วันนี้เราเปิดเฟสบุ็ก ไปเจอเฟสบุ๊กรุ่นพี่คนนึงที่เราเคยชอบ 

มันนานมาแล้วแหละ ประมาณสองสามปีได้

เราคุยกับพี่เขาตั้งแต่ม3เทอม1 สมัยอยากเข้าเตรียมอุดม

พี่เขาเป็นเด็กกิจกรรมที่ได้ไปปรากฏในรายการโต้วาที เราประทับใจพี่เขามากๆเลยตัดสินใจทักไป 

จำได้ว่าตอนนั้นตื่นเต้นมากๆที่ทักไป เพราะห่างหายจากการคุยกับเพศตรงข้ามไปนาน 

พี่เขาก็ตอบเรามาน่ารักดี น่ารักแบบปกติ แบบที่รุ่นพี่โรงเรียนนี้เป็นกัน

แต่เราไม่เคยเป็นรุ่นพี่ เราไม่เคยรับน้อง ไม่เคยรู้ว่าการรับน้องเป็นยังไง

เราก็คิดไปเองว่า การที่พี่เขาตอบเรา คุยกับเราแบบนี้มันเป็นสิ่งพิเศษ

เราก็ไม่รู้ว่ามันเริ่มพิเศษขึ้นมาตอนไหน

ตอนนั้นเราคุยกับพี่เขาทุกวัน พยายามหาบทสนทนาเพื่อให้ได้คุยกัน 

แต่ส่วนใหญ่มันก็เป็นเรื่องการเรียน การเตรียมตัวอ่านหนังสือ ชีวิตทั่วไป ไม่ได้มีอะไรพิเศษ

แต่เรากลับคิดว่ามันพิเศษมากเลย 

จนถึงวันนึง วันที่เราสนิทกันจนพี่เขาเป็นฝ่ายปรึกษาเราบ้าง

แต่งวดนี้ เรื่องที่พี่เขาปรึกษาเรากลับเป็นเรื่องหัวใจ

เราไม่ชอบเลย โคตรไม่ชอบ ไม่อยากให้พี่เขาไปชอบใคร

แต่เราก็ให้คำปรึกษาไปนะ ให้ไปอย่างดีด้วยเราว่า

แต่เราก็เก็บความลับไว้ไม่มิดอยู่ดี 

เราเผลอกดแชร์เพลง เธอมีเขาไปทางเฟสบุ๊ก 

พี่เขาคงรับรู้ว่าเราคิดอะไรผ่านทางนั้น 

นั่นแหละ 

แล้วบทสนทนามันก็ค่อยๆเปลี่ยนไป 

จนถึงวันที่เราสอบติด จะเปิดเทอม จะได้เป็นนักเรียนรั้วเดียวกับพี่เขาแล้ว

เราเลยตัดสินใจบอกชอบพี่เขาไป 

และพี่เขาก็ไม่ได้ชอบเรา เป็นไปตามคาด 

ช่วงที่เราอยู่ ม4 เราพยายามชวนพี่เขาคุยผ่านเฟสบุ้ก เพราะพี่เขาบอกว่าพี่ขาลบไลน์ไปแล้ว

ตอนนั้นเราไม่ได้อยู่ม6 เราไม่รู้หรอกว่ามันเครียดขนาดไหน แต่เราก็เชื่อพี่เขานะ

เราไม่ทักไปทางไลน์ อยากคุยแค่ไหนก็ไม่ทัก 

อาจจะมีไปกวนบ้างทางแชทเฟส แต่พี่เขาก็ตอบเราแค่นิดเดียว แบบถามคำตอบคำน่ะ

จนวันนึง เราคิดว่าเราลืมพี่เขาได้แล้ว และพี่เขาก็เข้ามหาลัย 

น่าจะมีเวลา กลับมาคุยกันเป็น "พี่น้อง" เหมือนเดิม 

แต่นั่นแหละ เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน 

เราไม่สามารถกลับไปคุยกับพี่เขาได้อีกแล้ว ไม่ว่าเหตุผลคืออะไรก็ตาม

เราไม่ได้ชอบพี่เขาแล้ว พี่เขาก็คงไม่ได้อึดอัดใจอะไรกับเรา

เราอวยพรปีใหม่อวยพรวันเกิดพี่เขาได้เหมือนเดิม 

แต่ทุกครั้งเวลาพี่เขาตอบอะไรกลับมา เราก็ไม่รู้จะตอบอะไรกลับไปเหมือนกัน 

เราเจอพี่เขาครั้งล่าสุดตอนม6นี่แหละ ตอนทำกีฬาสีมั้ง

พี่เขาเดินผ่านมา เราก็ทักทายตามปกติ 

เห็นหน้าแล้วใจสั่นนิดหน่อย อาจจะเพราะเจ็บมาเยอะ55555

แต่ก็นั่นแหละ เราแค่รู้สึกเสียดาย

ว่าทำไมเราถึงกลับไปคุยกันแบบพี่น้องที่สนิทกันไม่ได้อีกนะ 

ทั้งๆที่เมื่อก่อนก็สนิทกันแท้ๆ :( 

มันเลยทำให้เราหวนนึกถึงพี่อีกคนที่สนิทกัน

คนนี้สนิทกันมาสามปีแล้วแหละ

พี่เขาโอเคทุกอย่าง จนเราเคยคิดเล่นๆว่าถ้าได้แต่งงานกับเขาก็คงไม่มีปัญหาอะไร

แต่ก็ได้แค่คิดเล่นๆแหละ เพราะเรากลัว 

เรากลัวว่าถ้าเราเผลอคิดอะไรไปมากกว่านั้น มันจะกลายเป็นเสียเขาไป 

เพราะพี่คนนี้เป็นคนที่เราไม่อยากให้เขาไปจากชีวิตเรา 

เราอยากมีเขาไว้ในชีวิตเราตลอดไป 

แม้ว่าพี่เขาจะมีภรรยา มีลูก เราก็ยังอยากจะรู้จักภรรยาพี่เขา คอยเล่นกับลูกพี่เขา

เห้ยๆๆๆ นี่ไม่ได้พูดแล้วดราม่านะ พูดจากใจจริง555555

เขาเป็นเหมือนพี่ชาย แต่ก็ไม่ใช่พี่ชาย

เขาเป็นเหมือนคนที่ชอบ แต่ก็ไม่ได้ชอบไปในทางนั้น

คำจำกัดความของพี่เขาคือ "คนสำคัญ" 

ไว้วันไหนเราจะมาเล่าความน่ารักของพี่เขาให้ฟังนะ :)