รีแคปชีวิต ประจำ2019

- กล่าวโดยรวม ปีนี้ไม่มี New year resolution อะไรในชีวิตเลย พอจะจบปีก็รู้สึกเคว้งหน่อย ๆ ว่าชีวิตดูไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน หวังว่าโพสนี้จะทำให้ชั้นรู้สึกว่าตัวเองเติบโตขึ้นบ้าง 
- สามารถเลือกอ่านอีเว้นที่เกี่ยวกับตัวท่านได้ตามสารบัญรายเดือน 555555555555555

       เริ่มต้นปีด้วยการไปไหว้พระขอพรเจ้าแม่กวนอิม กลางเดือนไปค่ายเชียงรายมครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 ความตื่นเต้นแปลกใหม่มันก็ไม่เท่ากับตอนเป็นปี1หรอก แต่ปีนี้ไปในฐานะพี่สอน สอนวิชาแบบวิเคราะห์หนัง ได้แรงบันดาลใจมาจาก intro lit ของอาจารย์สุรเดช น้องเขียนคอมเม้นมาว่าทำให้น้องมองคณะอักษรในมุมมองใหม่ ทำให้ลังเลอยากเข้าอักษรเลย ก็รู้สึกดี รู้สึกว่าตัวเองมาถูกทางกับคณะนี้แล้วแหละ ดีใจที่ได้ส่งสารอะไรบางอย่างให้น้องในเชิงรูปธรรมกว่าเดิม ช่วงครึ่งเดือนหลังได้กลับไปหาเหล่าซือ เจอแก๊งหมูบ้าน เติมพลังชีวิตให้ตัวเองได้มาก ๆ เลย แล้วก็เริ่มเตรียมงานafaf ทำโพสเปิดรับสมัครรูปต่าง ๆ อ้อแล้วก็เป็นช่วงที่มีใครคนนึงเข้ามาในชีวิต เป็นความทรงจำที่ดีนะ ถ้าเขายังอยากรับรู้ ก็อยากให้รู้ว่าช่วงนั้นเรามีความสุขจริง ๆ

      กุมภาพันธ์ เหมือนอะไร ๆ เริ่มเข้าที่เข้าทางการเรียนก็เริ่มเข้มข้นขึ้น ตื่นเต้นกับวิชาใหม่ ๆ เริ่มสนุกกับชีวิตปี 2 เทอม 2 ขึ้น เตรียมงานอาร์ตเฟสแบบจริงจัง โห แบบรู้สึกว่าได้ฝึกสกิลความคิดสร้างสรรค์ของตัวเองจากงานนี้เยอะขึ้นมาก ๆ แต่ก็รู้สึกเหนื่อยมาก ๆ เช่นกัน เพราะเป็นคนไม่ถนัดกับงานสายนี้เลย แต่ก็ขอบคุณพี่ ๆ เพื่อน ๆ ทุกคนที่ช่วยกันทำมาได้ มันก็มีทั้งช่วงที่รู้สึกว่าสนุกท้าทาย แล้วก็ช่วงเหนื่อย ๆ แหละ เดือนนี้เดือนแห่งความรัก ชั้นมีแฟนคนแรก ขอบคุณที่เป็นความทรงจำที่ดีนะะะ

