คำถาม: เราอยากท่องเที่ยวในเวลาไหน

คำตอบ:

๑.เหนื่อยจากงาน

๒.อยากพักผ่อน

๓.ค้นหาตัวเอง

๔.เที่ยวตามเพื่อน

คำตอบที่ฉันเลือก ขอใช้ตัวช่วย

      คุณสามารถใช้ตัวช่วยได้เพียงแค่ครั้งเดียว คือ คำใบ้ที่เปิดออกมาและพบว่า “อยู่ข้างหน้า” และเมื่อคำใบ้เปิด คุณยังมีสิทธิ์ตอบผิดได้ถึงสองครั้ง คุณควรคิดคำตอบดีๆก่อนที่จะตอบทุกครั้ง

คำตอบที่ฉันเลือก ๑.เหนื่อยจากงาน

     คุณคิดว่า นี่คือคำตอบที่คุณคิดจากใจจริงหรือ เพราะว่า คุณคิดแบบนั้นจริงๆหรือเปล่า หากเป็นจากใจ คำตอบนี้ก็ยังผิดอยู่

คำตอบที่ฉันเลือก ๔.เที่ยวตามเพื่อน

      คุณมั่นใจจริงๆหรือว่า คุณคิดถึงคำตอบนี้จริงๆ เพราะในใจของคุณ คุณไม่ได้คิดคำตอบนี้เลยนะ อย่างไรก็ตาม นี้คือโอกาสสุดท้ายแล้ว ที่คุณจะต้องตอบให้ถูก

คำตอบที่ฉันเลือก ๒.อยากพักผ่อน

      คุณมั่นใจแน่นอนใช่หรือไม่ว่า นี้คือคำตอบสุดท้ายที่คุณจะเลือกจริงๆ เพราะถ้าหากคุณมั่นใจคำตอบนี้ ทางสถานีแห่งฝันคงต้องบอกว่า “ไม่ใช่คำตอบในใจลึกๆของท่านแน่นอน” และเสียดายที่ทางสถานีแห่งฝันต้องพาท่านกลับไปยังที่เดิม

     ลาก่อนลาลับนั้นหาย

ชีวิตหลายอย่างเปลี่ยนไป

ทางสถานีแห่งฝันนำใจ

ชีวิตได้เรียนรู้และรู้ลืม

คำตอบที่ถูกต้อง ๓.ค้นหาตัวเอง

      หากคุณผู้นั้นตอบสิ่งนี้ซึ่งเป็นสิ่งที่ตรงตามใจของคุณผู้นั้นแล้ว คุณผู้นั้นจะมีโอกาสเลือกทางเดินไปจนถึงทางออกของคุณผู้นั้น และคุณผู้นั้นจะพบว่า “การพักผ่อนเป็นสิ่งที่ดี”

“จงเข้าสู่โหมดการพักผ่อน”

     เรื่องราวนี้เป็นเรื่องราวพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ในขณะที่เสด็จดำรงพระยศเป็น “สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช” ได้เสด็จขึ้นไปประพาสเมืองกำแพงเพชร เมืองสุโขทัย เมืองสวรรคโลก เมืออุตรดิตถ์ และเมืองพิษณุโลก และท่านทรงปรีชาสามารถในการวินิจฉัยเรื่องโบราณคดี

“คุณผู้นั้นจะเดินทางค้นพบตัวเอง ว่า

“เมื่อคุณผู้นั้น เดินทางมาถึงที่นี้”

คุณผู้นั้นจะพบกับเรื่องราวในอดีตที่ตัวเองเคยสอบถามมาก่อน”

     พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ท่านนำพาทุกคนเข้าสู่เรื่องราวของการท่องเที่ยวอิงประวัติศาสตร์ โดยท่านจะชำระและวินิจฉัยประวัติศาสตร์ให้เราเข้าใจอย่างถูกต้อง โดยที่ท่านนำพาเราไปถึงทางที่สมเด็จพระสังฆราชได้เดินทาง และนำเราไปสู่วัดศรีชุม และใกล้ๆวัดศรีชุม

“คุณผู้นั้นจะได้เข้าไปรู้ถึงเรื่องราวประวัติศาสตร์

ถึงที่มาของวัดศรีชุม เรื่องราวนี้ 

คุณผู้นั้นเคยอยากจะรู้มาก่อน

เพราะคุณผู้นั้นเชื่อมั่น

ในความศักดิ์สิทธิ์ของวัดศรีชุมอย่างมาก”

