ณ ห้องสมุด เดือนเวทมนตร์

     คุณได้เลือกหนังสือเล่มนี้ออกมาจากชั้นวางหนังสือและทางร้านเราปรุงรสอาหารเมนูสุดพิเศษนี้เพื่อคุณคนเดียว และเมนูพิเศษประจำหนังสือเล่มนี้คือ “ข้าวผัดพริกไก่ไข่เจียวกับทอดมันกุ้ง” 

     หลังจากนี้ ทางร้านเราขอเชิญคุณเข้าสู่บ้านเห็ดหลังขวาเพื่อเตรียมพร้อมรออาหารสุดพิเศษนี้ ชมสวนไปพรางๆและอ่านหนังสือไปก่อน เพื่อรออาหารมื้อพิเศษนี้

“ทั้งหา ตามหา พ่อมดออซ

จะรอด หรือไม่ ขึ้นอยู่กับ

สติ ปัญญา หรือความลับ

ได้กลับ ไปยัง บ้านของตน”

เรื่องราวของหนังสือเล่มนี้เริ่มต้น

     เด็กหญิงคนหนึ่งมีนามว่า “โดโรธี” อาศัยอยู่กับลุงและป้าที่รัฐแคนซัส ประเทศสหรัฐอเมริกา เธอเป็นเด็กที่มีนิสัย

       ๑. ร่าเริง

       ๒. กล้าหาญ

       ๓. ซื่อตรง

     และเธอมีเพื่อนสนิทอย่างสุนัขน้อยนาม “โตโต้” วันหนึ่งมีพายุไซโคลนพัดผ่านบ้านเธอ และตัวเธอกับโตโต้ก็หลุดเข้าไปยังดินแดนมหัศจรรย์หรือดินแดนอีกโลกหนึ่งนั้นเอง

     โดโรธีพยายามจะหาทางกลับบบ้าน แต่หาทางกลับไม่ได้ และเธอไปรู้ว่า “เธอต้องไปเมืองมรกต เพื่อไปตามหาพ่อมดออซ” ระหว่างทางที่เธอตามหาพ่อมดออซนั้น เธอได้ไปให้การช่วยมิตรสหายทั้งสาม ได้แก่

       ๑. หุ่นไล่กา ผู้ไร้สมอง

       ๒. ชายตัดไม้ดีบุก ผู้ไร้หัวใจ

       ๓. สิงโต ผู้ขี้ขลาด

     ทั้งห้าเลยตัดสินใจจะเดินไปตามหาพ่อมดออซ เพื่อทำให้ความสมปรารถนาของทั้งห้าเป็นจริง ก็คือ การมีสมอง มีหัวใจและมีความกล้าหาญ

     ในระหว่างการเดินทางนั้น ทั้งห้าจะต้องพบกับการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่กับแม่มดผู้ใจร้าย โดยที่พวกเขาทั้งห้าต้องรวบรวมความกล้าหาญ กล้าตัดสินใจ รอบคอบ และสามัคคีในการต่อสู้กับแม่มดผู้ชั่วร้าย และเผชิญหน้ากับความจริงและอุปสรรคที่ต้องใช้ทั้งใจและสมอง พร้อมกับความกล้าหาญแก้ไขปัญหาต่างๆให้ลุล่วง

     ระหว่างนั้น ทุกคนคิดว่า โดโรธีและผองเพื่อนจะตามหาพ่อมดออซเจอไหม และโดโรธีหาทางกลับไปยังบ้านของเธอและกลับไปเจอป้าของเธอได้อีกไหม ทุกคนลองค้นหาและตามดูในหนังสือเล่มนี้ได้เลยค่ะ และทุกคนจะพบว่า การค้นหาพ่อมดออซนั้นเหมือนการค้นหาทางที่มีอยู่จริงไหมหรือหลงทางในตัวเองกันแน่

{สาวเอย แม่สาวงามตา

ไยจดไยจ้องมองข้า

มิสเตอร์โจ๊กเกอร์อนาถา

เจ้านั้นทำทีวางท่า

เจี๋ยมเจี้ยมดูราวกับว่า

ไปกินเหล็กเขี่ยไฟมา}

ความสำคัญต่อตัวตน

     คนเราทุกคนมีตัวตนและหลงในตัวตนยิ่งนัก หลงคิดว่าตัวเองเก่งกว่าเขา หลงคิดว่าตัวเองโง่กว่าเขา หลงคิดว่าตัวเองเท่าเทียมเขา แต่ความเป็นจริงของตัวตนนั้นอยู่ที่ใดก็หาตอบคำถามนี้ได้อย่างชัดเจน

[หนูอยากบอกตัวตนว่า

“ตัวตนที่แท้จริงของหนูคือแบบไหน หารู้ไม่”]

LOOK A BREATHE