คำถาม: เราอยากย้อนเวลาไปในวัยไหนมากที่สุด

คำตอบ:

๑.วัยทารก เพื่อเลือกเกิดได้

๒.วัยเด็ก เพื่อวันที่สดใส

๓.วัยรุ่น เพื่อวัยรักหวานแหวว

๔.วัยทำงาน เพื่อตำแหน่งที่ดี

คำตอบที่ถูกต้อง ๒.วัยเด็ก เพื่อวันที่สดใส

     สถานีแห่งฝันขอนำพาคุณที่ตอบคำตอบที่ถูกต้องนี้ไปยังวัยเด็กของคนๆหนึ่ง และคุณจะได้พบกับวัยเด็กของตัวเองด้วย สถานีแห่งฝันขอให้ความฝันของคุณเป็นจริง

“จงเข้าสู่โหมดวัยเด็ก”

     คุณแม่ของโต๊ะโตะจังถูกครูเรียกไปพบว่า “ลูกของคุณแปลกๆ ดังนั้น ขอเชิญลูกคุณออก” ซึ่งตอนนั้น โต๊ะโตะจังอยู่ในวัยเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑ เท่านั้นเอง และแล้ววันหนึ่ง คุณแม่ตัดสินใจพาโต๊ะโตะจังมาโรงเรียนใหม่ ซึ่งก็คือ “โรงเรียนโทโมเอ” และเมื่อครั้งแรกที่โต๊ะโตะจังเจอครูโคบายาชิเธอก็รู้สึกถูกชะตาอย่างมาก

“ฉันดีใจจังที่ข้างหน้ามี

เรื่องราวที่ฉันเคยอ่านตอนสมัยเด็กๆ

เป็นเรื่องราวที่สวยงาม และสะท้อนถึงชีวิตของฉัน

ฉันตัดสินใจเดินต่อไปข้างหน้าอย่างเรื่อยๆ”

     โรงเรียนโทโมเอ เป็นโรงเรียนที่มีตู้รถไฟเป็นห้องเรียน และโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนในฝันของเด็กทุกคน เพราะโรงเรียนนี้รวมคนพิเศษไว้มากมาย แต่โรงเรียนนี้ไม่เคยสอนให้เด็กทุกคนมองเด็กคนอื่นเป็นคนต่างกัน เนื่องจาก ครูโคบายาชิสอนเด็กทุกคนให้เท่าเทียมกันและเรียนรู้ว่า “ทุกคนเป็นคนเหมือนกัน”

“ฉันเดินไปเรื่อยๆไปข้างหน้า 

และฉันพบพ่อฉันอยู่ตรงหน้า

ฉันดีใจมาก ฉันรีบเดินไปหาพ่อและบอกพ่อว่า

“หนูรักพ่อ” และพ่อก็บอกว่า “พ่อรักลูกเหมือนกัน”

และฉันถูกให้เดินต่อไป ตอนนั้น

ฉันเห็นว่า “ฉันเป็นเด็กอีกครั้ง””

     โรงเรียนนี้สอนให้เด็กเลือกที่อยากจะเรียนอะไรก็เรียนได้ และยังมีครูชาวนามาสอนเด็กให้รู้จักธรรมชาติ และอยู่กับธรรมชาติมากขึ้น โต๊ะโตะจังกับผองเพื่อนช่วยเหลือกันและกัน อย่างเช่น โต๊ะโตะจังช่วยเหลือเพื่อนพิเศษโดยปีนขึ้นต้นไม้ด้วยกัน เด็กๆทั้งหลายเลิกกลัวผี เพราะว่า ทิ้งคนเล่นเป็นผีไว้ที่วัด และผีปลอมก็ดันกลัวจนวิ่งหนีมาหาเด็กๆ เป็นต้น

