รูปภาพนี้ หนังสือที่ผลิตโดยสำนักพิมพ์เอิร์นเนส  (いま、会いにゆきます)

“เมื่อฤดูฝนมาถึงอีกครั้ง

ฉันจะหวนกลับมาอย่างแน่นอน

เพื่อมาดูว่า คุณกับลูกมีความเป็นอยู่อย่างไร

(หน้า ๒๘)”

“เมื่อรถชน ชีวิต เปลี่ยนไปนี่

คือจากมี จากทาง มาอยู่ที่

อยู่ตรงนี้ คือใคร ไม่รู้ดี

รู้เพียงมี ความรัก มอบให้กัน”

     เราเริ่มต้นดูภาพยนตร์ ซีรีย์ญี่ปุ่น และเกาหลีเรื่อง Be with You ตามลำดับ แต่เราขอบอกว่า เราอินจัดและชอบภาพยนตร์ญี่ปุ่นมากสุดที่คุณยูโกะ ทาเคอุจิเล่น เพราะเล่นได้สมบทบาทและร้องไห้น้ำตาไหลจนหยุดไม่อยู่จริงๆ

รูปภาพนี้ ดีวิดีของภาพยนตร์เรื่อง Be with You (แล้วฉันจะกลับมา)

     หลังจากนั้น เราค่อยมาอ่านหนังสือต่อไป ตอนแรก เราจะซื้อหนังสือของบลิซ แต่บลิซดันปิดตัวไปก่อน เลยซื้อไม่ทัน และเมื่อมีสำนักพิมพ์มาพิมพ์ใหม่ เราตัดสินใจซื้อมาอ่าน และพบว่า หนังสือก็ซึ้งกินใจไม่แพ้ภาพยนตร์เลย และถือว่า ภาพยนตร์ทำได้ออกมาดีมากๆเช่นกัน แถมตอนนี้มีหน้าปกใหม่ที่น่ารักมากและอยากได้ (แต่ไม่ได้ซื้อค่ะ เพราะเปลืองเงิน)

“เมื่อฤดูฝนสิ้นสุด ฉันคงต้องกลับไป (หน้า ๒๐๗)”

รูปภาพนี้ หมีแอบบี้ขออนุญาตรีวิวหนังสือเล่มนี้ด้วยน้ำตาครับ

     มิโอะได้จากไป สร้างความเสียใจให้กับทาคุมิและยูจิอย่างมาก แต่อยู่ดีๆวันดีคืนดี เธอก็กลับมาอีกครั้งในช่วงฤดูฝน แต่เธอกลับจำใครไม่ได้ ซึ่งทาคุมิและยูจิพาเธอกลับบ้านก่อนที่จะเริ่มเล่าเรื่องรักของกันและกันให้เธอฟัง

(ทุกคนจะได้รับรู้ว่า เราสามารถรักใครก็ได้หลายๆครั้ง

แต่เราสามารถรักคนๆนี้เพียงคนเดียวได้ในทุกครั้ง)

     เรื่องราวย้อนไปในวัยเด็กว่า มิโอะเป็นคนที่คิดว่าตัวเธอมืดมนและทาคุมิมาเป็นดั่งแสงสว่างในใจเธอ แต่เมื่อวันหนึ่งผ่านไป ทาคุมิพบว่า ตัวเองเป็นโรคประหลาดที่ขี้กังวลตลอดเวลา เขาคิดว่า จะตัดใจจากมิโอะ แต่มิโอะยังส่งจดหมายหาเขา และในไม่ช้า เขาตัดสินใจเขียนในจดหมายว่า “ลาก่อน มิโอะ” โดยที่เขารู้สึกเจ็บปวดมาก แต่มิโอะดันกลับมาหาเขา และยอมรับในตัวเขา ซึ่งทั้งสองตัดสินใจรักกัน แต่งงานกัน และมีลูกด้วยกัน

รูปภาพนี้ ครอบครัวที่เกิดความรัก ความเอาใจใส่และความเข้าใจสำคัญที่สุด

     เมื่อมิโอะจากไป และอยู่ดีๆ มิโอะก็กลับมาอยู่กับทาคุมิและยูจิอีกครั้ง มิโอะตั้งใจทำหน้าที่ในฐานะแม่ให้กับยูจิด้วยความรักและความเข้าใจอย่างแท้จริง และทำหน้าที่ในฐานะภรรยาของทาคุมิอย่างรักใคร่ ดุจดั่งคำที่เธอบอกกับทาคุมิว่า 

“ฉันรักคุณค่ะ ฉันชอบคุณมากเลย

ฉันดีใจที่ได้เป็นภรรยาคุณค่ะ” 

     และมิโอะทำให้ยูจิรู้ว่า ไม่ใช่เพราะเขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอตายอย่างที่ญาติคนอื่นกล่าว แต่ยูจิคือคุณค่าทั้งชีวิตของเธอ อย่างเช่นที่เธอบอกว่า 

“แล้วชีวิตที่ไม่มีลูกอยู่นะ เป็นไปไม่ได้เลยสำหรับแม่ 

เพราะว่ามีลูกอยู่ด้วย แม่ถึงได้รู้สึกว่าตัวเอง

ได้มีชีวิตอย่างคุ้มค่า”