       เดือนนี้ตอนแรกนึกว่าไม่มีอะไร เขียนไปเขียนมาก็คืออีเว้นเยอะเป็นบ้า เริ่มจากสมัครเลขากอศ ตอนแรกจะไม่ลงละะ แต่ก็รู้สึกว่าถ้ามันมีคนยื่นโอกาสมาให้ก็อยากทำ ก็ลองดู ถ่ายรูปหาเสียง หาเสียงที่โถงมหาจักร เปิดประสบการณ์ใหม่ดี สนุกดีนะชอบ5555555555 ฟีลลิ่งเหมียนเป็นสส แล้วก็ งานปฏิคม อันนี้สนุกๆๆๆ งานอำนวยงานแรก (รึเปล่า) ทำคู่กับวิว เป็นปสกใหม่ที่ดี น้อง ๆ ที่ร่วมงานด้วยก็น่ารัก คุยง่าย ทุกอย่างโฟลวดี เหนื่อยจัดวันทำงานเพราะต้องวิ่งวุ่นตลอด แต่พอจบงานแล้วก็รู้สึกสนุกมาก ๆ เลย ชอบ เป็นความทรงจำที่ดี อยากกลับมาทำอีกก เลขานกยูงก็ไม่ค่อยมีอะไร สกิลเลขาเวอร์ชั่นที่เข้มข้นขึ้น ต้องทำจดหมายติดต่อ dean ต่าง ๆ ดูเป็นงานเป็นการดี ปัจฉิมเตรียมมม feel like home เหมียนเดิม ดีใจที่ได้กลับไปเจอเพื่อน เจอน้อง ๆ แต่แบบหลาย ๆ อย่างมันก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลา คนคุ้นตามันก็เริ่มน้อยลง ปีนี้อาจจะไม่ได้กลับไปแล้วมั้ง ต้องดูอีกที แต่ชั้นยังคิดถึงเตรียมอุดมในความทรงจำชั้นอยู่เสมอ แง แล้วก็อีเว้นท้ายสุด งานแต่งเสี่ยวเฉินเหล่าซืออออ ฮือออน่ารักที่สุด เหล่าซือสวยที่สุดในโลก ดีใจที่ได้ไปนะคะ เป็นความทรงจำที่ดีสุด ๆ ไปเลย??

       เดือนนี้ได้ทำประสานการแสดงงานบายเนียรร์ เป็นงานเร้กๆที่น่ารักกระจุ๋งกระจิ๋ง บรรยากาศอบอุ่น สนุกดีที่ได้ทำ แต่งานไม่ค่อยหนักอะไรเท่าไหร่ ค้นพบว่าจริงๆตัวเองก็ชอบงานประสานระดับนึง (แล้วแต่อารมณ์สุด ๆ ถ้ามู้ดขี้เกียจคุยกับชาวบ้านจะกลายเป็นงานที่ยากทันที) เดือนนี้ไม่ค่อยมีอะไร ก็เรียน ๆ เรื่อย ๆ มีอเวนเจอร์เอนเกมเข้า! ชั้นดูไปสิริรวมสามรอบได้มั้ง

       ไฟนอลลปีสองเทอมสองก็ไม่ได้หนักมากอย่างที่คิด หรือหนักแต่ลืมไปแล้วก็ไม่รู้5555 วันเกิดปีนี้ได้ไปกินชาบูฉลองสอบเสร็จ+วันเกิดเพ้ดที่ร้าน Cheese owl จริง ๆ คืออยากกินตั้งแต่มปลายแต่ไม่ได้มีโอกาสกินสักที ก็อร่อยดีค่ะ จีนมีนแอบมีเซอร์ไพรส์เล็ก ๆ ที่น่ารัก รู้สึกประทับใจและขอบคุณ<3 กลางเดือนไปค่ายสารคดี ค่ายที่สบายและหรูที่สุดเท่าที่เคยไปมา กินหรูอยู่สบาย ไปกับบีมและเบล เป็นโอกาสอันดีที่ได้รู้จักไอเบ้ว เป็นคนน่ารัก รู้สึกโชคดีมากๆที่ได้รู้จักมัน สนุกดีนะ ได้ดูโชว์แกะ เดินลำธาร ต่าง ๆ เหมือนไปพักผ่อน ถ้าปีนี้ว่างก็อยากไปอีก แหะๆ สิ้นเดือนมีทริปวัดโพธิ์และคาเฟ่ท่าเตียนกับเดล จำได้ว่าอากาศดี แบบไม่มีแดดด เดินกันไปเรื่อย ๆ ถ่ายรูป มีความสุข :>

       ต้นเดือนก็เริ่มเตรียมงานเฟิสเดท ประชุมตั่งต่าง คราวนี้รับหน้าที่เป็นประธานอำนวยการคู่กับอู๋ ก็ได้คุยกันเยอะขึ้น สนิทกันมากขึ้น รู้จักคนใหม่ ๆ รุ่นนงรุ่นน้อง และสนิทกับเพื่อนร่วมงานมากขึ้น จริง ๆ สิ่งที่มีค่ามาก ๆ ในการทำกิจกรรมต่าง ๆ สำหรับเพ้ดคือการได้สนิทกับคนมากขึ้นนี่แหละ รู้สึกว่าเป็นอะไรที่ดีที่ได้รู้จักกคน ๆ นึงในชีวิต กลางเดือนก็เกือบงานวันจริง ค้างคณะ ถวายเอพี สนุกสนานเพลิดเพลิน การได้ใช้เวลาไปกับเพื่อนที่ดี ๆ มันมีความสุขจริงๆแหละน้า แม้ว่าวันจริงจะรู้สึกเหนื่อยจัด เพราะอากาศร้อนมาก ! 