     เรื่องนี้มีพยานว่า วัดศรีชุมนั้น ในสมัยแผ่นดินสมเด็จพระมหาธรรมราชากรุงเทพทวารวดี ยังเป็นวัดสำคัญอยู่ประการหนึ่ง อีกประการหนึ่งเป็นพยานว่า เมื่อเวลานั้น พราหมณ์ในเมืองสุโขทัยยังมีอยู่ และต่อมาท่านก็ทรงเดินทางมาที่วัดพระพายหลวงเลยออกไป ก็จะพบกับเตาเผ่าถ้วยชามตั้งอยู่ในป่าไผ่ และเดินทางต่อไปยังวัดช้างล้อม โดยมีวัดติดอยู่คือ วัดเจดีย์เจ็ดแถว

“คุณผู้นั้นจะพบกับวัดช้างล้อมเมื่อสมัยโบราณ

ที่คุณผู้นั้นเคยวาดมาก่อน คุณผู้นั้น เมื่อสมัยก่อน

เคยอยากเป็นนักวาดภาพมาก่อน และทำได้ดีด้วย

แต่แล้ว ปัจจุบันนี้ คุณผู้นั้นก็ถูกสังคมกลืน”

      และท่านก็เดินทางมาถึงเมืองพิษณุโลก โดยที่หากใครมาถึงเมืองพิษณุโลกแล้ว ก็ควรจะต้องมากราบนมัสการพระพุทธชินราช ซึ่งท่านก็ได้มากราบนมัสการองค์ท่านพร้อมสมโภช และท่านได้มีการจัดการเล่นสรรพกีฬาที่สนามราชมาฬก และมีรางวัลแจกให้แก่ผู้ที่แข่งขันประชันฝีเท้าและกำลังตามสมควร โดยหลังจากนั้น ท่านนำพาไปยังวัดจุฬามณีและเตรียมตัวกลับบ้าน

“และนำมาพาคุณผู้นั้นมาดูบทละคอนเรื่อง

ขอมดำดิน

ที่คุณยายของคุณผู้นั้นพาไปดูเมื่อครั้งยังเยาว์

ทำให้คุณผู้นั้นพบว่า 

“สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตคือ ครอบครัว”

เพราะเมื่อครั้งยังเยาวน์นั้น

คุณผู้นั้นกับครอบครัวมีสุขเพียงใด”

ร้องหมู่เวสสุกรรม

   ขอเชิญพระองค์ขึ้นครองราชย์

เถลิงอาศน์สุโขทัยรังสรรค์

เพื่อผดุงไพร่ฟ้าประชานันท์

เกษมสันต์ทั่วแคว้นแดนไทย

ขอเชิญจรรโลงแหล่งหล้า

เป็นสง่าดังดวงมณีใส

พระเกียรติเกริกแคว้นแดนไกล

ทวยไทยพึ่งโพธิสมภาร

“ประตูทางออกอยู่ข้างหน้านั้นเอง

จงเปิดออกไปแล้วจะพบกับอดีตที่สดใส

โดยมีครอบครัวของคุณผู้นั้นรออยู่”

     เมื่อคุณผู้นั้นพบครอบครัวที่หายสาปสูญไปนาน คุณตา คุณยาย คุณพ่อและคุณแม่เคยพาคุณผู้นั้นไปเที่ยวยังสถานที่หลายแห่งในเมืองเหล่านั้น และวันหนึ่ง อยู่ดีๆ ทุกอย่างก็เป็นดั่งปัจจุบันที่คุณผู้นั้นต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวแต่หากคุณผู้นั้นได้อยู่ในอดีตนี้ คุณผู้นั้นจะพบความจริงว่า “ครอบครัวของคุณผู้นั้นรักคุณผู้นั้นมากที่สุด”

“การท่องเที่ยวในดินแดนนี้

เต็มไปด้วยที่มาของอดีต

หลากหลายความคิด

ชีวิตนี้พบเจอทางดีเอย”

      คุณผู้นั้นจะเข้าใจในที่สุดว่า “ครอบครัวที่หายสาปสูญไปกำลังตามหาคุณผู้นั้นเช่นเดียวกัน” ถึงแม้ว่า “ทุกคนจะไม่ได้พบกัน” แต่ครอบครัวของคุณผู้นั้นอยากให้คุณผู้นั้นอยู่กับปัจจุบันอย่างมีความสุข และใช้ชีวิตอย่างมี “สติและสัมปชัญญะ” แต่เสียดายยิ่งนักที่ คุณผู้นั้นไม่ได้เห็นครอบครัวที่ตัวเองตามหา

LOOK A BREATHE