มันจะแปลกก็เพราะเราอยู่ ป.สี่ นี่แหละ  เพราะยังไงก็ตาม เด็กป.สี่มึงควรคิดเรื่องเรียนเว้ย ไม่ใช่เรื่องความรัก ความรักครั้งแรกของผมเกิดจากการได้พบกับเธอคนนั้นครับ

เด็กหญิง ร่างสันทัด ไม่ได้หมายความว่าอ้วนแต่อย่างใดเลย แต่จุดที่น่าสนใจคือ เธอมีความนิสัยห้าวๆ  ลุยๆและน่ารัก ดูคล้ายๆทอมด้วย ผมอธิบายสภาวะครั้งแรกและความประทับใจนั้นไม่ค่อยได้นัก  ผมรู้เพียงแค่ว่า ทุกครั้งที่ผมพูดเรื่องเธอขึ้นมา ดวงตาของผมจะเป็นประกายใบหน้าของผมจะมีรอยยิ้ม ที่สดใสกว่ารอยยิ้มทั่วไป   และเธอก็ชื่อ  "ไก่"

ไก่ เป็นเด็กผู้หญิง ที่มีร่างกายไม่บอบบางอ้อนแอ้นเหมือนผู้หญิง ร่างเธอจะมีความตันเหมือนเด็กผู้ชาย ไม่มีนม... เอ่อ เดี๋ยวนะ เด็กผู้หญิงที่ไหนจะมีนมตอนปอสี่กันวะ  ผิวดำแดง  ผมหยิกเล็กน้อย นิสัยห้าวๆ ลุยๆ แต่ก็มีความอ่อนหวานและน่ารัก  พูดเพราะ เรียกได้ว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิงที่ "ตลาดมาก" แต่โอเคนะ

ผมเจอไก่ ช่วง ประถมศึกษาปีที่สี่ และเธอก็น่ารักมากด้วย  เธอเป็นเด็กหญิงทีี่อยู่ฝั่งโรงงานอุตสาหกรรม เพียงคนเดียวในชั้น ที่ย้ายโรงเรียนมาเข้าเรียนใหม่ที่นี่ และเด็กผู้ชายหลายคนก็ต่างสนใจเธอ  รวมทั้งผมด้วย  ไม่รู้ว่าจะโชคดีหรือไม่ดีไม่ทราบเหมือนกันนะ ที่ผมเป็นเหมือนเด็กชายเจี๊ยบผู้ที่สนิทสนมกับเด็กผู้หญิง แทบจะทุกคนในชั้นเรียน ทำให้ผมได้อยู่ใกล้เธอมากกว่าเด็กผู้ชายคนอื่นๆ  และนั่นก็ทำให้ผมไม่กล้าที่จะคุย แบบว่ากับเธอ หยุดก่อนนะ เรื่องแบบว่าที่ว่านี่ไม่ใช่ชวนไป (...) นะ หมายความว่าจีบ พูดหยอดหวานๆ แบบนั้น เหมือนผมเองก็เป็นคนที่ไม่กล้าพูดความในใจด้วยแหละ ใครมันจะกล้าล่ะ ขนาดจะเข้าไปพูดเชิงรุกก็ต้องล้มพังตลอด

สรุปมันคงพังตั้งแต่ไม่เริ่มแล้วกระมัง

1. ความเอ๋ยความกล้ามึงไปไหนหมดวะ

    ภาพฉายไปหาเด็กชายสายลม ผู้เก้งก้างที่กำลังนั่งมองเด็กหญิงผิวสีดำแดงคนหนึ่งอยู่ที่ มุมขวา ช่วงกลางห้อง   ภายในใจของเด็กหนุ่มรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจที่แปลกไป  เด็กหนุ่มไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใบหน้าที่มีความอุ่นของเลือดนั้นเกิดขึ้นกับเขาเล็กน้อย  แต่เด็กชายก็ทำได้เพียงเท่านั้น

