“ตายายมาส่งทั้งสามกลับบ้าน

ทั้งตาหลานลากันที่ยิ้มหวาน

ตายายบอกว่าเมื่อถึงบ้าน

โทรมาบอกกันนะหลานจ้า

ทั้งสามเดินทางขึ้นเรือแล้ว

คงไม่แคล้วขอขึ้นดาดฟ้า

พบเห็นอากาศดีทุกเวลา

สูดกันมาเต็มปอดนะเราเอย”

     เรื่องราวในเล่มนี้เป็นอีกเรื่องราวต่อเนื่องจากเล่มก่อนค่ะ ที่หลานทั้งสามมาหาตายาย และวันนี้ถึงเวลาเตรียมตัวกลับบ้านแล้ว ตายายพาหลานมาส่งเพื่อเดินทางกลับโดยเรือและทั้งสามก็ยิ้มหวานเตรียมพร้อมออกเดินทางครั้งใหม่ค่ะ

     คุณตาและคุณยายขับรถลากมาส่งหลานทั้งสามให้ขึ้นเรือโดยสารกลับบ้านลุง และคุณยายยังบอกกับสามหลานว่า นี่คือของฝาก และก่อนที่จะอำลากันขึ้นเรือ

     เมื่อเรือเริ่มแล่นไปข้างหน้า น้องๆขอพี่ขึ้นดาดฟ้าไปดูวิวทะเลแล้ว จากความสังเกตแอบเห็นเกาะเล็กๆ ซึ่งเรือก็จอดให้ทุกตัวสามารถเล่นกันอย่างสนุกสนาน และยังมีว่ายน้ำ ดำน้ำ ดูคุณปลามากมาย คุณเต่า ดูปลากระเบนและดูประการังด้วย

     ก่อนที่จะเตรียมตัวมาทานอาหารกลางวันกัน ซึ่งเด็กทุกตัวต่อคิวเป็นระเบียบไปรับอาหารมา และเมื่อกินเสร็จ คุณกัปตันก็เอาสร้อยไม้และจี้เปลือกหอยมาให้พี่สาว ซึ่งพี่สาวดีใจมาก

“การฝึกวินัยว่า ความระเบียบเรียบร้อย

เป็นอย่างไร ทำไมต้องต่อคิว

เรียนรู้การมาก่อนและมาหลัง 

และควรเคารพสิทธิ์ซึ่งกันและกัน”

     ในขณะที่เรือออก พี่สาวเผลอทำสร้อยตกไปทะเลและคุณโลมาก็เอามาคืน ก่อนที่พี่สาวจะกล่าวขอบคุณและในไม่ช้า ได้เดินทางมาถึงเกาะมหึมา โดยที่คุณลุงมารับกลับบ้าน

“มิตรภาพ เราสามารถหาได้ และรักษาได้ง่ายๆ 

เมื่อมีคนทำดีด้วย ควรรู้จักขอบคุณ

คนทำดีกับเราให้เป็นนิสัย”

เราขอบอกว่า ความน่ารักของเรื่องราวที่คุณโนริโกะผูกคือ เรื่องราวที่อ่านง่าย อ่านได้ทุกเพศ ทุกวัย และพร้อมที่จะเรียนรู้ไปด้วยกัน เพราะหลายครั้ง ถึงเราโตแล้ว เราชอบเผลอทำตัวเหมือนกับเด็ก ดังนั้น เป็นการเตือนใจตัวเองอีกอย่างค่ะ

“ตนเตือนตนพาตนให้พ้นผิด ตนได้คิดพาตนให้ถูกหนา

ตนเตือนตนสิ่งใดควรทำมา ตนได้พาตนนั้นพ้นอบาย”

Look a Breathe