       งานต้นเดือนนี้ก็คือ อักษรเฟิสมีทนั่นเองงงง งานนี้ทำให้เราสนิทกับกลุ่มบอร์ดมากขึ้น กับคนบางคนที่ไม่ค่อยกล้าคุยก็ได้มารู้จักกันมากขึ้นในงานนี้แล้วก็พบว่าตัวเองโชคดีอีกแล้วที่ได้รู้จักคนแบบนี้ ตำแหน่งเป็นประธานอำนวยคู่กับคุณอู๋เหมือนเดิม ได้เข้าใจการดูแลจัดการต่าง ๆ ในคณะกว่าเดิมนิดนึง เลเวลอัพประมาณนึงแต่ยังไม่ถึงขั้น evolution และค้นพบว่าตัวเองก็ทำงานอำนวยได้นี่หว่า สนุกดีด้วย แต่ก็ยังชอบงานในฝ่ายเนื้อหามากกว่านิสนึง แต่ชั้นว่าชั้นทำงานอำนวยได้นะ จริง ๆๆๆ 555555555 ถ้ามีโอกาสก็อยากได้ลองอีก แล้วก็ได้ไปเป็นล่ามในนรจีน รู้สึกสนุกและเป็นจุดประกายของการอยากทำงานล่ามจริง ๆ จัง รู้สึกว่าความรู้ภาษาจีนของตัวเองยังอ่อนแอมาก ยังต้องฝึกอีกเยอะถ้าอยากจริงจังในสายงานนี้ แล้วก็มีทริปพี่บ้านโคะในฐานะคนจัดทริป สนิทกับแก๊งทำงานมากขึ้น ตอนแรกมาจากคนละกลุ่มก้อนมาก ๆๆๆๆ แบบมาก แต่พอได้ทำงานด้วยกันก็รู้สึกสนุกและสบายใจดีว่ะ แบบจริงๆการทำงานแบบสะเปะสะปะก็สนุกดี (แต่ไม่ควร) ดีใจมาก ๆ อีกละที่ได้รู้จักคนกลุ่มนี้ 

       อีเว้นที่ใหญ่ที่สุดของเดือน รับน้องอักษรรรรรร มาในฐานะปีสาม ประธานเนื้อหา 1 คู่กับคุณตะวันนน ก็ได้ฝึกสกิลการมองงานในภาพรวม พยายามคิดหาปัญหาในล่วงหน้า แต่เอาจริงแอบรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรมากขนาดนั้นเลย กิ่งนี้อาจจะงานน้อยไปหน้อย แต่ก็ดีใจที่สามารถแก้ปัญหาการสั่งเสื้อได้ แม้ว่าสีเสื้อจะตกเร้กน้อย แหะ สิ่งที่ดีใจในการทำงานก็คือเรื่องความสัมพันธ์กับคนอีกแล้ว เราได้สนิทกับรุ่นน้องเพิ่มขึ้นอีกหลายคน สนิทกับคนร่วมงานเพิ่มขึ้น โดยเฉพาะคุณประธานคู่ รู้สึกโชคดีจริงๆที่ได้รู้จักและสนิทกันแบบนี้ อิอิ 

