ถึง คุณนักประพันธ์ จินตนาการ

     ฉันได้ฟังเรื่องราวของคุณนักประพันธ์เกี่ยวกับเรื่องราวในจินตนาการของตัวเอง ฉันอธิบายไม่ถูก ถึงความรู้สึกของฉันหลังจากที่ฟังเรื่องราวนี้ทั้งหมด 

     ฉันพยายามทำความเข้าใจเรื่องราวในจินตนาการของคุณนักประพันธ์มาก แต่หลายครั้ง ฉันก็อดรู้สึกสยดสยองและขยะแขยงกับเรื่องราวของคุณจริงๆค่ะ ดังนั้น ฉันหวังว่า “คุณคงไม่โกรธฉันค่ะ”

     ฉันพบว่า “เรื่องราวที่คุณเล่าให้ฟังนั้นเหมือนกับหนังสือเล่มนี้ที่ฉันส่งให้คุณอ่าน” หนังสือเล่มนี้เต็มไปด้วยเรื่องราวที่ตื่นเต้น สนุกสนาน วางไม่ลง เพราะอยากรู้เหลือเกินว่า “เรื่องราวต่อไปจะเป็นยังไง” และสุดสะพรึงเพียงใด ก็ลองอ่านในเล่มนี้ดูค่ะ

     นักประพันธ์ได้พูดเกริ่นไว้ว่า “มีตัวละครหกตัวที่อยู่ในจินตนาการของเขา” ที่เขาอยากเก็บไว้ในส่วนลึกตลอดไป เพราะตัวละครเหล่านี้อยู่ในจินตนาการของเขานั้นเอง และเขาไม่อยากให้ตัวละครเหล่านี้ออกมาเวียนว่ายในงานประพันธ์ชิ้นใดของเขา

“เรื่องราวในจินตนาการสุดแสนจะสะพรึง”

     แต่ทำไมอยู่ดีๆ ตัวละครทั้งหกถึงยิ่งอยากลืมก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น จนกระทั่ง ตัวละครหกตัวตัดสินใจหนีนักประพันธ์เดิมไปตามหานักประพันธ์ใหม่ และบังเอิญ ตัวละครทั้งหกตัวไปอยู่ที่โรงละครแห่งหนึ่ง ที่นักกำกับการแสดงกำลังเรียกให้นักแสดงมาแสดง

“เรื่องราวถัดจากนี้เป็นสปอย”

     ทั้งหมดหกคนเล่นเรื่องราวของตัวเองในเวทีแสดง คือ แม่แอบหนีตามไปอยู่กับชู้ตามคำสั่งของสามีหรือพ่อ และแม่ก็มีลูกกับชู้ ซึ่งลูกชู้เป็นสาวสวยและทำงานเป็นโสเภณี และพ่อดันหลงรักลูกชู้ (ลูกเลี้ยง) จนเกิดโศกนาฏกรรมที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นระหว่างพ่อกับลูกเลี้ยง และทำให้แม่แทบเป็นบ้า แถมยังมีเรื่องราวที่ไม่ชัดเจนระหว่างแม่กับลูกชายอีกว่า “ความเป็นจริงแม่กับลูกชายมีอะไรกันหรือเปล่า” หลังจากนั้นไม่นาน น้องสาวของลูกเลี้ยงจมน้ำตายและน้องชายมองดูน้องสาวจมน้ำตายอย่างเฉยๆก่อนที่เขา (น้องชาย) จะยิงตัวตาย

“เเละเรื่องราวก็ดำเนินมาถึงตอนจบ”

      ผู้กำกับการแสดงตกใจมากกับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น และเขาก็ช็อกที่เด็กชายคนนั้นตายไปต่อหน้าต่อตา และไม่เพียงเท่านั้น ขณะที่กำลังจะปิดฉากม่าน เขาก็ได้ยินเสียงลูกเลี้ยงหัวเราะด้วยเสียงแหลมและท่าทางของแต่ละคนที่ยังติดอยู่ในหัวของผู้กำกับการแสดงตลอดไป จนผู้กำกับต้องมีคำถามในใจว่า “นี้คือความจริงหรือความลวงที่เป็นภาพมายากัน

“ปิดฉาก”

     ฉันหวังว่า เรื่องราวนี้ที่ใกล้เคียงกับที่คุณเล่าให้ฉันฟังไหมค่ะ และฉันอยากบอกว่า “สิ่งที่ฉันได้จากเรื่องนี้ คือ ทุกอย่างที่เกิดในโลกนี้และเรื่องราวที่ทุกตัวละครเล่าเป็นเพียงภาพมายาและไม่ใช่เรื่องราวที่แท้จริง” ดุจดั่ง “ชีวิตของคนเราทุกคนก็ไม่ต่างจากภาพมายาเช่นกัน”

“ถูกมายา หลอกจนลวง ทั้งหมดนี้

ชีวิตมี คือความจริง อะไรบ้าง

ทั้งชีวิต มายาลวง หรือเป็นลาง

ความจริงบ้าง มีบ้างไหม หรือไม่มี”

ป.ล. ฉันเข้าใจว่า “เรื่องในจินตนาการของคุณ ขอให้หยุดไว้เพียงเป็นเรื่องมายา หลอกลวงเถิดค่ะ” เพราะชีวิตของคนในโลกนี้ก็เลวร้ายเกินพอแล้ว ถ้าเลวร้ายกว่านี้ คงแย่แล้วค่ะ คงเหลือเพียงให้เป็นภาพมายาเถิดค่ะ และคุณนักประพันธ์ลองจินตนาการอะไรใหม่ๆดูค่ะ ฉันขอเตือนด้วยความหวังดีว่าจะเหมาะสมกว่า เพราะฉันอยากบอกว่า “ลองมองภาพใหม่ของโลกนี้ไหมค่ะว่า มีหลากหลายมุมที่สวย น่าอยู่และน่ารู้จักอีกเยอะค่ะ” 

     ในขณะนี้ หม่อมน้อยได้นำเรื่องนี้มาทำเป็นหนังไทย ที่กำลังจะฉายช่วงกลางเดือนนี้ ชื่อเรื่อง “Six Characters มายาพิศวง” และถือว่า “เป็นเรื่องที่พลิกบทบาทของดาราหลายคน อย่างเช่น แพนเค้ก แอฟ และคนอื่นๆ” ลองติดตามชมดูที่โรงภาพยนตร์ เร็วๆนี้ค่ะ

จาก คนที่เข้าใจว่ามายา

LOOK A BREATHE