ณ ห้องสมุด เดือนแห่งเคารพ

     คุณตัดสินใจเดินทางเข้าไปที่บ้านเห็ด บ้านของห้องสมุดแห่งหนังสือแห่งนี้ และเนื่องในวันนี้ เป็นวันที่มีแจกหนังสือเล่มนี้ คุณจึงตัดสินใจรับหนังสือเล่มนี้กลับบ้าน พร้อมของสมนาคุณพิเศษจากทางร้าน

“เรื่องราว มากคือ อัญพจน์

ไม่คด โค้งกล เหนือเวหา

ชีวิต อยู่เหนือ กาลเวลา

สุดท้าย จากลา ก็จากไป”

เรื่องราวของอัญพจน์

     อัญพจน์ คือ การคัดบทพระราชนิพนธ์บางบทที่ใช้สอนชนรุ่นหลังให้เป็นคนที่รัก ชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ และไม่เพียงเท่านั้น เพื่อให้ชนรุ่นหลังดำรงไว้ซึ่งคงคุณงามและความเป็นคนดี

เรื่องราวของหนังสือเล่มนี้เริ่มต้น

     หม่อมหลวงปิ่น มลากุลท่านได้ทำการคัดเลือกบทความ คำสอนที่สำคัญของสมเด็จพระมหาธีรราชเจ้า (ในหลวงรัชกาลที่ ๖ ผู้เป็นที่รักยิ่งของปวงชน) มาเสนอให้ชนรุ่นหลังได้เรียนรู้ ศึกษา และปฏิบัติตาม ดังนี้

การบริจาค

     บุคคลผู้ไม่รู้จักบริจาคทรัพย์ของตน เพื่อทำประโยชน์แก่ผู้อื่นบ้างเลยนั้น นับว่าเป็นผู้ที่ไม่แลเห็นประโยชน์ของตนเอง

ข้าราชการ

     ข้าราชการหาใช่นายของประชาชนไม่

คนฉลาด-คนโง่

     คนโง่ย่อมนึกว่าตนฉลาด แต่คนฉลาดย่อมรู้ว่าตนโง่

ความชั่ว

     การแก้ไขความชั่วร้ายในแผ่นดิน ก็เปรียบเหมือน การแก้ไขโรคร้ายในร่างกาย คือเราต้องเลือกยาให้ดี และต้องกินยานั้นให้เหมาะส่วน

ความดี

     ใครมีความดีอยู่ในตัวจริงๆ ต้องมีคนเกลียดบ้าง เพราะย่อมต้องมีคนอิจฉา

ความถ่อมตน

     การเสงี่ยมเจียมตัวไม่โอ้อวด เป็นลักษณะเเห่งผู้กล้าหาญจริง

ความพอใจ

     ความพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่แล้ว นั้นแหละเป็นทรัพย์อันประเสริฐยิ่ง

ความพอดี

     แต่ดูเหมือนผู้ที่กินอิ่มหนำสำราญมากเกินไป ก็อาจจะเป็นไข้ได้เท่ากับคนที่อดอาหาร ถ้าจะให้มีความสุขสำราญอย่างจริงจัง ก็ต้องอยู่กลางๆ หว่างมั่งมีกับความจน

ความรักชาติ

{- ๑ -}

     การที่รักชาติต้องเข้าใจว่าเหมือนรักตัวของเราเอง ใครข่มเหงชาติ ควรต้องเจ็บแค้น เหมือนหนึ่ง ข่มเหงตัวเอง

{- ๒ -}

     “ชาติใดไร้รักสมัครสมาน     จะทำการสิ่งใดก็ไร้ผล

แม้ชาติย่อยยับอับจน                บุคคลจะสุขอยู่อย่างไร”

{- ๓ -}

          “หากสยามยังอยู่ยั้ง           ยืนยง

     เราก็เหมือนอยู่คง                   ชีพด้วย

     หากสยามพินาศลง                 ไทยอยู่ ได้ฤา

     เราก็เหมือนมอดม้วย               หมดสิ้นสกุลไทย”

นินทา

     ข้าไม่ขอนินทาผู้ใดในโลกนี้นอกจากตัวข้าเอง ซึ่งข้ารู้อยู่ว่ามีความชั่วมากน้อยเท่าใด

สินที่ล่วงแล้ว

     สิ่งที่ล่วงเเล้วไปแล้ว ก็อย่าเก็บมานึกอีก นึกแต่ที่จะระวังกาลภายหน้าดีกว่า

สินค้าไทย

     มีอยู่ทางเดียวที่จะรักษาเงินไว้ในประเทศเราได้ ก็คือ ซื้อสิ่งที่ทำในประเทศเราเองเท่านั้น

อำนาจ

     ผู้ที่มีอำนาจควรใช้อำนาจแต่ในทางที่ถูก ที่เป็นยุติธรรม ถ้ามิฉะนั้นจะทำให้ผู้น้อยสิ้นความนับถือ

อิสรภาพ

     อิสรภาพแห่งชาติสำคัญกว่าอิสรภาพแห่งบุคคล (เราขอต่อเติมว่า “เพราะว่า จะได้ความเสมอภาคและอิสรภาพในทุกคน”)

ความสำคัญต่อสมเด็จพระมหาธีรราชเจ้า

     ข้าพเจ้าขอกราบพระองค์เหนือเศียรเกล้า ด้วยหน้าผากอยู่ใต้พระบาทาอันศักดิ์สิทธิ์ และด้วยใจที่เคารพมิตรไมตรียิ่ง ว่าท่านมีพระคุณเหลือล้นคณนา ชีวิตของข้าพเจ้าเปรียบดั่งข้าน้อย ที่เชื่อฟัง ถ้อยคำท่านอันจริงมิกล่าวเท็จ และขอประพฤติปฏิบัติตามพระองค์ไซร้ ตราบชั่วสิ้นใจต่อไป

{“อันความจริงเป็นสิ่งหาลวงไม

ชีวิตได้อยู่กับความจริงนี้

ต้องยืนหยัดอยู่กับซื่อสัตย์มี

ชีวิตดีอยู่ที่ตัวเองทำ”}

- นิรนาม (ผู้เขียนรีวิวแต่งเอง) -

[หนูอยากบอกท่านว่า 

“หนูเชื่อฟัง เคารพและปฏิบัติตลอดไป”]

LOOK A BREATHE