       ต้นสิงหา ไปงานรับกาวน์พี่หมอออ พี่ห้องง เวลาผ่านไปเร็วมากกกจริง ๆ แปปเดียวก็รู้จักกันมาห้าปีแล้วอะ ได้กลับไปเจอเพื่อนเก่า เม้ามอยเป็นความรู้สึกที่ดี แล้วก็รับน้องบ้านโคะ! ในฐานะเป็นคนคุมเอพีงาน ไม่รู้เหมือนกันว่าในสายตาคนอื่นตัวเองทำได้ดีหรือเปล่า มันอาจจะยังดูแย่ไม่รอบคอบ ซีเรียสเกินไปสำหรับสไตล์ที่ต่างกัน แต่สำหรับตัวเราเองเรารู้สึกว่าเราทุ่มเทให้มาก ๆ เท่าที่เราจะทำได้แล้วแหละะะ แต่ก็พยายามรับทุกข้อติมาปรับใช้ เผื่อมันจะเป็นประโยชน์ในอนาคตตต แต่เรื่องนึงที่แอบเสียดายคือ ไม่ได้ลงไปเล่นกับน้องมากเท่าที่ควร จริงๆอยากทำความรู้จักน้องให้เยอะกว่านี้ อยากส่งพลังบวกให้น้องได้เยอะ ๆ เท่าที่เราเคยรับมา ปีหน้าถ้ายังไม่หมดไฟ จะกลับไปเป็นพี่เพ้ดที่ชวนน้องคุยเก่ง ๆ เหมือนเดิมนะ! เปิดเทอมปีสามก็ดี มีแต่วิชาที่ชอบ รู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งเวลาเข้าเรียน ไม่มีวิชาไหนเลยที่รู้สึกไม่อยากเข้า การเรียนปีสามเทอม 1 เป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นและสนุกมากก ๆ 

       แล้วก็ลองทำเวิคช็อปโต้วาทีอักษร ยอมรับว่าลอกมาจากวิศวะ แหะ55555555555 แต่ก็ดีนะ มีคนให้ความสนใจเยอะกว่าที่คาดคิด รู้สึกว่าได้ทำเป็นชิ้นเป็นอัน ปีหน้ายังอยากให้มี สิ่งที่ควรแก้ไขคืองานกราฟิก แงไอเพ้ดแสนจะโง่กับอะไรแบบนี้ ชีวิตได้กลับมาอยู่ในวงโคจรการโต้วาทีอีกครั้ง ก็รู็สึกสนุกดี รู้สึกโง่เหมือนเดิม แต่ก็โง่น้อยลงกว่าที่ผ่านมาแหละ ได้เจอเพื่อนที่เคยรู้จักเป็นอะไรที่ดี แล้วก็ปลายเดือนมีรียูเนียนหมู่บ้าน ที่ที่ทำให้ชั้นกลับไปเป็นชั้นที่สดใสในวัยมปลายอีกครั้ง เติมเต็มได้มาก ๆ เลย 

       ชีวิตกลับมาวนเวียนกับโต้วาที ญัตติแรกได้พอเข้าไปช่วยบ้างงแต่หลังๆก็เริ่มไม่ว่างอุแง แต่น้องๆทุกคนอุทิศให้กับโต้วาทีมาก ๆ รู้สึกแฮปปี้ที่ครอบครัวโต้อักษรของเราได้กลับมาเจอกันเม้ามอย และค้นพบว่าเราก็ยังเถียงกันเก่งเหมือนเดิม ดีใจที่ได้รู้จักมนุษย์ก้อนนี้อีกครั้งนึงง แล้วก็เดือนนี้ได้เล่นบัดดี้บ้านโคะ มากมายไปหมด น้องสามสี่คน เยอะจนลืม แต่ก็สนุกดี ได้สนิทกับน้องอยู่พักใหญ่ ๆ ดีใจที่ได้เจอกันนน แล้วก็มีถ่ายรูปรับปริญญาบ้านโคะ พูดแล้วน้ำตาจะไหล พี่ที่จบปีนี้ส่วนใหญ่เป็นแกนหลักในช่วงที่เพ้ดเข้าปี 1 มา และส่วนใหญ่ก็เป็นคนที่คุ้นเคย (และเป็นคนที่ยังทำให้เพ้ดยังอยู่แหละ) พอเห็นแต่ละคนเรียนจบก็รู้สึกยินดีและเคว้งเล็กน้อย แง แต่ก็ดีใจในความสำเร็จของพี่ ๆ ทุกคนจริง ๆ นะคะ 

