ช่วงนี้กำลังเสพติดการอ่านนิยายวาย แนวจีนโบราณอยู่ค่ะ เรื่อง “ลิ่วเหยา” นี้ พออ่านตัวร้ายอย่างข้าฯ จบแล้ว ไปถามเพื่อนว่ามีเรื่องไหนแนะนำ เพื่อนเลยแนะนำเรื่องนี้มาให้ค่ะ
  
ความรู้สึกก่อนอ่าน
ลิ่วเหยา ชื่อภาษาไทยว่าไง? คือสิ่งแรกที่คิดและถามเพื่อน ปรากฎว่าไม่มีชื่อไทย ลิ่วเหยา ก็ชื่อลิ่วเหยาไง
แบบนี้ก็ได้เหรอ (แอบคิดในใจ) เพราะทุกเรื่องมักจะมีชื่อไทยกำกับ แอบแปลกใจแต่ไม่เอาไม่ ไม่เซ้าซี้แล้วก็ได้ จะพาลทะเลาะกับคนแนะนำเปล่าๆ 55+
หนังสือมีทั้ง หมด 3 เล่ม หน้าปกสวยมากกก ตามภาพ ชอบปกเล่ม 3 ที่สุดเลยค่ะ หน้าปกคืออีกหนึ่งปัจจัยในการตัดสินใจซื้อค่ะ เนื่องจากโนมารินมักจะพกหนังสือไปด้วยทุกที ถ้าเป็นนิยายที่หน้าปกค่อนข้างติดเรทอล่างฉ่าง เวลานำออกมาอ่านข้างนอกห้องอาจจะไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ ในเล่มมีของแถมคือที่คั่นหนังสือ เป็นตัวการ์ตูนศิษย์ทั้ง 5 แห่งสำนักฝูเหยา น่ารักมาก (แต่จริงๆใช้คั่นแค่อันเดียวก็พอ ให้มาเยอะจังเลยค่ะ)

ความรู้สึกระหว่างอ่าน

ภาษาสวยงาม!  <<คือความประทับใจแรก บางคำไม่เจอมาหลายปีแล้วค่ะ ได้รื้อฟื้นคำศัพท์เก่าๆ รู้สึกดีมากกก แต่ในขณะเดียวกัน บางคำก็ลืมไปแล้วเลยต้องมานั่งเปิดพจนานุกรมใหม่ เพื่ออรรถรสค่ะ ต้องเปิดค่ะจะได้เห็นภาพการบรรยายที่ชัดเจน สำหรับเรื่องนี้อ่านได้ค่อนข้างช้า เพราะซึ้งกับภาษาอยู่ 555+ บางประโยคต้องวนมาอ่านอีกรอบ เพราะไม่เข้าใจก็มี แต่พอผ่านช่วงแรกๆ เริ่มชินแล้วก็เร็วขึ้นนะคะ ผู้เขียนไม่ผิดค่ะ หนูผิดเอง เพราะเรื่องก่อนหน้าคือตัวร้ายอย่างข้าฯ ยังอยู่ศตวรรษที่ 21 อยู่เลย ปรับตัวไม่ทัน
เนื้อเรื่องโดยย่อตามคำโปรยของหนังสือเลยค่ะ โดยรวมๆเหมือนการผจญภัยของ 5 ศิษย์สำนักฝูเหยา สำนักชื่อฝูเหยา แล้วลิ่วเหยาคืออะไร (ยังสงสัยอยู่) น้ำหนักของตัวละครแต่ละตัวพอๆกันเลยค่ะ ระหว่างพระเอก นายเอก ความสัมพันธ์ไม่ได้แบบหวานแหว๋วหยดย้อยอะไรมาก ออกแนวซึนๆใส่กันเป็นส่วนมาก ชอบการบรรยายช่วงที่ศิษย์พี่เหยียนเจิงหมิงเริ่มแสดงออกว่าชอบศิษย์น้อง เอาจริงๆแสดงออกเยอะมากๆ มากพอที่จะทำให้ ศิษย์พี่สองและน้องเล็กดูออกทะลุปรุโปร่ง มีอยู่คนเดียวที่ไม่รู้คือเฉียงเฉิน อะไรจะแบบผุดผ่องขนาดนั้น ทื่อแต่ทื่อแบบน่ารัก“ช่างเป็นสากกระเบือที่น่ารักอะไรอย่างนี้” อย่างที่ศิษย์พี่เขาว่าจริงๆ อยากจับตัวแล้วเขย่าๆ พี่เขาชอบหนูค่ะลูก!
ส่วนขวัญใจโนมารินในเรื่องนี้ เป็นตัวละครรองอีกแล้วจ้ะ พี่สองหลี่อวิ๋นนั่นเอง คนอะไรเก่งสารพัด เป็นสุดยอดบุรุษไปเลย มองทุกคนทะลุปรุโปร่งคือเป็นผลพวงจากการช่างสรรหานั่นนี่หรือยังไง เข้าใจโลกเข้าใจความรัก เข้าใจไปหมด แต่ทำไมไม่มีแฟน 555+

ความรู้สึกเมื่อได้อ่านเอ็นซี
ไม่มีซีนเอ็นซีสำหรับเรื่องนี้ค่ะ 555 มีแค่การจูบแบบอบอุ่นเท่านั้น

ความรู้สึกหลังอ่าน

เทพเซียนเต็มรูปแบบของจริง ตอนต่อสู้ต่างๆค่อนข้างเยอะมาก แต่ก็แทรกความโรแมนติกไว้เรื่อยๆ ค่อนข้างอินตามศิษย์พี่ ที่อยากแสดงออกความรู้สึกแต่พยายามสะกดไว้ แบบแอบทรมาน ปวดตับอยู่ไม่น้อย ศิษย์พี่คือรักน้องๆมากเลย ร้ายแต่ปากของจริง ใจไม่ได้ร้ายเลย เป็นนิยายที่ภาษาสวยงามมากจริงๆ ยืนยันอีกรอบ ใครที่ชอบแนวเทพเซียน ต่อสู้ ผจญภัยน่าจะชอบเรื่องนี้นะคะ ^_^