"ผลงานวรรณกรรมเยาวชนเล่มนี้ 

ล้ำค่าและตีความได้หลากหลายรูปแบบ” 

เนื้อหาสาระสำคัญในหนังสือ

“เป็นหนังสือเด็กที่เหมาะกับผู้ใหญ่อ่านมาก

เพราะได้เรียนรู้ในหลากหลายความคิด”

ผู้หญิงคนหนึ่งอ่านเรื่องความรักอมตะ 

พระองค์หนึ่งจิบน้ำชา 

เด็กชายคนหนึ่งกำลังตำข้าว 

เหตุใดผู้หญิงถึงมีน้ำตาคลอขณะกินข้าวต้ม

      จากเหตุการณ์สามหน้านี้ทำให้เราเดาเรื่องว่า ทั้งสามคนนี้คือ คนในครอบครัวเดียวกัน แต่ต้องมีพรากจากกัน เพราะหลายต่อหลายครั้ง มีเหตุปัจจัยที่ทำให้อยู่ด้วยกันไม่ได้ และลูกคงตำข้าวทำข้าวต้มส่งไปให้แม่ทาน พอแม่ทานก็คิดถึงลูก

รุ่งอรุณวันใหม่เริ่มขึ้น ตา ยายและหลานมุ่งหน้าสู่ภูเขาไฟฟูจิ

      จากเหตุการณ์สองหน้านี้ทำให้เราเดาถึงความรักในผู้สูงอายุหรือความรักในครอบครัวว่า เป็นสิ่งสำคัญของคนญี่ปุ่นมาก และไม่เพียงเท่านั้น จุดมุ่งหมายชีวิตของคนเราต้องตั้งเป้าหมายว่า คืออะไร เพื่อให้เราเดินทางไปถึง เหมือนกับจะเดินทางไปภูเขาไฟฟูจิ

ฉันนั่งฟังเสียงฝนตกลงในสระน้ำ 

ผู้ชายคิดว่า ขอให้ได้สิ้นลมหายใจใต้หมู่ซากุระ 

ดอกโรสแมลโลถูกม้าขย้ำกิน 

ดอกท้อเบ่งบาน 

หิ้งห้อยเฝ้าสังเกตการณ์ 

ชายหญิงโน้มตัวลงภายใต้หิมะ 

สาวญี่ปุ่นดำนา และมีเหล่าดอกซากุระบาน

 เสียงคนเล่นโคโตบนฤดูใบไม้ร่วง 

พระถือร่มมาในฤดูหนาว 

หมู่ดอกฮอลลี่ฮอกอวดโฉมรับสายฝนในฆดูร้อน 

มาเถิดพวกเราสวมชุดกิโมโนเดินชมดอกไม้บานกันเถิด

จากเรื่องเล่านี้ เรามั่นใจว่า เป็นการเล่าถึงวิถีชีวิตที่เรียบง่ายของคนญี่ปุ่น ว่า คนญี่ปุ่นมีพฤติกรรมอย่างไร และเป็นคนเช่นไร เมื่ออยู่ในแต่ละฤดูกาล และบ่งบอกถึงกับการอยู่กับธรรมชาติโดยไม่เบียดเบียนกัน อยู่แบบพึ่งพาพึ่งอาศัยกัน ก็ย่อมนำความสุขมาให้

ปีแล้วปีเล่าบนใบหน้าลิงมีหน้ากากลิง

จากประโยคนี้ย่อมหมายถึงการเปรียบเปรยว่า คนเราชอบใส่หน้ากากเข้าหากัน แม้กระทั่งลิงยังใส่หน้ากากลิง เหมือนกับเราใส่ตัวตนของเราอีกคนเข้าไปในตัวเรา ซึ่งไม่ใช่ตัวตนจริงๆ แต่เป็นตัวตนที่ต้องการให้สังคมรู้จักกับเราแบบนี้

เหล่าซามูไร พูดคุยเรื่องเผ็ดร้อนและรุนแรง 

นักมวยปล้ำพูดถึงการแข่งขันที่ไม่ควรพ่ายแพ้ 

ตะเกียงน้ำมันส่องแสงริบหรี่ แต่ชายคนนั้นไม่สามารถดับไฟตะเกียงได้ 

หมู่บ้านอยู่ไกล ขอฉันได้นอนหลับกับน้ำค้าง 

ฤดูใบไม้ร่วงครานี้เหตุใดเราจึงแก่ชรา 

หลายสิ่งหลายอย่างในอดีตกลับสู่ความคิดของฉัน

จากเหตุการณ์นี้ทั้งหมดบรรยายถึงความจริงของชีวิตของคนแต่ละคนที่ต้องประสบว่า คนเราหนีไม่พ้นความเกิด แก่ เจ็บ ตาย พลัดพรากจากสิ่งที่อยากได้ ปรารถนาอำนาจ (ความรุนแรงให้กับชีวิตและคนอื่น) และปรารถนาสิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้น (เมื่อไหร่ที่ไม่สมปรารถนาก็มักคิดถึงอดีตที่เราเคยรุ่งโรจน์มาก่อน และดำดิ่งสู่อดีตที่เป็นเพียงความฝันจนกู่ไม่กลับ) และสุดท้ายคนเราทุกคนทำทุกอย่างเพียงแค่ต้องการอย่างเดียวคือ ตอบสนองความต้องการความสุขของเรา แต่เมื่อใจจริงแล้ว ความสุขของเราอยู่เพียงแค่ตรงหน้า เพียงแค่เราพักผ่อน โดยมีธรรมชาติห่มกาย สิ่งเล็กน้อยนี้ เงินก็หาซื้อไม่ได้ นี่อาจเป็นการพักผ่อนอย่างแท้จริงก็เป็นไปได้

ความรู้สึกส่วนตัว

     เรื่องนี้เป็นบทกวีสั้นๆ อ่านเพลินๆ และได้รับความรู้ในการเรียนรู้ชีวิต หันกลับมามองตัวเอง ว่า เรามีสิ่งใดที่เราหลงลืม ทำผิดพลาดอะไรไปไหม เราสวมหน้ากากเข้าหาคนอื่นหรือเปล่า เรารู้จักตัวเองมากน้อยแค่ไหน คนอื่นรู้เราในแบบใด และเราก็ไม่มีทางหนีพ้นความตายไปได้

บทกวีในเล่มนี้มีภาพสวยงามและเรื่องราวน่าสนใจ

“ชีวิตของคนเราเปรียบเหมือนฤดูกาล

ทุกฤดูสารชีวิตให้สดใส

ชีวิตดีมีความสุขตามกันไป

ชีวิตไหนเหมือนดั่งฤดูกาล

ฤดูร้อนพาชีวิตเกิดอันอัสดง

ฤดูไม้ผลิส่งชีวิตให้สดใส

ฤดูไม้ร่วงชีวิตร่วงโรยไป

ฤดูหนาวไว้ขังร่างกายเรา"

                    Look a Breathe