เราเคยรีวิวว่า เราไม่ค่อยประทับใจหนังสือเรื่องนี้เล่มแรกเท่าไหร่ แต่เราเห็นว่า เล่มสองเป็นคนล่ะสำนักพิมพ์ และปกสวย เราเลยตัดสินใจซื้อมาอ่านลองดู และปรากฎว่า เรายังมีความรู้สึกเดิม คือ เฉยๆกับเรื่องนี้ หรือว่า ช่วงนี้ เราค่อนข้างเอียนกับหนังสือแนวนี้ ก็เป็นไปได้ หรือเปล่า ก็ตอบไม่ถูกเช่นกัน

“แม่มดน้อยนำพาท่องนภา

ส่งของมายังสถานที่หลากหลาย

ชีวิตของแต่ละคนดีมากมาย

เมื่อได้ใช่บริการขนส่งนี้

แม่มดกิกิตั้งใจทำงาน

ร้องขับขานสู่ใจคนมี

เมื่อคนทั้งหลายเข้าใจดี

แม่มดก็มีความสุขไป”

เรื่องราวในหนังสือเล่มนี้เริ่มต้นว่า แม่มดกิกิกลับมาทำงานที่เมืองโคริโกะอีกครั้ง และตั้งใจทำงานไปรษณีย์ด่วนแม่มดต่อไป โดยที่ตั้งใจส่งรอยยิ้ม ความหวัง และความตั้งใจให้กับคนเหล่านั้น

แม่มดน้อยกิกิ พร้อมกับเพื่อนสุดที่รักอย่างเจ้าแมวดำ นามจิจิ กลับมาอีกครั้ง เพื่อจะมาทำหน้าที่ขนส่งด่วนผ่านแม่มด โดยงานแรกที่กลับมา ก็คือ เด็กต้องการให้คุณแม่มดไปจับมือกับคุณดวงจันทร์ ซึ่งคุณแม่มดก็ทำให้ และพยายามส่งแรงใจไปบอกว่า เธอทำสำเร็จแล้ว (แต่ความจริงคือเธอทำไม่สำเร็จ เพราะเธอไม่สามารถขึ้นไปถึงพระจันทร์ได้)

เมื่อเธอกลับมายังครอบครัวเดิมอีกครั้ง ครอบครัวเดิมก็ต้องรับเธอ และอยู่ดีๆ งานก็เข้าให้เธอไปช่วยเหลือคุณฮิปโปน้อย เพื่อจะส่งไปหาคุณหมอ เรื่องหางของคุณฮิปโป และเธอก็ทำออกมาได้ดี

เธอได้ทำงานต่อไป ไม่ว่าจะส่งกระเป๋าที่มีความลับซ่อนอยู่ ส่งหน้าต่าง ส่งเสื้อเชิ้ต ส่งภาพถ่าย ส่งตัวเอง และส่งอะไรอีกมากมายที่เธอกำลังทำอยู่นั้น อย่างมีความสุข กระตือรือร้น และตั้งใจมอบทุกสิ่งที่ดีให้กับคนเหล่านั้นมากมาย

แต่วันนี้ เธอกลับหมดแรงขึ้นมา และเธออยู่ดีๆ ก็อยากเลิกทำในสิ่งที่เธอทำขึ้นมา จนกระทั่ง วันนั้น วันที่เธอต้องไปส่งแอปเปิ้ล และด้วยเหตุผลที่ไม่เป็นใจ ทำให้แอปเปิ้ลที่เธอต้องไปส่งนั้นกระเด็นออกมา และเธอก็หยิบกิน พร้อมกับน้ำตาไหลออกมา เพราะว่า มันหวาน และเธอรู้สึกผิดที่ส่งให้กับคุณยายไม่ได้ แต่เพราะเหตุการณ์นี้ที่เธอสารภาพผิดกับคุณยาย ทำให้เธอเรียนรู้อะไรขึ้น 

และหลังจากนี้ เธอก็ยังทำหน้าที่ส่งของต่อไปเรื่อยๆ ไม่ว่าจะอีกหลายอย่างจนกระทั่งมาจบลงตรงถนนสมุนไพร ที่เต็มไปด้วยสมุนไพรหลากหลาย และจบลงด้วย

“ตาแมว ตากระดิ่ง หญ้าเมเมริ

หญ้าราตรี เมล็ดหญ้า ดอกราตรีบาน

สมุนไพรที่ชำระด้วยแสงจันทร์

หวนคืนสู่ดินกัน โอ้โฮ

ดื่มน้ำสามวันกับอีกสิบวัน

เพื่อเติบใหญ่ให้เร็วพลัน โอ้โฮ”

เราคิดว่า ความชอบในตัวหนังสือเป็นเรื่องราวส่วนตัวที่บางคนก็ชอบ บางคนก็ไม่โดน แต่อย่างไรก็ตาม หนังสือเล่มนี้มีความน่ารัก น่าเอ็นดู ตามสไตล์วรรณกรรมเยาวชนมากมายแฝงอยู่ และแฝงด้วยเรื่องราวหลายอย่างที่เราขอเสนอเป็นข้อๆให้เพื่อนๆรู้ ได้แก่

๑. การขอโทษเมื่อทำผิด

๒. การให้อภัยเมื่อสำนึกผิด

๓. การขอบคุณเมื่อคนทำดี

๔. การไว้ใจคนที่ควรไว้ใจ

๕. การตั้งใจทำในสิ่งที่พยายามจนสำเร็จ

๖. การไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งที่ตัวเองหมดหวัง

๗. การเรียนรู้และศึกษาตลอด เหมือนชาไม่ล้นถ้วย

ทั้งหมดเหล่านี้ คือ สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากหนังสือเล่มนี้ค่ะ เพราะหนังสือเล่มนี้อาจทำให้เราเฉยๆ แต่ก็มีสิ่งดีๆให้อ่านได้เพลินๆได้และหาข้อคิดที่ได้จากเรื่องนี้อยู่ค่ะ

LOOK A BREATHE