ไม่น่าเชื่อว่าพอขึ้นชั้นประถม 2 โลกอันสดใส การได้พบครูใจดีน่ารักอะไรพวกนั้นมันกลายเป็นภาพความฝันไปหมดแล้ว เพราะในตอนนี้ทำไมเราต้องมาเรียนกับคนคนนี้ด้วย แถมต้องทนอยู่กับเขาตั้ง 1 ปีเชียวนะ ตลกนะที่เราเองก็ต้องมาเรียนกับคนแปลกหน้าซึ่งมันก็เหมือนกับการเติบโตไปทีละขั้นนั่นแหละนะแต่มันผิดที่เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าครูคนนั้นจะดีหรือไม่ดีแต่ที่โจทย์ขานกันในโรงเรียนอยู่แล้วก็เพราะครูคนนี้สอนห่วยแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้วจะเรียกเขาว่าเป็นครูเช้าชามเย็นชามก็ได้เพราะแกไม่ได้ตั้งใจสอนหรืออะไรทั้งนั้นแหละ เขาไม่ชอบสอนและไม่น่าจะชอบเด็กเลยด้วยซ้ำแต่ก็ไม่มีการกำราบเด็กที่ห่วยแตกหนักขั้น ครูประจำชั้นห้อง ป.1 ข เมื่อปีที่แล้วหรอก อ่อ...ก็ยัยป้าที่จีบบัวถวายนั่นแหละ เอะอะทำโทษเอะอะทำโทษ โอย.... เกลียด คนนั้นนะลิสต์อันดับครูสอนห่วยเป็นอันดับที่ 1 เลยนะนั่น สรุปว่าเราต้องมาเจอคนนี้สินะซึ่งคนนี้คือคนที่เราลิสต์ให้เป็นอันดับที่ 2 ของโรงเรียน
เขาคือ “ครูเด” ถามว่าชื่อจริงไหม ชื่อปลอมน่ะ อย่ารู้ชื่อจริงของครูเขาเลยเป็นครูผู้ชายวัยกลางคน อายุก็น่าจะสัก 35 ปีเป็นได้ ถามว่าแกสนใจจะสอนไหมขนาดเด็กที่ฉลาดแต่สมองโง่เรื่องความรู้สึกคนอย่างผมยังรู้เลยว่าแกไม่ได้อยากสอนอะไรทั้งนั้นแหละ มนุษย์เช้าชามเย็นชามของแท้ ไม่มีอะไรเจือปนเลยแต่ก็ดีกว่าก็ตรงที่แกไม่ต้องการสอนและแกก็ไม่ยุ่งจะสอนอะไรเด็กเลย คือปล่อยไปตามยถากรรมนั่นแหละซวยฉิบหายเลย ในตอนนั้นเริมมีภาษาอังกฤษเข้ามาในชั้นเรียนซึ่งถามว่าเด็กอีกห้องที่ได้เรียนกับ “ครูเอก” ถามว่านี่ชื่อจริงไหมนี่ก็ชื่อปลอมเช่นกันซึ่งเด็กห้องนั้นนี่เป็นเหมือนกับคนกำลังรอคอยแสงสว่างที่เคยตกอยู่ยุคมืดจากเงื้อมมือของแม่มดในปีที่แล้วก็ได้รับแสงสว่างและการเยียวยาจิตใจจากครูคนใหม่ที่แสนจะทุ่มเท แล้วตัดมาที่ภาพของห้องกรูสิเชี่ย...แม่งนี่มันบาปหรือเวรกรรมกันวะเนี่ย จบเลย อนาคตกรูเอาเป็นว่าการเรียนและอะไรก็ตามในชั้นนี้ อย่าเรียกมันว่าการเรียนเลยครับเรียกว่า“อยู่ไปวันๆ” น่าจะถูกต้องมากกว่า เอาล่ะ วัยเรียนที่คิดถึง ฉบับประถมศึกษาปีที่ 2ของผมมันคงไม่สำคัญแล้วล่ะ นอกจากการเล่น เล่น เล่น อย่างเดียวเลยจบ คงคิดได้ง่ายๆเลยว่าขึ้นประถมนี้เพื่อ “โง่” เลยก็ว่าได้ขนาดเราจำดีเรายังไม่มีความคุ้นเคยกับความรู้สึกว่าอาจารย์คนนี้สอนเลยนะตลกไหมล่ะ....
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in