รูปภาพนี้ การมีอยู่ของชีวิตและความตายต่างกันที่ไหน

     เมื่อสิ้นสุดฤดูฝน เธอได้จากไปอีกครั้ง พร้อมกับจดหมายที่ส่งมาบอกความจริงกับทาคุมิว่า จริงๆแล้ว เมื่อหลายปีก่อนที่เธอยังเป็นวัยรุ่นอยู่ เธอประสบอุบัติเหตุรถชน และย้อนกลับมาหาทาคุมิกับลูกหลังจากที่เธอตายไปแล้ว เพื่อมาอยู่กับสามีและลูก ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลาไม่นาน แต่กลับเป็นเวลาท่ีคุ้มค่าในชีวิตของเธอที่สุด

เกร็ดเล็กผสมน้อย

รูปภาพนี้ ความพลัดพรากไม่สามารถทำให้คนมีชีวิตอยู่ทุกข์ได้

(แม้คนเราตายแล้วจะไปไหน ถ้าไม่ใช่อยู่ในความทรงจำนี้

ที่จะอยู่ในทุกเวลาทุกนาที อยู่ทุกที่กับคนเป็นตลอดไป)

     เรื่องราวในครั้งนี้ของหนังสือเล่มนี้บ่งบอกถึงความรู้สึกของคำว่า “ซึ้งกินใจ” และ “รักบริสุทธิ์” ได้เป็นอย่างไร เพราะความรักที่เริ่มต้นและจบลง นั้นคือ รักบริสุทธิ์ที่ภรรยากับสามีมีต่อกัน และพ่อแม่ที่มีต่อลูก

     ความรักของทั้งสามคนที่มีต่อกัน เป็นความรักที่บริสุทธิ์ต่อกัน และเป็นความรักที่ความตายไม่สามารถพลัดพรากจากกันไปได้ เพราะความรักเหล่านั้นอยู่ในใจของทุกคน

รูปภาพนี้ ความตายไม่ใช่คำตอบสุดท้ายของชีวิต 

แต่ความทรงจำที่ดีต่างหากคือ คำตอบสุดท้ายของชีวิต

(Be With You เกาหลี)

     นางเอกอย่างมิโอะรู้อยู่แล้วว่า ชีวิตของตัวเองต้องจบลงจากการพลัดพราก และการอยู่กับทาคุมิก็ไม่ใช่สิ่งที่สวยงามในสายตาของคนอื่น แต่สำหรับ มิโอะคิดว่า “ความสุขมันอยู่ที่ปัจจุบันนี้แล้ว มิโอะจะไปขวนขวายอะไรอีกทำไม”

     สำหรับทาคุมิ ทาคุมิคิดว่า “มิโอะเหมือนกับแสงสว่างส่องทางในความมืด ในวันที่ชีวิตเขาไม่เหลืออะไร เรียนไม่จบ เป็นโรค ชีวิตไม่มีมีดีอะไรสักอย่าง แต่กลับมีคนๆหนึ่งที่พร้อมจะยอมรับ เข้าใจและอยู่เคียงข้าง ก็ถือว่า มิโอะคือทางออกแห่งความมืดมิดแห่งนี้”

รูปภาพนี้ ความจริงของชีวิตคืออะไร

     ยูจิ คือ เด็กที่ไม่เคยทำตัวให้ขาดความอบอุ่นเลย ถึงแม้ว่า เด็กจะมีปมเรื่องทำให้แม่ตาย แต่ก็พยายามที่จะอยู่กับพ่อเลี้ยงเดี่ยวอย่างทาคุมิให้อย่างมีความสุข เด็กไม่เคยเรียกร้องและไม่เคยทำตัวให้ขาด เราขอยกตัวอย่างเหตุการณ์หนึ่ง

เหตุการณ์นี้เขาขอชื่นชมใจในความรักของพ่อเลี้ยงเดี่ยวอย่างทาคุมิที่พยายามเลี้ยงลูกออกมาให้เข้มแข็ง พึ่งพาตัวเองได้อย่างทาคุมิที่มีต่อยูจิ 

     อย่างเช่น ตอนที่ทาคุมิลืมว่า ต้องไปหายูจิหลังจากยูจิดูภาพยนตร์อยู่คนเดียวจบแล้ว ยูจิก็กลัวว่า ทาคุมิจะทิ้ง ได้วิ่งวุ่นหา แต่สุดท้าย ยูจิก็กลับมารอที่เดิม และทาคุมิก็มาหา ซึ่งยูจิโผเข้ากอด ก่อนบอกว่า “อย่าทิ้งผมไปนะ ทักคุง” ความเจ็บปวดของเด็กที่ถูกตราหน้าว่า ทำให้แม่ตาย และถ้าพ่อทิ้งอีกหรือพ่อตายอีกคน เด็กคนหนึ่งก็คงทนไม่ไหวอีกต่อไป ยูจิรู้สึกเจ็บปวดมากเท่าไหร่ คนอ่านอย่างเราก็เข้าใจความรู้สึกนี้ยิ่งมากขึ้นทวี

รูปภาพนี้ หลังปกหนังสือเรื่องแล้วฉันจะกลับมา

“ช้างตัวหนึ่งติดอยู่บนใยแมงมุม

เล่นอยู่บนใยแมงมุม เล่นจนเบิกบานใจ 

เลยเรียกเพื่อนมาเล่นอีกตัว

ช้างสองตัวติดอยู่บนใยแมงมุม 

เล่นอยู่บนใยแมงมุม เล่นจนเบิกบานใจ 

เลยเรียกเพื่อนมาเล่นอีกตัว

(เพลงน่ารักๆ หน้า ๔๗)”

Look A Breathe