       งานรับปริญญา เพิ่งไปปีนี้ปีแรก ไปมาสองวันเลย! ก็เหนื่อยแหละ แต่แบบรู้สึกดีที่ได้ไปแสดงความยินดีให้แก่คนที่เรามีความรู็สึกที่ดีให้ ทั้งพี่ที่คณะ พี่ที่เคยทำงานร่วมกัน ดีใจที่เห็นเขาประสบความสำเร็จในชีวิตอีกขั้นนึง รู้สึกเหนื่อยแต่ก็เป็นความเหนื่อยที่มีความสุขขข โปรเจคเว่ยซีมากมายไปหมด แต่ว่าเป็นชาเล้นจ์ดี เรียนจีนมาจะ 5ปี เพิ่งรู้สึกได้แตะภาษาจีนจริง ๆ จัง ๆ ก็ตอนนี้ เรียนกับเขาเพชรมีความสุขมาก แม้งานจะหนักแต่ว่ารู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองทำคือการได้พัฒนาตัวเองอย่างเป็นรูปธรรมจริง ๆ คิดบท ไปคุยกับคนจีน ต่าง ๆ แนะนำให้รุ่นน้องทุกคนลงวิชาเว่ยซีค่ะ ของล้ำค่าของเอกจีนอักษรจุฬา โต้วาทีมาถึงโค้งสุดท้ายรอบแปดทีมและสี่ทีมและชิงที่สาม และได้ที่สาม! เหมือนได้ปลดล็อคสิ่งที่ตัวเองรู้สึกแซดเมื่อปีที่แล้วไป เก่งมากไอเจ้าโต้วาทีอักษร :> 

       ได้โอกาสเป็นล่ามที่งาน Educational Expo ที่พารากอน อยู่ซุ้มคณะแพทย์ปักกิ่ง คนไม่ค่อยมาถามมากเท่าไหร่ แต่ว่าอย่างน้อยก็ได้ฝึกพูด ฝึกฟัง (เยอะมากกกกกกกก) ขอบคุณนิสัยช่างคุยช่างถามของตัวเอง นี่ก็ชวนเหล่าซือที่คุมบูทคุย เขาก็ช่างเล่า ชาวจีนเหนือที่พูดโดยไม่เว้นให้ในหัวได้แปลภาษาไทยเนี่ย เป็นการอัพสกิลการฟังของเพชรอย่างก้าวกระโดดด ถ้าเป็นไปได้ก็อยากหาโอกาสดี ๆ แบบนี้อีก แล้วก็ เวลลคั่มโฟร์แองจี้ เดบิวท์เป็นแก๊งสี่สาว ตอนแรกมีแค่มีนจีนเพ้ด ตอนนี้มีปามแล้ว! ปรบมือ! เหมือนได้ความสุขของเด็กแก๊งกลับมา เป็นเรื่องที่ดี ยินดีต้อนรับ (ตั้งนานแล้ว) นะเจ้าปาม แล้วก็ปลายเดือน ชีวิตเจอ breaking news ท้อแท้อ่อนล้าสับสน อะไรก็ไม่รู้ อ๋ออออ ช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมาแบบรู้สึกว่าตัวเองทำงานในชีวิตทุนนิยมเยอะมาก สอนทุกวันจันถึงเสา รู้สึกอ่อนล้า เจอปัญหาต่าง ๆ ทั้ง mentally and physically รู้สึกมืดและไร้ความหวัง แต่สุดท้ายก็ผ่านมันมาได้ ขอบคุณคนข้างกายที่ดึงขึ้นมาให้สว่างสดใสอีกครั้ง เลิกกับแฟนด้วย เป็นเพื่อนกันไม่ได้อีกเร้ย แต่ก็เคารพการตัดสินใจของเค้านะ ขอให้เทอใช้ชีวิตให้มีความสุข :) 