“เรื่องราวของโต๊ะโตะจังเป็นเรื่องราวน่ารักจริงๆ

ฉันอ่านกี่ครั้ง ฉันก็ยังรู้สึกดี

และอยากเรียนโรงเรียนนี้จัง

เมื่อวันนี้ ฉันได้มาดูเรื่องราวของโต๊ะโตะจังต่อหน้า

ฉันก็รู้สึกดีจังเลย และฉันเดินต่อไป

จนพบกับเพื่อนฉัน เพื่อนคนนี้ 

เป็นคนที่ทำให้ฉันเศร้าที่สุดเลย

ฉันไปจับมือเพื่อนและขอโทษเพื่อนฉัน 

เพื่อนบอกกับฉันว่า

“ไม่เคยโกรธฉันเลย” ฉันก็ดีใจ 

ทุกอย่างที่อยู่ในใจฉันถูกปลดออกหมด”

     วันนั้น เมื่อสงครามมา และทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อโรงเรียนโทโมเอถูกไฟไหม้จนหมด คุณครูโคบายาชิมองโรงเรียนที่ไฟไหม้ก่อนบอกว่า “แล้วเราจะสร้างโรงเรียนใหม่แบบไหนดี” และโต๊ะโตะจังและครอบครัวก็ตัดสินใจหนีไฟสงคราม หลังจากนั้น โต๊ะโตะจังในตอนโต เคยกล่าวถึงคำสอนของครูโคบายาชิว่า

‘เด็กทุกคนเกิดมาพร้อมกับพื้นฐานนิสัยที่ดี แต่ถูกทำลายเพราะสิ่งแวดล้อม หรือได้รับอิทธิพลที่ไม่ดีของพวกผู้ใหญ่เสีย ก่อนที่จะโตขึ้น จึงต้องรีบช่วยกันหาสิ่งที่ดีนั้น และสนับสนุนให้เป็นไปในทางที่ถูกเพื่อที่จะสร้างคนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว’

“ฉันรู้สึกดีมากแล้วล่ะที่ฉันกับเพื่อนวัยเด็กเข้าใจกัน

และฉันเข้าใจมากขึ้นว่า

“จริงๆ ผู้ใหญ่เป็นพวกที่ชอบทำร้ายเด็ก

และผู้ใหญ่ทำให้เด็กเจ็บปวดด้วย

คำพูดและการกระทำเสมอ

เพราะผู้ใหญ่พวกนั้นได้หลงลืมความเป็นเด็กไปแล้ว

จึงนำแต่เรื่องราวไม่ดีของตัวเองมาใส่คนอื่น”

ชอบพูดจาทั้งกระทบและเปรียบเทียบ

ฉันเข้าใจและเดินออกจากประตูไป”

     เพื่อนฉันคนนั้น ถูกผู้ใหญ่ทำร้ายมากมายด้วยคำพูด จนเพื่อนฉันเจ็บปวด รวดร้าว แสนสาหัส และฉันยังมาทำร้ายเพื่อนฉันด้วยคำพูดอีก ดังนั้น ฉันจึงอยากขอโทษเพื่อนฉันคนนั้น และฉันทำสำเร็จ เหมือนกับความทุกข์ในใจของฉันได้หายไป

“ไม่มีใครผิดในเรื่องนี้

ไม่มีใครดีที่สุดนั้น

มีแต่เพียงคนที่เท่ากัน

และขบขันกับวัยเด็กที่ดี”

     สถานีแห่งฝันเป็นสถานที่ที่ดีมากเลย สถานที่นี้ดูเหมือนบ้านหลังเล็กๆ แต่เมื่อได้เข้าไปและพบเลยว่า “สถานที่นี้ ทำให้ฉันเป็นฉันได้ในปัจจุบัน ทำให้ฉันทำอดีตได้ดี และฉันมีสุขในปัจจุบันแล้วจริงๆ” ฉันขอบคุณสถานีแห่งฝัน และหวังว่า “คงไม่ต้องเจอกันอีก” เพราะฉันดีกับปัจจุบันแล้ว

LOOK A BREATHE