ความทรงจำวันวาน

     ฉันมาแลกความทรงจำเมื่อวันวานในอดีตกับต้นคริสต์มาสเพื่อเสริมความทรงจำในปัจจุบัน และทางเจ้าของร้านยังมอบหมวกและตุ๊กตาขนมปังในวันคริสต์มาสพร้อมกับรับหนังสือ

พาท่องฝัน

     บางครั้ง เรามีความรู้สึกว่า เรากำลังฝันอยู่ และเรามีสติตื่นรู้ว่า เราจะไม่ฝันสิ่งเหล่านี้ ความฝันก็จะหายไป หรือบางครั้ง เมื่อเรารู้ว่าเราฝัน ความฝันเหล่านั้นก็ดับสูญไป

[ความฝันที่ดีคือการตื่นรู้]

     ฉันเคยฝันถึงพระรูปหนึ่ง ในฝันนั้นเหมือนจริงมาก พระรูปนั้นกับฉัน (ที่ไม่ใช่ผู้หญิง แต่เป็นผู้ชายที่กำลังสวมชุดเหมือนชีปะขาวนั้น) และฉันกำลังฟังพระท่านเตือนสติอยู่ และอยู่ดีๆความฝันที่เหมือนจริงนั้นก็ตื่นขึ้นมา และจดจำสิ่งที่ฝันได้ขึ้นใจ และอยู่ดีๆวันหนึ่ง คำเตือนนั้นก็ต้องถูกนำมาใช้ในชีวิตจริง

หลงฝัน

     หลายครั้ง หลายๆคนเคยหลงทางอยู่ในความฝันไหม ติดอยู่ในความฝัน จนตื่นขึ้นมาไม่ได้ ทั้งตื่นเต้น ทั้งหลงทาง จนหาทางออกไม่เจอ และพยายามปลุกเท่าไหร่ ก็ไม่ยอมตื่นจากฝันสักที

[การหลงฝันเป็นเรื่องที่น่ากลัว

ดุจดั่งหลงทางในความจริง]

     เช่นเดียวกันกับคนในหนังสือเล่มนี้ ที่มีการหลงทางในความฝัน ไม่ยอมหลุดออกมาจากเส้นทางฝันนี้สักที และความฝันเหล่านั้น ก็พาคนเหล่านั้น หลงทางและไม่ยอมกลับเข้ามายังห้างขายฝันแห่งนี้ แต่ก็เพราะตัวหลงนี้ล่ะ ตัวดีที่ทำให้หลงทางทั้งในฝันและความจริง

หลงทางในความฝัน

ณ หลงทางในความจริง

     หลังจากที่เพนีทำงานอยู่จนคุ้นชินอย่างสนุกสนานทุกวันแล้ว เธอก็ได้มาต่ออายุงานของเธอและรับเงินเดือนในสิ่งที่เธอควรจะได้จากการทำงานหนัก

[ฝันทั้งหลายเป็นแบบไหนต่อไปนะ]

     วันหนึ่ง วันที่ไม่น่ามีอะไรเลย แต่กลับเป็นวันที่มีลูกค้ามาร้องเรียน และลูกค้าพร้อมใจที่ไม่อยากมายังห้างขายฝันเเห่งนี้อีก และเพนีจะทำยังไงให้ลูกค้าเหล่านั้นกลับมา

     เพนีออกตามหาลูกค้าเหล่านั้นด้วยความตั้งใจของเธอ และเธอก็พบกับเด็กชายคนหนึ่งที่ร้องเรียนเธอ เธอพาเด็กชายคนนี้ ไปพบกับความฝันครั้งเก่า และมาเฉลยทีหลังว่า ทำไมเด็กชายถึงต้องมากับสุนัขนำทาง และทำไมเด็กชายถึงไม่อยากกลับไปอีก 

     นั้นก็เพราะบางอย่างที่มันหายไปและถูกหลงลืมกำลังทำหน้าที่ๆไม่อยากให้เด็กชายคนนั้นกลับมาฝันอีกครั้ง

     หรือจะเป็นหลากหลายเรื่องราวของการที่เพนีต้องตามลูกค้าเหล่านั้นกลับมา และเมื่อลูกค้าเหล่านั้นกลับเข้ามาฝันอีกครั้ง หรือบางคนยอมฝันอีกครั้ง ก็ทำให้เพนีได้อยู่ต้อนรับลูกค้าเหล่านั้น และเลือกเส้นทางฝันที่เหมาะกับคนเหล่านั้นต่อไป

“ความเป็นจริง พบอยู่ สองสถาน

คือจริงดี ไม่ดี นั้นใช่ไหม

คนเราเจอ สองสิ่ง เสมอไป

หามีไม่ หลีกเลี่ยง สองสิ่งได้”

     ความฝันที่สนุกสนานที่สุด คือ ความฝันที่เป็นจริง เพราะเกิดจากการลงมือทำ และการกระทำสิ่งเหล่านั้นได้มาด้วยความยุ่งยากและซับซ้อนเกินหลายๆคนจะคิดและทำได้ หากไม่ใช่เจ้าของฝันเหล่านั้นที่ต้องทำด้วยสองมือและหนึ่งปัญญา 

     แต่เราขอกระซิบว่า เล่มสองสนุกสู้เล่มแรกไม่ได้ เพราะเล่มสองมีกลิ่นอายคล้ายๆกับหลายเล่มที่อ่านมา ดังนั้นความรู้สึกต่อเล่มสองจึงเบาไปหน่อย และไม่ได้อินเหมือนเล่มแรกเท่าไหร่ ดังนั้น เรารีวิวทั้งหมดไม่ได้ เพราะไม่งั้นจะกลายเป็นเปิดเผยเนื้อหาสำคัญจนมากไป

[พร้อมกันแล้วในวันนี้ก็ลงมือทำเถิดค่ะ]   

LOOK A BREATHE