จบแล้วรีแคปทั้งปี ยาวเป็นบ้า 

สิ่งที่ตกตระกอนได้จากสิ่งที่ทำทั้งปีน่ะหรอ
       สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ค้นพบคือ ความสัมพันธ์ที่ดี ถ้าเอาตัวเองไปอยู่ในหมู่คนที่ดี เป็นพลังงานที่ดีให้แก่กัน สิ่งนั้นถือว่าคุ้มค่าแล้ว ในทุก ๆ กิจกรรมที่ทำค้นพบว่าสิ่งที่ตัวอยากขอบคุณที่สุดคือการที่เราได้ทำความรู้จักใครสักคน หรือใครหลาย ๆ คนมากขึ้น ไม่ใช่แค่รู้จักในเชิงแบบเอ้ยชื่ออะไรแล้วจบ แต่เป็นการรู้จักกันมากพอที่จะถามไถ่ความเป็นไป ปรึกษาหารือในหลาย ๆ เรื่อง ปีนี้ทำงานในกอศเยอะ คนที่รู้จักเพิ่มขึ้นก็เป็นคนในกอศ และรู้สึกดีมาก ๆ ที่ได้รู้จักคนเหล่านี้ ทั้งในเชิงลึกหรือไม่ลึกก็ตาม เราเจอคนที่เหมือนเรามากกว่าที่เราคิด คนที่ต่างจากเรามากกว่าที่เราคิด แต่เราก็สามารถคุยกันได้ ทั้งคนที่ดูเข้มแข็งแต่จริง ๆ เขาก็มีมุมอ่อนแอ คนที่ดูไม่สนใจใครแต่ก็ใส่ใจมากกว่าคนอื่น ไม่ใช่แค่ในกอศ ในบ้านโคะ ในโต้วาที ในเอก ในมหาลัย ในทุก ๆ ที่ที่เราเอาตัวเองเข้าไปอยู่ ไม่รู้ตัวเองโชคดีหรืออะไร แต่ในทุกที่เราเจอแต่คนที่ดี ๆ ทั้งนั้นเลย ทุกคนล้วนแต่เป็นคนที่เราอยากขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตเรา สอนอะไรเราบางอย่าง ทั้งในทางตรงและทางอ้อม ดีใจมาก ๆ จริง ๆ 
       หลายอย่างเลยที่เป็นบทเรียนในชีวิต ชีวิตคือการบาลานซ์ ทฤษฎีหยินหยางโคตรจริง อย่าเป็นคนสุดโต่ง ฟังให้เยอะ ๆ คิดให้เยอะ ๆ จริง ๆ การพูดให้น้อยก็เป็นสิ่งป้องกันตัวได้มาก จากสังคมที่คนเอาแต่ตัดสินเราจากคำพูดเพียงไม่กี่คำอะนะ รู้สึกว่าเพ้ดในปีนี้มองโลกตามที่มันเป็นมากขึ้น ไม่คิดว่าดีหรือแย่ มันก็เป็นแบบนี้ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นสิ่งที่ดีรึเปล่า แต่อยู่ในขั้นตอนของการศึกษาแหละ เพ้ดอาจจะไม่สดใสเท่าปีที่แล้ว มีบางทีที่อาจจะดูหม่นหมองไปบ้าง แต่ก็เป็นเรื่องดีที่รู้ตัวนะ ยังอยากเป็นพลังงานบวกให้ตัวเองให้คนอื่น ๆ เหมือนเดิม คิดว่าปีหน้าน่าจะเริ่มหาบาลานซ์ในชีวิตตัวเองได้มากขึ้นแหละ 
       ปีนี้เริ่มทำงานรับใช้ชีวิตทุนนิยม ค้นพบว่าโลกทุนนิยมแม่งส้นตีนหมาจริง ๆ ด้วย แต่ก็นั่นแหละ ทำตามวงจรของมันไป แต่พยายามบอกตัวเองว่าอย่าหลงระเริงไปกับวงจรนั้น พักออกมาจากวงจรบ้าง หาความสุขอย่างอื่นที่มันหาไม่ได้ด้วยเงินบ้าง คนที่อยู่ในอำนาจของเงินมากไปมันน่ากลัวนะ อย่าให้ตัวเองเป็นแบบบนั้น 
       ปีนี้เป็นน้องเพ้ดที่น่ารักของครอบครัวเหมือนเดิม เถียงที่บ้านน้อยลง (เพราะไม่ค่อยอยู่บ้าน 5555555) หาเงินใช้ได้เอง ทำตัวน่ารักและน่าภูมิใจ แต่ยังขี้เกียจ! โอเค ปีหน้าจะขยันขึ้น มีวินัยและเก็บห้องให้เป็นระเบียบมากขึ้น! 
