สวัสดีค่ะ เราอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับติดมุมที่ใด

   เราแอบนึกว่า บางทีก็เป็นนะ อย่างเช่น เวลาไปเที่ยวกับพี่สาว จะขอเลือกที่นอนที่ติดกำแพงนะ เพราะรู้สึกอุ่นใจดีและไม่คิดว่า จะมีคนทำหนังสือเกี่ยวกับ

"ซุมิกโกะ ก๊วนเพื่อนติดมุม"

   เรื่องราวนี้เป็นการ์ตูนน่ารักที่เริ่มต้นถึงเรื่องราวของชาวเพื่อนติดมุมทั้งหลาย ไม่ว่าเป็นหมีขาวขี้หนาว แมวขี้อาย ต้นหญ้าที่อยากเป็นดอกไม้ในช่อดอกไม้ เพนกวินที่มีสีเขียว กิ่งก่าที่จริงๆเป็นไดโนเสาร์ที่ตามหาแม่ เศษหมูทอด คุณผีฝุ่นละออง 

   ซึ่งทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งรอบตัวเราที่หลายอย่างไม่มีคนสนใจ พร้อมทิ้งขว้าง แต่เมื่อทุกตัวมารวมตัวกันที่มุมห้องนั้นทุกคนจะมีความสุขขึ้นมาทันที

   หลายต่อหลายครั้งที่เหล่าเจ้าซุมิกโกะจะไม่รู้คุณค่าในตัวมันเอง แต่มันก็จะมีเพื่อนประจำมุมของมันที่จะช่วยให้กำลังใจและทำให้ซุมิกโกะรู้คุณค่าในตัวเอง

   เช่น เจ้าต้นหญ้าชอบให้กำลังใจเจ้าแมว เวลาเจ้าแมวไม่กล้าทำอะไร ก็จะให้กำลังใจจนสามารถทำได้ (เล่ม 1)

   เจ้าเหล่าซุมิกโกะตามกันไปดูจนเห็นว่า เจ้ากิ่งก่ามาตามหาไดโนเสาร์ ที่จริง คือ แม่ของมัน พวกเขาแค่สงสัย แต่ก็ไม่มีใครซักถาม เพราะว่า เคารพซึ่งกันและกัน (เล่ม 2)

   เล่ม 1 (เพราะตรงนี้อุ่นใจจ้ะ) จะเป็นเล่มที่พูดถึงแต่ละตัวละคร ให้เราได้รู้จักและสนิทสนมกับแต่ละตัวก่อน ซึ่งพออ่านไป ก็เข้าใจ และเวลาจะทิ้งเศษกุ้ง นึกถึงหน้าเจ้าซุมิกโกะขึ้นมาทันทีและก็จะอดขำไม่ได้

   โดยเฉพาะในเล่ม 2 (แบบนี้แหละดีแล้ว) เป็นเล่มที่พูดถึงแต่ละฤดูกาลว่า เจ้าซุมิกโกะอยู่กันอย่างไรและจะมีการเล่นละครโดยล้อเลียนนิทาน แต่ละนิทาน ซึ่งดูไป อมยิ้มไป มันน่ารัก ขบขัน คลายเครียด บางที ชีวิตก็ปล่อยให้ดำเนินไปบ้างก็ดีเหมือนกัน

   เช่น

   ลูกมุกสามตัว (ล้อเลียนลูกหมูสามตัว)

   ณ ที่เเห่งหนึ่ง มีลูกมุกสามตัวถูกทิ้งไว้ที่ก้นแก้ว ทั้งสามจึงสร้างบ้านของตัวเองขึ้น หวังให้ได้รับการดื่มอีกสักครั้ง ลูกมุกสีชมพูสร้างบ้านจากดินเผา ลูกมุกสีเหลืองสร้างบ้านจากพลาสติก ลูกมุกสีฟ้าสร้างบ้านจากกระป๋อง ลูกมุกในใจที่มีแต่เรื่องอยากให้คนช่วยดื่มให้หมดจนไม่เหลือทิ้งไว้ สุดท้ายก็ถูกเหลือทิ้งไว้เหมือนเดิม จบบริบูรณ์ 

   (เจ้ามุกยังเห็นคุณค่าของตัวมันที่มีค่า แต่คนทิ้งขว้างละทำไมถึงไม่เห็น เช่นกันกับคนหลายคนที่ไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง)

   เรื่องราวในสองเล่มจะมีสิ่งที่เหมือนกัน คือ ความสามัคคีที่ทุกตัวช่วยเหลือกัน มิตรภาพที่ดีที่มอบให้กันเสมอไม่ว่าถึงเจ้าเพนกวินกับหมีขาวชอบทะเลาะกัน สุดท้ายก็จะกลับมาคืนดีกัน หรือ เวลาที่ทุกคนจะแบ่งปันมุมให้กันและกัน อยู่ด้วยกันในมุมเดียว แบ่งกันนอนในมุม ทุกเรื่องราวนั้น มันทำให้เราอบอุ่นใจและขบขันทุกครั้งที่ได้อ่าน

   ไม่เพียงเท่านั้น เรายังได้ดูภาพยนต์ซุมิกโกะด้วย ซึ่งขอบอกว่า น่ารักน่าเอ็นดูขนาดหนัก เพราะมันให้เราอมยิ้มขบขัน ระลึกถึงวัยเด็ก และเรียนรู้ที่จะต้องเห็นคุณค่าในสิ่งรอบข้างและคุณค่าในตัวเราเอง

Hello Sumikko Gurashi

   "ทุกวันนี้ เวลาเหนื่อย เครียด หรือรู้สึกเมื่อยล้า อ่อนล้า เราจะตัดสินใจหยิบสองเล่มนี้มาอ่าน เพื่อระลึกรู้เสมอว่า เจ้าซุมิกโกะก็เป็นเพื่อนน่ารักของเราเช่นกัน"

มิตรที่ดีไม่สามารถสร้างได้ภายในวันเดียว แต่เมื่อเจอมิตรนั้นแล้ว ควรรักษาเอาไว้ให้ดีที่สุด

"ชีวิตติดมุมนั้นดีแล้ว

ไม่คลาดแคล้วสุขสันต์

ทำให้ฉันตื่นเต้นพลัน

ชีวิตนั้นมลายไปจากมุม

ฉันมีเพื่อนต้องให้ติด

ไม่ริดรอนเสรีของเพื่อนนั้น

ทำให้ฉันเรียนรู้เร็วพลัน

ว่ามิตรนั้นดีสุดตรงติดมุม

มุมถึงใหญ่ถึงเล็กคือมุม

ไม่ต้องสุ่มเสี่ยงคิดว่าอะไร

เพราะในใจแค่เห็นมุมนั้น

ทำให้ฉันรีบเดินไปอุ่นใจดี

ฉันรู้แล้วว่าเพื่อนเป็นแบบไหน

เพื่อนให้ใจเหมือนแบ่งมุมให้

ฉันรู้สึกอุ่นใจเท่าที่มี

เพราะมิตรดีคือมิตรที่แบ่งปัน

เรื่องราวเราอาจดูไร้สาระ

แต่จริงนะมีสาระกว่าที่คิด

เพื่อนไม่ผิดบอกเล่าเรื่องราวไป

เรื่องราวไหนก็ไม่เท่าทุกคนรักกัน"

                                          -- Look a Breathe --