน้าและหลังมาให้อ่าน เราเชื่อว่ามันน่าจะพอช่วยในการตัดสินใจ "ลองดู" หนังสือเล่มนี้ได้บ้างแหละ

เริ่มจากข้อความที่ยกมาในข้างต้น่อนเลย

"เราจะไม่รักๆ เลิกๆ ถ้าไม่รักก็เลิกเข้าใจไหม"

"ฉันว่ามันไม่แฟร์เลยที่แสงเร็วกว่าเสียง"

"ทุกคนล้วนมีความสัมพันธ์ที่บอกใครไม่ได้"

"ขอเวลาหน่อย"

"ไหม้มาครึ่งตัวแล้ว"

"เปิดใจ ไว้ใจใครสักคนบ้าง"

"คุณมีกลิ่นคนอื่น"

"ไม่เอาสิคุณอย่าเศร้า"

"เสียใจด้วยนะครับ ของบางอย่างก็ไม่ได้คืน"

---

จากช่วง 'เกี่ยวกับผู้เขียน' นั้นได้บอกไว้ว่าพี่ปอกำลังเรียนปีสุดท้ายที่คณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ สาขาวิชาศิลปะการละคร นั่นทำให้ขอถือวิสาสะตั้งสมมติฐานว่าเพราะบทละครนั้นจะดำเนินด้วยบทสนทนาเป็นหลัก และเพราะพี่ปอคลุกคลีอยู่กับบทละครมาก พอมาเขียนเรื่องสั้นก็อาจจะเป็นสิ่งที่ทำให้เรื่องสั้นส่วนหนึ่งดำเนินด้วยบทสนทนา

...

รักนักเขียนคนนี้แล้วแหละ รักและติดตามค่ะ :)

ปอ เปรมสำราญ - ผู้เขียน

ที่จริงร่ายประวัติไปข้างบนเกือบหมดแล้ว ฮ่าๆๆ

หนังสือเล่มนี้พิมพ์ครั้งแรกเมื่อมีนาคม 2559

น่าจะหาซื้อได้ตามร้านหนังสืออิสระ

เราซื้อที่เชียงใหม่ ที่ร้านเล่า ปากซอย 2 ถนนนิมมานฯ

และซื้อออนไลน์ได้ทางสองเว็บนี้ ->> Candide / Readery

90 บาทเอง ของเขาดีจริง

แถมลิงค์อ่านเรื่องสั้น "ผมอ่านมาร์เกซครั้งแรกตอนอายุ 25" ให้ 

ขอบคุณค่ะ :)