      แต่ปีนี้ไม่ค่อยดูแลสุขภาพ กินของไม่มีประโยชน์ บริโภคน้ำตาลและไขมันมากกว่าปีที่ผ่าน ๆ มา ไม่ออกกำลังกายไม่มีวินัยในการกิน แง ปีหน้าจะปะปะปรับปรุงตัว ;_; ปีนี้เริ่มอยากดูแลตัวเองมากขึ้นจากการเริ่มทาครีม เริ่มใช้สกินแคร์ (ใช่ค่ะอิเพ้ดเป็นชะนีที่ไม่ทาครีมไม่ทาสกินแคร์และไม่มาส์กหน้า แค่สระผมก็บุญแล้ว) กลับมาแต่งหน้า และเริ่มอยากหาสไตล์การแต่งตัวที่เหมาะกับตัวเอง เริ่มมั่นใจในตัวเองมากกว่าเมื่อก่อน (นิสนึง) เป็นกำลังใจให้เพ้ดด้วยนะคะทุกคน !  อ้อออออีกเรื่องที่ปีนี้คิดได้คือเริ่มไม่ได้น้อยใจกับ beauty standard เหมือนเมื่อก่อนแล้ว มีความคิดนึงในสมองคือ คนสวยเขาก็พยายามเหมือนกัน สกินแคร์ต่าง ๆ ศึกษาความรู้แฟชั่นต่าง ๆ การที่เขาสวยมันก็เป็นผลตอบแทนความพยายามของเขา แกไม่ทำไม่แต่งตัวจะมาน้อยใจอะไรว่าตัวเองสวยไม่เท่าเขา งง ทุกคนมีความสวยในแบบของตัวเองแหละ ไม่สวยก็ยอมรับว่าไม่สวย ไม่เห็นต้องวอนนนนาบี เหน่ย อยากสวยก็ดูแลตัวเอง! 
        ปีนี้สลัดเจ้าเพ้ดที่ขี้น้อยใจออกไปได้เยอะ เริ่มเข้าใจกับโลกมากขึ้น ไม่ได้น้อยใจอะไรมากเท่าไหร่ แต่ความคิดมากยังคิดมากเหมือนเดิม แต่คิดให้ฉลาดขึ้น แค่นั้นแหละ แอ่กแอ่ก 
       ในเรื่องของความสัมพันธ์กับเพื่อน แฮปปี้มาก จริงๆๆๆๆๆๆ พอได้เรียนเซคเดียวกัน เวลาเรียนตรงกัน ก็กลับมาสนิทกันเหมียนเดิม เข้ารูปเข้ารอย ฟอร์มแก๊งต่าง ๆ กับหมู่บ้านถ้าว่างก็หาเวลามาเจอกัน เจอหน้ากินข้าว บทสนทนาเริ่มเป็นไปในรูปแบบที่โตขึ้น คุยกันเรื่องงานเรื่องชีวิตมากขึ้น เป็นการเติบโตที่ดี ส่วนในเรื่องฟามรักน่ะหรอ 55555555555 ปีนี้ขายดีนะ มีแฟนตั้งสองคนแหนะ คนแรกก็ดี เขาเป็นคนที่ดี เพ้ดตอนนั้นที่เขาเจอเป็นเพ้ดในภาวะที่สมบูรณ์ในทุกด้าน แต่พอเวลาผ่านไปก็ค้นพบว่าจริง ๆ แล้วมันไม่ได้สมบูรณ์พอขนาดนั้น ขอโทษและขอบคุณที่ครั้งนึงเคยเข้ามาในชีวิตกันนะคะ  ส่วนคนที่สองงงคนนี้น่ะหรอ (ไม่รู้ว่าคุณเขาจะได้อ่านอยู่ไหมนะ) มันก็ผ่านอะไรมาเยอะแหละ แต่ว่าก็รู้สึกขอบคุณมาก ๆ ที่ยังได้เดินกลับมาอยู่ในชีวิตของกันและกัน รู้สึกโชคดีมาก ๆ มีความสุขมาก ๆ รู้สึกว่าได้รักและถูกรักในปริมาณที่เท่ากัน อยากให้ความรู้สึกแบบนี้มันมีต่อไปเรื่อย ๆ ๆ ๆ ๆ อยากให้ปีหน้า ๆ อีกหลายสิบปีข้างหน้าก็รู้สึกเหมือนเดิม หรือต่อให้มันจะไม่เหมือนเดิม ก็อยากให้จำได้ว่าครั้งนึงเคยมีความรักที่ดี แอ่ก 

ขอให้ปี 2020 เป็นปีที่ดีของทุกคน 
ทศวรรษใหม่แล้ว อะไรไม่ดีเดิม ๆ ก็ทิ้งไป 
เตรียมพร้อมรับมือกับสิ่งใหม่ ๆ ที่เข้ามา ทั้งดีและไม่ดี 
ดีใจที่ยังมีคนอยู่ในชีวิตมากมายเป็นไปหมด หวังว่าจะยังมีทุกคนอยู่ในปีถัด ๆ ไป
Happy New Year ค่า