เด็กชาย ได้เพียงคิดแค่ในใจ 

"เขาน่ารักมาก  อยากรู้จักเขามากกว่านี้จัง"

ทุกครั้งที่เขาได้เข้าใกล้ นอกจากบทสนทนาของเพื่อนปกติแล้วนั้น เขาเองก็ไม่ได้แสดงการจีบหรือหยอดเธอให้เธอรู้ว่าเด็กหนุ่มมีความสนใจในตัวเธอ  ไม่เลยสักครั้ง

2. อ่อนแอก็แพ้ไป

    ภาพยังคงอยู่ที่เด็กหนุ่ม ที่แอบมองเด็กหญิงผิวดำแดงคนนั้น  และแอบบอกเพื่อนคนที่นั่งข้างๆเขา 

"เฮ้ยต๋อม  ไก่นี่ก็น่ารักเหมือนกันนะ"  ต๋อมมองมาที่สายลมและกระทุ้งแขนเขาเบาๆ แล้วพูดเบาๆ กับสายลมว่า  "สนใจเขาหรอ  เขามีคนที่สนใจอยู่แล้วนะ"  สายลมชะงักไปสักพัก  แล้วถามต๋อมต่อ  

"ใครหรอ"  ต๋อมไม่ตอบแต่หันไปหา  เด็กชายคนหนึ่งที่มีความเป็นลูกผู้ใหญ่บ้านของชุมชนหนึ่งใกล้ๆโรงเรียน  สายลมมองตามต๋อมไปแล้วก็หันหน้ากลับไป  

สายลมรู้ความหมายนั้นทันที 

"หมดกัน หมดโอกาสทำความรู้จักเธอแล้วสินะ" 

เด็กชายทำได้เพียงมองไปหา ไก่ ที่อยู่โต๊ะเรียนแถวกลาง ด้านหน้าห้องเรียน ที่กำลังคุยเกี่ยวกับ คำตอบคณิตศาสตร์อย่างเศร้าๆ

3. สุดท้ายก็ว่างเปล่า

" ไก่ เธอจะรู้หรือเปล่าเราแอบสนใจเธอมาตั้งแต่ตอนนั้น  เราอยู่ด้วยกันเสมอเลยนะ แต่เราเองก็ไม่เคยได้บอกเธอเลยว่า เราชอบเธอนะ  ไก่เธอจะรู้หรือเปล่าเราชอบผมหยิกที่ไม่ยุ่งเหยิงของเธอ  และเธอเองก็น่ารักมากเลยแหละ  เราชอบที่เธอคุยกับเรา ถึงแม้ว่าเราจะเป็นได้เพียงแค่เพื่อนกัน แต่ช่วงเวลาที่มีเธออยู๋ข้างๆเรา เรามีความสุขมากเลยนะ เสียดายเหมือนกันนะที่เราไม่กล้าบอกเธอไป  เราเองก็อยากรู้เหมือนกันว่า ถ้าเราบอกเธอไปเธอจะตอบเราอย่างไร  แต่รู้ไหมที่เราไม่กล้าบอกเธอไป เพราะเราเอง
กลัวน่ะ  กลัวที่จะต้องอยู่กับเธอแล้วต้องอยู่แบบคนรู้จักจากที่เคยเป็นเพื่อนสนิท  ซึ่งมันคงอึดอัดนะ  เราเลยไม่บอกไป   ขอบคุณมากจริงๆนะ  เธอเป็นเพื่อนที่แสนดีมาก ขอบคุณมากจริงๆ 

เราชอบเธอนะ"

และนั่นก็คือความในใจของผมที่มีต่อเธอ ผมเองก็ไม่ได้บอกเธอและก็เป็นเพื่อนกับเธอไปจนกระทั่งจบการศึกษาไป และต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปเรียนในที่ๆ ครอบครัวได้วางแผนไว้  โดยที่เธอเองก็ไม่รู้ว่ามีใครบางคนแอบชอบเธออยู่