การแลกเปลี่ยนความทรงจำ

     ฉันเดินทางมายังร้านนี้ครั้งแรก ฉันเดินเข้าไปพบกับเจ้าของร้านที่กำลังอธิบายให้ลูกค้าอีกท่านฟังอยู่ และฉันสนใจที่จะแลกกับความทรงจำวัยทำงานในปัจจุบันกับลิปสติกแท่งหนึ่งเพื่อไปอนาคต และฉันได้กระเป๋าใส่หนังสือมาอีกเล่มหนึ่งจากเจ้าของร้านผู้ใจดี ส่วนลูกค้าท่านนั้นเลือกอะไร นั้นย่อมไม่รู้แต่ด้วยประการใด

หนังสือที่เป็นแผนที่ในชีวิตกำลังเริ่มต้น

ณ ที่ทำงานแห่งนี้

     วานวานอยากจะพักทุกวันได้ไหมเนี่ย เพราะเมื่อเริ่มต้นวันจันทร์ ก็เริ่มพบว่า “วันนรก” มาเยือนแลัว เพราะทั้งตื่นสาย ต้องขับมอเตอร์ไซค์เบียดกับรถและคนมากมาย เพื่อไปทำงาน

[การปฏิบัติตนอย่างขี้เกียจต่อเนื่อง

แต่ขยันไม่ต่อเนื่องเริ่มต้น]

     วานวานจบมหาลัยมาก็หางานได้ วานวานต้องเผชิญกับเจ้านายจอมดุ งานที่ทำเท่าไหร่ก็ไม่เสร็จ ระบบงานมีปัญหา และปัญหาหลากหลายในออฟฟิศ จนอยากตะโกนกู่ก้องร้องบอกโลกว่า “ไม่ไปทำงานได้ไหมเนี่ย” 

     และวันหนึ่ง ขณะที่เธอเดินผ่าน เธอเจอหมาน้อย นามไกไก (เธอตั้งชื่อเอง) และเธอพามันมาอยู่ด้วย มันทั้งขี้เล่นและขี้หิว แถมจอมพลัง และเป็นเพื่อนปลอบใจที่ดีด้วย 

     ในแต่ละวันที่ผ่านไป บางวันก็ใช่วันของวานวาน แต่บางวันก็ไม่ใช่วันของวานวาน แถมยังต้องตื่นขึ้นมาทำงานอีก ช่างเหนื่อย แต่ก็คุ้มค่าที่ต้องทำ เพราะว่าแต่ละคนมีจุดหมายในการทำงานที่แตกต่างกันไป

ยกตัวอย่างบางตอนในหนังสือ

     “วานวานไปซื้อผ้าอนามัย และพนักงานผู้ชายใส่ถุงกระดาษให้ แต่ดันไม่พับเป็นระเบียบ กับรวบถุงให้เหมือนกับถุงดมกาว (วานวานเปรียบ) ซะงั้น”

ตอน ผ้า…กับถุงกระดาษ

[บางเรื่องก็ควรเอาใจใส่]

     เรื่องนี้ชวนขำ แต่ก็ชวนนึกถึงเรื่องระเบียบเรียบร้อย ที่พนักงานร้านควรมี เพราะการเพียงแค่พับ ก็ทำง่าย ไม่ยุ่งยาก ยังไม่ทำ แปลว่า พนักงานคนนั้น ขาดความรอบครอบ ละเอียดอ่อน และการสังเกตที่ควรจะพึงมี

“เรื่องราวนี้ เป็นเรื่อง ชวนตลก

ระวังหก ตกล้ม เก้าอี้หนา

เพราะขบขัน จนลืม ซึ่งเวลา

ถึงใกล้ว่า จะใกล้ เข้าทำงาน”

     เรื่องราวสุดแสนขบขันที่ชวนอ่านกี่ทีก็ขำ แต่ในความขำดันแฝงไปด้วยสาระที่ว่า “ควรทำ” หรือ “ ไม่ควรทำ” อะไร และหากคนเรารู้จักหน้าที่ๆเราทำอยู่ ก็สามารถรักงานที่เราทำได้

[ไป ไปทำงานที่เรารักกันเถอะ]   

LOOK A BREATHE